Co jest złego w adopcji?? doradzcie :(

Witam, pisze z pewnym problemem. otóz niedawno urodzilam córeczke i tak za 2 latka bym bardzo chciala postarac się o adopcję jakiegos 2-3 letniego malucha z domu dziecka.. Nie mam problemów ze zdrowiem i moglabym miec swoje, ale uwazam ze takie cos daje szanse tym porzuconym dzieciom na normalny dom, zycie i uzyskanie wykształcenia. Tylko dlaczego cała moja rodzina potępia to???? Uwazają, ze to idiotyczne brac obce dziecko pod swój dach, i ze trafie na jakies ze złymi genami, a moim zdaniem i tak zachowanie dziecka zalezy od wychowania i otoczenia... Szkoda mi tych dzieci i gdybym miala warunki to zaadoptowalabym ich wiecej, ale jestem w stanie zapewnic dobry byt tylko dwójce dzieci, a jedno juz mamy

witaj w tym nic nie jest zlego wrecz przeciwnie dajesz dziecku ciepło miłośc której nigdy nie zazna, możesz mieć lekkie obawy jaki ci sie malec trafi ale jeżeli dasz mu to czego nigdy by nie miał i wychowasz tak jak trzeba bedzie wszystko wporzadku życze ci powodzenia

tez bym sie bala brac dzieciaka z domu dziecka--geny to geny

to bardzo dobry pomysł. Ja też mam w przyszłości taki plan i moja rodzina mnie w tym wspiera. Oczywiście jeśli nie będzie problemów "logistycznych" zrobimy to. To decyzja Twoja i Męża, a rodzinie nic do tego

Tylko, ze maż tez jest przeciwny. Chce dwójke dzieci, ale równiez obawia się jakie dziecko mu sie trafia. Ja jednak upieram się, ze takie dziecko jeszcze bardziej potrafi obdarzyc miłoscią i byc wdziecznym za to co sie dla niego robi.. Nie wolno pozbawiac nadzieji na lepsze jutro tych dzieciaczków. nie wiem jakich argumentów uzywac aby przekonac wszystkich

nie tak łatwo adoptować malucha. Dzieci w domu dziecka najczęściej nie są do adopcji. Ich rodzice mają tylko ograniczone prawa. A rodzin które nie mają własnych dzieci bo nie mogą i ustawiają się w kolejce po dziecko jest wiele. Więc nie wiem czy twój dobry uczynek nie jest odebraniem szansy komuś dla kogo dziecko możliwe jest tylko ta drogą.

a ja Cie podziwiam. Musisz miec wielkie serce i piekne wnetrze. Trzymam kciuki zebys przekonala meza. Wiecej takich ludzi!!

a jak mąż jest przeciwny to nic nie zdziałasz. To musi być wspólna decyzja w Pl procedury adopcyjne trwają latami :( wymagania są ogromne oraz jak ktoś napisal większość dzieci nie ma uregulowanej sytuacji

bez sensu naprawde, dzieci miałyby szanse na jakis start w zyciu..

ja od wielu lat mialam taki plan zeby miec swoje 1 dziecko a 1 lub 2 adoptowac (w zakeznosci od mozliwosc finansowych itd) - t bylo jak jeszcze bylam nastolatka. jednak moj obecny maz nie chce o tym slyszec. wiele razy z nim na ten temat rozmawialm, a on jest rzekonany, ze dziecko bedzie mialo 'zle geny' i moge mu zapewnic wszystko, a ono i tak ktorej nocy przyjdzi ei me we snie nozem zabije. chore jest takie myslenie i bardzo krzywdzace ale chyba probowalam juz wszystkich argumentow aby go przekonac i nic to nie daje, a skoro on tego nie chce to nei pomoge zadnemu dzieciaczkowi

u nas to normalne:(

postaraj sie na mówic meza by poszedl z toba do domu dziecka moze tam zmieknie

Ja tez jestem teraz w ciazy i później chcialabym zaadoptowac dziecko bo kocham dzieci i wiem, ze bylabym w stanie, ale skoro sytuacja wyglada tak jak mówicie

dziewczyny nie poddawajcie sie jesli tylko macie taka mozliwosc zrobcie to nie bedziecie zalowac na pewno

To trudna i na pewno odpowiedzialna decyzja, ale uważam, że to bardzo szlachetne z twojej strony, że chcesz coś takiego zrobić. Jest mnóstwo biednych, porzuconych dzieci, które marzą o nowym domu i normalnej rodzinie. I niewiele osób decyduje się na taki krok, bo swoją drogą, przebrnąć przez tą całą procedurę i biurokrację to nie lada wyczyn.

Rzeczywiście o maluszki jest bitwa w ośrodkach adopcyjnych. Znacznie łatwiej jest adoptować np. 10 latka, tylko nikt takich dzieci nie chce:(

masz racje kazdy z nas woli malego skarba ale pomyslcie czy te dzieci wlasnie nie mialy takiej szansy ale nikt ich nie chcial

No racja bo kazdy woli sobie dziecko wychowac, ja byłabym wstanie wziac pod swoj dach dziecko do 7 lat. Pojeździmy po domach dziecka i moze moj maz sie przekona i rzeczywiscie zmięknie bo kocha dzieci jak ja, ale obawia sie wielu rzeczy. Jednak ja jestem dobrej mysli i wierze, ze nie ma co sie martwic bo moze sie okazac, ze nasze malenstwo bedzie wiekszym urwiskiem bo niczeog mu nie bedzie brakowało, a tamte biedactwa chcą tylko normalnego domu :(

te dzieci nie zaznaja ani ciepla ani milosci a ty z mezem mozesz im to dac

NA dniach zaczne działac, meza namówie a rodzina czasem sie przekona do tego dziecka. A co jesli beda to dziecko źle traktowali?? bardzo czesto bywam u mamy, babci i ciotek bo jestem zzyta z rodzina i niechcialabym sytuacji,ze dziecko bedzie sie czulo jak 3 koło u wozu

jak Cię stać to pewnie,ze możesz

kuzynka mojej mamy przygarnela dziecko z rodziny patologicznej.nie wiem jak poznala ta kobiete,ale po porodzie zrzekal sie praw i ta wziela malego.bardzo wesoly,kochany chlopak:)

Weżniesz dzieciaka , choć mąż się nie zgadza :O Nie potępiam adopcji , jestem jak najbardziej za , ale tego muszą chcieć oboje rodziców , a nie tylko Ty :O

Przekonasz go na siłę wożąc po domach dziecka :O Ulegnie , bo w końcu będzie miał dość Twojego gadania i tych wycieczek :O

za dużo seriali się naoglądałaś. W m jak miłośc adoptowali non stop dzieci a potem nie miał się kto nimi zajmować i dziadkowie musieli:(

tak tatus duzo gada i sie sprzeciwia, ale ja zarabiam tyle, ze z jego wypłaty nie idzie nic na rzeczy dla dziecka, to ja babram sie w pieluchach ja sprzątam, gotuje i piore, a jego nigdy nie ma! Nie udziela sie na tyle w rodzinie, aby miec głos decydujacy

a moze wtedy on sam poczuje cos i bedzie chcial wziasc

masz dobre checi i nie bierzesz dziecka z przymusu tylko z milosci wiec zrob co uwazasz za słuszne dla was

Jestem za adopcją i takich ludzi, którzy sie decyduja na to trzeba wspierac a nie potępiac bo to naprawde dobry uczynek i trzeba miec w sobie duzo serca i miosci, aby sie na to zdobyc. Autorka ma juz dziecko wiec wie co to znaczy i nie potraktuje tego jako zabawy

To co chcesz zrobić jest szlachetne a z reguły bezinteresowności się nie rozumie. Podziwiam Cię bo ja najprawdopodobniej nie odważyłabym się na taki krok. Rodziny nie słuchaj, ważne żebyś TYLKO Ty i TYLKO twój mąż decydowali o sprawach dotyczących waszej rodziny.