Mam 23 lata a czuje sie jak dziecko, u rodzicow, bez pracy

Nie zazdroszcze 23-latkom ktorzy maja juz meza i dziecko, bo wg mnie to jeszcze za wczesnie, ale wiele osob w tym wieku studiuje zaocznie, w tygodniu pracuje, mieszkaja juz sami bo maja z czego sie utrzymac, ci ktorzy jeszcze mieszkaja z rodzicami odkladaja pieniadze, maja konkretne oszczednosci, maja prawo jazdy, samochod (byle jaki ale jest), zyja jak dorosli ludzie. A ja? Nie dosc ze wygladam dziecinnie bo taka mam urode, to studiuje dziennie, z zycia studenckiego nie korzystam, po zajeciach do domu a weekendy z chlopakiem, nie pracuje bo nie mam kiedy, nie mam nic na koncie (tyle co na biezace wydatki na ktore zarobilam przez wakacje), do tego nie mam prawka, samochodu, wlasciwie nic sie w mom zyciu nie zmienilo od czasow liceum, nadal jestem niesamodzielna i skazana na laske rodzicow choc tak bardzo chcialabym to zmienic :/ A moze jest wiecej takich osob? Moze tylko ja obracam sie w takim towarzystwie ze wydaje mi sie ze kazdy juz zyje na wlasna reke?

jestes dziwna, ja mam auto, prace zgodna z wykszztalceniem, zaoczne mgr, to normalka. co robilas do tej pory i co studujesz?

czasami czuje sie podobnie jak ty ( w sensie ze mi to przeszkadza), ale tlumacze sobie ze skoncze studia to bede miec lepsze perspektywy na prace i wtedy wszystko sie zmieni. nie wiem co studiujesz i gdzie ale niektorzy studenci dzienni pracuja, u mnie jest to nierealne poniewaz mam zajecia czasami od 8-20 a czasami mam wolne, do tego plan zmienia sie praktycznie co miesiac bo jedne cw sie koncza inne zaczynaja, wiec praca w takim ukladzie odpada, gdybym miala staly plan i zajecia do 15 to pewnie poszukalabym jakiejsc pracy wieczorowej, albo chociaz merchandiesera czy jak to sie tam pisze;p

a ile ja bym dała zeby tak czasem pomieszkac z rodzicami i nie martwic sie o nic

nie mam matury, szkoła policealna nawet dobrze nieskończona-miał być wizaz, dopiero w tym roku skonczyłam-choroba wyrwała mnie z życia-Załąmanie nerwowe. Mama chora na depresję,agarofobię i napad paniki, nie pobiera żadnych świadczeń. Utrzymuje sie z firmy po poprzednim facecie, pozniej jednak otworzyłą spólkę cywilną. No i się przejechała. Pełno długów po poprzedniej wspólniczce,nie dośc że tyle kasy poszło, na towar, to teraz żeby obniżyc koszty utrzymania firmy, ja musiałam otworzyć firmę na siebie-jednoosobową, 2 miesiące były ok, a teraz nic kompletnie nic. a jest już sierpień. Nigdy wczesniej nigdzie nie pracowałąm i co ja mam powiedzieć. Dodam jeszcze, że ojciec wczesniej zmarł i zrzekłam się majątku, bo ponoć były długi i zrezygnowałam.