PISMO śWIĘTE NATCHNIONE PRZEZ BOGA !!!!!!!

Cichutenko nie lap mnie za slowka :) KK to nie tylko interpretacja Biblii, to cos wiecej. I wlasnie to cos wiecej mi odpowiada w KK. Tak samo jak SJ to cos wiecej jak sama interpretacja Biblii no i wlasnie to cos mi nie pasuje i nie odpowiada. Nie oklamujmy sie, prawie kazdy wie kto to SJ, I jakie u nich prawa rzadza. I to wlasnie jest nie dla mnie. Niestety. A jestem ciekawa ile masz lat, ze tak piszesz o swojej starosci :(

boga nie ma!!!!!!!!!!!!!!

Ja nie miałam dobrych stosunków z teściami. Na szczęście już nie żyją :O

cyt Maryski : Nie oklamujmy sie, prawie kazdy wie kto to SJ, I jakie u nich prawa rzadza kto to? jakie prawa ?

podejrzewam, ze wiesz lepiej ode mnie odpowiedz na te pytania :)

Marysko --> nie jestem SJ , wiec pewnie nie wiem wszystkiego .... odpowiedz na moje pytania prosze ...

Wiem, ze SJ umieja dyskutowac:) a moja wiara KK nie podlega dyskusji na temat SJ nie bede sie wypowiadac, bo jak pisalam juz, to nie moje podworko a tez nikogo nie chce obrazac no i uwazam ten temat dla mnie za zamkniety :) pozdrawiam

.. to w takim razie masz niesprawdzone informacje .. nie znasz SJ ..

wkleje opine ludzi którzy ich znaja ..... 17:15 [zgłoś do usunięcia] Fantazyjna_Trójka Ja nie mam nic do ŚJ. Byłam nawet na kilku "zebraniach" - zaprosiła mnie przyjaciółka. I powiem Wam, że fajnie je wspominam. Miła atmosfera, wszyscy się z wszystkimi witają. W trakcie zebrania rozmawia się o życiowych problemach, można zadawać pytania. A jak ma się jakiś problem osobisty, to można zgłosić się do braci starszych... i oni starają się pomóc w rozwiązaniu tego problemu. Jest zupełnie inny klimat niż idąc do Kościoła. Na prawdę. Świetnie przeżycie. Niestety ja nie potrafię się określić w co wierzę dlatego nie przynależę do żadnego kościoła/grupy/wiary Niemniej jednak fajnie było zobaczyć i poznać coś nowego. 08:59 [zgłoś do usunięcia] natka* Moja dobra koleżanka należy do Świadków Jehowy. Są to normalni ludzie i jak wszystkie inne wyznania, wierzą, że ich wiara jest najlepsza A chodzenie po domach jest odnośnikiem do naszych księży, którzy też głoszą pismo święte i tyle. A jeżeli wracają do kogoś, u kogo coś zostawili to tylko po to, żeby podyskutować na temat zostawionych materiałów. No ale nie da się ukryć, że znają pismo święte lepiej od katolików i przestrzegają zasad, bo inaczej są wykluczeni i nie mają prawa nazywać siebie ŚJ. A u katolików grzech - spowiedź - grzech - spowiedź i tak w kółko I poza tym gdzie w Biblii jest napisane, że ma nas spowiadać człowiek? Katolicy naprawdę dużo sobie dopowiedzieli przekładając Biblię na swój sposób

Do mnie ostatnio przyszli śj i dali ulotki a także dobre słowo :)

Wyjątkowa Księga „Biblia jest najbardziej rozpowszechnioną książką w dziejach (The World Book Encyclopedia). PRZESZŁO 550 lat temu niemiecki wynalazca Jan Gutenberg zapoczątkował drukowanie za pomocą ruchomych czcionek. Pierwszym większym dziełem, które wyszło spod jego prasy, była Biblia.* Od tego czasu wydrukowano miliardy książek na wszelkie możliwe tematy. Żadna z nich jednak nie dorównuje Biblii. Prasa drukarska Gutenberga Ocenia się, że do tej pory wydrukowano ponad 4,7 miliarda egzemplarzy Pisma Świętego (całego lub jakiejś części). To z górą pięć razy więcej niż wynosi nakład książki Cytaty z dzieł Mao Tse-tunga, która pod tym względem plasuje się na drugim miejscu. W ciągu jednego z ostatnich lat rozpowszechniono przeszło 50 milionów egzemplarzy Biblii lub jakiejś jej części. „Każdego roku Biblia jest bestsellerem roku donosi czasopismo The New Yorker. Całą Biblię albo niektóre jej księgi przetłumaczono na ponad 2400 języków. A zatem jest ona dostępna w językach, którymi łącznie mówi przeszło 90 procent rodziny ludzkiej. Mniej więcej połowa pisarzy biblijnych ukończyła swą pracę przed narodzinami Konfucjusza, znanego chińskiego myśliciela, oraz Siddharthy Gautamy, założyciela buddyzmu. Biblia wywarła ogromny wpływ na sztukę motywy z tej Księgi pojawiają się w najsłynniejszych dziełach malarskich, muzycznych i literackich. Biblia przetrwała, choć zaliczano ją do ksiąg zakazanych, palono i podważano jej wiarygodność. Była atakowana jak żadna inna książka w dziejach a jednak ocalała. Czyż nie są to wymowne fakty? Oczywiście takie informacje oraz imponujące statystyki same w sobie nie dowodzą, że Biblia jest godna zaufania. Przeanalizujmy więc teraz pięć grup dowodów, które przekonują miliony ludzi, że na tej Księdze można polegać. --------------------------------------------------------------------------------

Dlaczego można ufać Biblii 1. Dokładność historyczna Trudno byłoby zaufać książce zawierającej nieścisłości. Wyobraźmy sobie współczesny podręcznik historii, w którym II wojnę światową umiejscowiono w XIX wieku, a prezydenta Stanów Zjednoczonych nazwano królem. Czy widząc takie błędy, nie zacząłbyś odnosić się sceptycznie do całej jego treści? NIKOMU nie udało się dowieść, że Biblia jest nieścisła pod względem historycznym. Księga ta mówi o autentycznych ludziach i autentycznych wydarzeniach. Ludzie. Krytycy Biblii podawali w wątpliwość istnienie Poncjusza Piłata, rzymskiego namiestnika Judei, który wydał Jezusa na stracenie (Mateusza 27:1-26). Tymczasem w roku 1961 w Cezarei nad Morzem Śródziemnym odnaleziono kamień z inskrypcją, która głosi, że Piłat sprawował władzę w Judei. Przed rokiem 1993 brakowało pozabiblijnych doniesień potwierdzających historyczność Dawida, dzielnego młodego pasterza, który z czasem został królem Izraela. Ale właśnie w tym roku archeolodzy odkryli w północnym Izraelu bazaltową płytę datowaną na IX wiek p.n.e. Według ekspertów widnieją na niej słowa „dom Dawida i „król Izraela. Wydarzenia. Do niedawna liczni uczeni powątpiewali w dokładność biblijnej relacji o walkach Edomitów z Izraelitami w czasach Dawida (2 Samuela 8:13, 14). Twierdzili, że w tamtym okresie Edomici byli prostym ludem pasterskim i dopiero znacznie później osiągnęli taki stopień rozwoju, by móc zagrozić Izraelowi. Jednakże ostatnie wykopaliska dostarczyły dowodów, iż „cywilizacja edomska rozwinęła się wcześniej [niż kiedyś myślano], co harmonizuje z Biblią czytamy w czasopiśmie Biblical Archaeology Review. Poprawne tytuły. W ciągu 16 stuleci spisywania Biblii na arenie światowej pojawiło się wielu władców. Kiedy Biblia wspomina o którymś z nich, zawsze używa odpowiedniego tytułu. Na przykład Heroda Antypasa poprawnie nazywa „władcą okręgu, a Galliona „prokonsulem (Łukasza 3:1; Dzieje 18:12). W Ezdrasza 5:6 wspomniano o Tattenaju, namiestniku perskiej prowincji „za Rzeką, czyli za Eufratem. Podobną informację zawiera napis na monecie z IV wieku p.n.e., wspominający o Mazajosie (Mazaeusie), perskim namiestniku prowincji „Za Rzeką. Dokładność w na pozór pomniejszych sprawach jest ważna. Skoro możemy zawierzyć pisarzom Biblii nawet w tak drobnych szczegółach, czyż nie powinniśmy ufać też innym ich wypowiedziom? 2. Uczciwość i szczerość Uczciwość stanowi podstawę zaufania. Człowiekowi znanemu z rzetelności możesz być skłonny wierzyć, ale jeśli choć raz skłamie, zapewne przestaniesz mu tak ufać. PISARZE biblijni byli uczciwymi, prostolinijnymi ludźmi. Szczerość stanowi dodatkowe potwierdzenie prawdziwości ich wypowiedzi. Błędy i słabości. Mężczyźni spisujący Biblię nie tuszowali własnych potknięć ani słabości. Mojżesz wspomniał o błędzie, który go drogo kosztował (Liczb 20:7-13). Asaf wyjawił, że przez pewien czas zazdrościł powodzenia niegodziwym (Psalm 73:1-14). Jonasz opisał swe nieposłuszeństwo, a także niezadowolenie, jakiemu początkowo dał wyraz, gdy Bóg okazał miłosierdzie skruszonym grzesznikom (Jonasza 1:1-3; 3:10; 4:1-3). Mateusz szczerze przyznał, że opuścił pojmanego Jezusa (Mateusza 26:56). Pisarze biblijni, tacy jak Jonasz, nie tuszowali własnych błędów Pisarze Pism Hebrajskich nie ukrywali, że ich lud przejawiał ducha narzekania i buntu (2 Kronik 36:15, 16). Nie starali się nikogo wybielić nawet przywódców narodu (Ezechiela 34:1-10). W I wieku n.e. apostołowie z podobną szczerością informowali w listach o poważnych niedociągnięciach niektórych zborów, jak również poszczególnych chrześcijan, także tych pełniących odpowiedzialne funkcje (1 Koryntian 1:10-13; 2 Tymoteusza 2:16-18; 4:10). Bez koloryzowania faktów. Ludzie spisujący Biblię nie przemilczali faktów, które ktoś mógłby uważać za niepochlebne. Pierwsi chrześcijanie otwarcie przyznawali, że nie cieszyli się powszechnym poważaniem, lecz byli uznawani za osoby niskiego stanu i ograniczone (1 Koryntian 1:26-29). W Biblii odnotowano, iż apostołowie Jezusa byli postrzegani jako „ludzie niewykształceni i prości (Dzieje 4:13). Ewangeliści nie koloryzowali faktów, by przedstawić Jezusa w lepszym świetle. Uczciwie wspomnieli, że urodził się w niezamożnej rodzinie, utrzymującej się z pracy rąk, że nie studiował w ówczesnych prestiżowych szkołach oraz że większość słuchaczy odrzuciła jego orędzie (Mateusza 27:25; Łukasza 2:4-7; Jana 7:15). Jak zatem wyraźnie widać, Biblia wyszła spod pióra sumiennych pisarzy. Czy ich uczciwość nie budzi twego zaufania?

3. Wewnętrzna spójność Wyobraź sobie, że 40 mężczyznom pochodzącym z różnych środowisk powierzasz napisanie książki każdemu jakiejś części. Ludzie ci mieszkają w różnych krajach i osobiście raczej się nie znają. Niektórzy nie wiedzą, co napisali inni. Czy po takim dziele spodziewałbyś się spójności? WŁAŚNIE taką książką jest Biblia.* Powstała nawet w jeszcze bardziej niezwykłych okolicznościach, a odznacza się wyjątkową wewnętrzną spójnością. Wyjątkowe okoliczności. Biblię spisywano jakieś 1600 lat, od roku 1513 p.n.e. mniej więcej do 98 n.e. Wielu jej pisarzy a było ich około 40 dzieliły stulecia. Poza tym mężczyźni ci różnili się statusem społecznym. Byli wśród nich rybacy, pasterze i królowie, a także lekarz. Spójne orędzie. Pisarze biblijni rozwinęli jeden główny temat: za pośrednictwem niebiańskiego Królestwa, czyli ogólnoświatowego rządu, Bóg dowiedzie prawowitości swego panowania nad ludzkością oraz zrealizuje swe zamierzenie. Temat ten pojawia się już w Księdze Rodzaju i jest szerzej omawiany w kolejnych księgach, a w Objawieniu opisano, jak wydarzenia osiągną punkt kulminacyjny. Zgodność szczegółów. Pisarze biblijni są zgodni nawet w drobnych szczegółach, choć często zbieżność ta najwyraźniej nie została zaplanowana. Rozważmy przykład. Jan podaje, że pewnego razu Jezus, w trosce o podążający za nim wielki tłum, zapytał Filipa, gdzie można by kupić chlebów (Jana 6:1-5). Opisując to samo wydarzenie, Łukasz wspomniał, że działo się to niedaleko miasta zwanego Betsaidą. Wcześniej w swym sprawozdaniu Jan nadmienił, że Filip był z Betsaidy (Łukasza 9:10; Jana 1:44). Tak więc Jezus zadał to pytanie człowiekowi, który pochodził z tamtych stron. Zgodność szczegółów jest uderzająca, choć ewidentnie nie była zaplanowana.# Rozsądne różnice. Niektóre relacje różnią się między sobą, ale czyż nie powinniśmy się tego spodziewać? Wyobraźmy sobie, że kilku ludzi było świadkami przestępstwa. Gdyby każdy z nich opisał te same szczegóły, używając identycznych słów, niewątpliwie podejrzewalibyśmy ich o zmowę. Rozsądek podpowiada, że każdy opowiedziałby to zdarzenie nieco inaczej, ze swojego punktu widzenia. Właśnie tak jest w wypadku pisarzy biblijnych. Czy szata Jezusa była purpurowa, czy szkarłatna? Oto przykład: Czy Jezus w dniu śmierci został ubrany w purpurową szatę, tak jak to opisują Marek i Jan? (Marka 15:17; Jana 19:2). A może zgodnie z relacją Mateusza była ona szkarłatna? (Mateusza 27:28). W gruncie rzeczy obie informacje mogą być prawdziwe. Purpura to czerwień z domieszką fioletu. W zależności od miejsca, z którego patrzono, oświetlenia oraz tła szata mogła mienić się nieco innym odcieniem.% Wewnętrzna spójność Biblii, między innymi niezaplanowana zbieżność doniesień, utwierdza nas w przekonaniu, że Księga ta jest godna zaufania. -------------------------------------------------------------------------------- * Na Biblię składa się 66 ksiąg, od Księgi Rodzaju do Objawienia

To prawda, że Biblia jest najpiękniejszą księgą... To prawda.

4. Zgodność z nauką Nauka zrobiła w dzisiejszych czasach wielki krok naprzód. W rezultacie dawne teorie ustąpiły miejsca nowym. To, co niegdyś wygłaszano jako pewnik, obecnie może być uważane za mit. Podręczniki często trzeba rewidować. BIBLIA nie jest podręcznikiem naukowym. Ale jeśli chodzi o kwestie naukowe, godne uwagi jest nie tylko to, co można w niej wyczytać, lecz także to, czego na próżno by w niej szukać. Wolna od nienaukowych poglądów. W starożytności popularnych było wiele błędnych przekonań. Na przykład o Ziemi mówiono, że jest płaska i wspiera się na jakichś podporach. Zanim zdobyto rzetelną wiedzę na temat rozprzestrzeniania się chorób i zapobiegania im, lekarze nieraz stosowali kuracje, które w najlepszym wypadku były nieskuteczne, w najgorszym zaś śmiertelne. Jednakże Biblia w swych przeszło 1100 rozdziałach nie propaguje żadnych nienaukowych poglądów ani szkodliwych praktyk. Biblia, znacznie wyprzedzając swą epokę, poprawnie informowała, że Ziemia jest okrągła i zawieszona „na niczym Wypowiedzi zgodne z nauką. Już 3500 lat temu napisano w Biblii, że Ziemia jest zawieszona „na niczym (Hioba 26:7). A w VIII wieku p.n.e. Izajasz wyraźnie wspomniał o „okręgu ziemi (Izajasza 40:22). Kulista Ziemia utrzymująca się w przestrzeni bez żadnej widzialnej podpory czy opis ten nie brzmi zdumiewająco współcześnie? Prawo Mojżeszowe (zawarte w pierwszych pięciu księgach Biblii), spisane około roku 1500 p.n.e., podawało mądre przepisy dotyczące kwarantanny, obchodzenia się ze zwłokami i usuwania odchodów (Kapłańska 13:1-5; Liczb 19:1-13; Powtórzonego Prawa 23:13, 14). Między innymi dzięki obserwowaniu nieba za pośrednictwem potężnych teleskopów naukowcy doszli do wniosku, że wszechświat miał „nagłe narodziny. Ale wielu z nich nie może się pogodzić z implikacjami tego odkrycia. Pewien uczony zauważył: „Wszechświat, który miał początek, wymaga istnienia praprzyczyny; bo któż mógłby sobie wyobrazić taki efekt bez odpowiedniej przyczyny? Tymczasem na długo przed wynalezieniem teleskopów pierwszy werset Biblii wyjaśniał: „Na początku Bóg stworzył niebiosa i ziemię (Rodzaju 1:1). Mimo że Biblia jest księgą bardzo starą i porusza wiele tematów, nie zawiera informacji naukowo nieścisłych. Czyż taka książka nie zasługuje na nasze zainteresowanie?

5. Spełnione proroctwa Wyobraź sobie synoptyka, którego prognozy od dawna się sprawdzają i to wszystkie bez wyjątku. Gdyby zapowiadał deszcz, czy nie wziąłbyś parasola? W BIBLII jest bardzo wiele przepowiedni, czyli proroctw.** A historia jednoznacznie potwierdza, że zawsze się one sprawdzają. Cechy charakterystyczne. Proroctwa biblijne często były bardzo konkretne i spełniały się w najdrobniejszych szczegółach. Zwykle dotyczyły spraw wielkiej wagi i zapowiadały coś niespodziewanego. Biblia precyzyjnie zapowiedziała, że potężny Babilon zostanie zdobyty przez wodza imieniem Cyrus Wyjątkowy przykład. Starożytny Babilon został zbudowany w strategicznym miejscu, po dwóch stronach rzeki Eufrat. Nazwano go „politycznym, religijnym i kulturalnym centrum starożytnego Bliskiego Wschodu. Około roku 732 p.n.e. prorok Izajasz zapisał złowieszczą zapowiedź: Babilon upadnie. Poza tym podał okoliczności tego wydarzenia zdobywcą będzie wódz imieniem Cyrus, wody ochraniające miasto zostaną wysuszone, a bramy „nie będą zamknięte (Izajasza 44:27 do 45:3). Jakieś 200 lat później, 5 października 539 roku p.n.e., spełniły się wszystkie szczegóły tego proroctwa. Grecki historyk Herodot (żyjący w V wieku p.n.e.) potwierdził, że właśnie tak wyglądało zdobycie Babilonu.## Śmiałe oświadczenie. Izajasz złożył jeszcze jedno zaskakujące oświadczenie dotyczące Babilonu: „Nigdy nie będzie zamieszkany (Izajasza 13:19, 20). Trzeba było niemałej odwagi, by zapowiedzieć trwałe spustoszenie tej wielkiej metropolii, leżącej w strategicznym miejscu. Logicznie rzecz biorąc, należałoby się spodziewać, że takie miasto w razie zburzenia zostanie odbudowane. Ale chociaż Babilon przez jakiś czas po zdobyciu jeszcze istniał, słowa Izajasza w końcu się spełniły. Teraz miejsce, gdzie znajdował się starożytny Babilon, „jest gorącym, opuszczonym i pokrytym pyłem rumowiskiem donosi czasopismo Smithsonian. Niesamowite proroctwo Izajasza budzi respekt. To tak, jak gdyby ktoś obecnie dokładnie zapowiedział sposób, w jaki za 200 lat zostanie zniszczona któraś ze współczesnych metropolii, na przykład Nowy Jork czy Londyn, a potem jeszcze stanowczo oznajmił, że nigdy więcej nie będzie zamieszkana. Oczywiście najbardziej niezwykłe jest to, że proroctwo Izajasza się urzeczywistniło!%%

Witaj Janko miło Cie widziec ...

„MAM DOŚĆ! Na skutek różnych zaniedbań dom mocno podupadł. Przetoczyło się nad nim wiele burz i nie z każdej wyszedł bez szwanku. Teraz ma tak osłabioną konstrukcję, że grozi zawaleniem. OPIS ten pasuje do wielu dzisiejszych małżeństw. Czy kiedykolwiek przyszła ci do głowy myśl, że twój związek się rozpada? Jeżeli tak, to pamiętaj, że żadne małżeństwo nie jest wolne od problemów. Jak realistycznie przyznaje Biblia, osoby zakładające rodzinę muszą się liczyć z tym, że będą mieć „udrękę w ciele, czyli zaznają bólu i smutku (1 Koryntian 7:28). O prawdziwości tych słów świadczą chociażby obserwacje zespołu badaczy, którzy nazwali małżeństwo „najbardziej ryzykownym przedsięwzięciem rutynowo podejmowanym przez największą liczbę osób w społeczeństwie. Dodali też: „To, co się zaczyna szczęśliwie i obiecująco, może stać się najbardziej frustrującym i bolesnym doświadczeniem czyjegoś życia. A jak ma się rzecz z tobą? Czy któryś z poniższych problemów dotyczy także twojego małżeństwa? ciągłe kłótnie toksyczne słowa niewierność nawarstwione urazy Co powinieneś zrobić, jeśli masz wrażenie, że twoje małżeństwo jest bliskie rozpadu? Czy rozwód byłby dobrym rozwiązaniem?

ROZWÓD CZTERY WAŻNE KWESTIE Po ocenieniu szkód właściciele mają dwie możliwości albo dom spisać na straty, albo go uratować. CZY twoje małżeństwo znalazło się w podobnym punkcie? Może partner zawiódł twoje zaufanie, a może wasze życie zatruwają ciągłe kłótnie? Niewykluczone, że w tej sytuacji stwierdzasz: „Już się nie kochamy, „Po prostu do siebie nie pasujemy albo: „Zdecydowaliśmy się na ślub zbyt lekkomyślnie. Co gorsza, możesz dojść do wniosku: „Chyba nie ma sensu tego dalej ciągnąć. Z taką decyzją nie należy się jednak śpieszyć. Trzeba ją dobrze przemyśleć. Rozwód nie rozwiązuje wszystkich problemów. Często oznacza tylko zamianę jednych kłopotów na drugie. Doktor Brad Sachs w swojej książce przestrzega: „Pary dążące do rozstania marzą o idealnym rozwodzie liczą na to, że jednym ruchem zamkną rozdział życiowych burz i że zza chmur wyjrzy słońce. Ale to ułuda podobnie jak idealne małżeństwo (The Good Enough Teen). Koniecznie więc trzeba mieć pełny obraz sytuacji i patrzeć na rozwód realistycznie. Rozwód w świetle Biblii Biblia nie traktuje rozwodu lekko. Mówi, że dla Jehowy Boga porzucenie współmałżonka z błahych powodów, być może w celu związania się z kimś innym, jest krokiem zdradzieckim i nikczemnym (Malachiasza 2:13-16). Małżeństwo to związek trwały (Mateusza 19:6). Wiele małżeństw dałoby się uratować, gdyby tylko partnerzy byli bardziej skorzy do wybaczania (Mateusza 18:21, 22). Jednocześnie Biblia dopuszcza rozwód i ponowne małżeństwo, ale tylko z jednego powodu są nim pozamałżeńskie stosunki płciowe któregoś z partnerów (Mateusza 19:9). Jeśli więc dowiedziałeś się o niewierności drugiej strony, masz prawo się rozwieść. Nikt nie powinien narzucać ci swoich poglądów; również celem tego artykułu nie jest sugerowanie ci, co masz zrobić. Ostatecznie to ty będziesz żyć ze skutkami takiej czy innej decyzji musisz zatem podjąć ją samodzielnie (Galatów 6:5). W Biblii jednak czytamy: „Roztropny rozważa swe kroki (Przysłów 14:15). Dlatego nawet gdy masz biblijne podstawy do rozwodu, powinieneś wnikliwie rozważyć ewentualne konsekwencje (1 Koryntian 6:12). „Niektórzy być może sądzą, że trzeba szybko coś postanowić mówi David* z Wielkiej Brytanii. „Ale z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że konieczny jest czas na przemyślenie wszystkiego. Przeanalizujmy cztery ważne kwestie, które musisz wziąć pod uwagę. Zapoznając się z wypowiedziami osób po rozwodzie, zauważ, że choć nie uważają podjętej decyzji za błędną, to wskazują na wyzwania, z jakimi często trzeba się zmagać przez miesiące, a nawet lata.

1 Problemy finansowe Daniela z Włoch po 12 latach małżeństwa dowiedziała się, że mąż ma romans z koleżanką z pracy. „Kiedy dotarła do mnie ta informacja, opowiada Daniela, „tamta kobieta była już w szóstym miesiącu ciąży. Po okresie separacji Daniela wystąpiła o rozwód. „Próbowałam uratować nasze małżeństwo, ale mąż dalej mnie zdradzał wspomina. Uważa, że podjęła słuszną decyzję. Nie kryje jednak: „Po rozstaniu znalazłam się w tragicznej sytuacji finansowej. Czasami przychodził wieczór, a ja nie miałam co jeść. Wypijałam tylko szklankę mleka. Maria z Hiszpanii, która ma za sobą podobne przeżycia, opowiada: „Nie dość, że mój eks-mąż w ogóle nie pomaga nam finansowo, to jeszcze muszę ciężko pracować, żeby spłacić jego długi. Poza tym byłam zmuszona wyprowadzić się z wygodnego domu do małej klitki w niebezpiecznej dzielnicy. Już chociażby te relacje pokazują, że dla kobiety rozpad małżeństwa często kończy się drastycznym obniżeniem stopy życiowej. Siedmioletnie europejskie badania ujawniły, że po rozwodzie dochody mężczyzn zwiększały się o 11 procent, a w wypadku kobiet zmniejszały o 17 procent. Prowadząca badania Mieke Jansen komentuje: „Sytuacja niektórych kobiet jest naprawdę ciężka, ponieważ zmagając się z traumą rozwodu, muszą jednocześnie zapewnić opiekę dzieciom i znaleźć pracę. W londyńskiej gazecie The Daily Telegraph podano, że zdaniem niektórych adwokatów takie konsekwencje „zmuszają ludzi, by dwa razy pomyśleli, zanim się rozejdą. Skutki, z jakimi musisz się liczyć: Niewykluczone, że i w twoim wypadku rozwód będzie oznaczać zmniejszenie dochodów, a także przeprowadzkę. Jeśli dzieci pozostaną przy tobie, może ci być trudno zarabiać na utrzymanie i odpowiednio się o nie troszczyć (1 Tymoteusza 5:8). 2 Opieka nad dziećmi „Niewierność męża była dla mnie strasznym szokiem mówi Brytyjka imieniem Jane. „Byłam też zdruzgotana, że zdecydował się nas zostawić. Jane się rozwiodła. Jest przekonana, że postąpiła słusznie, ale stwierdza: „Niełatwo być jednocześnie mamą i tatą. Wszystkie decyzje musiałam podejmować sama. W podobnej sytuacji znalazła się Graciela z Hiszpanii. „Przyznano mi wyłączną opiekę nad 16-letnim synem mówi. „Ale wiek dojrzewania to bardzo trudny okres, a ja nie byłam przygotowana do wychowywania syna w pojedynkę. Przepłakałam wiele dni i nocy. Uważałam, że nie sprawdzam się jako matka. Gdy sąd przyznaje prawo do opieki obojgu rodzicom, może się wyłonić innego rodzaju problem konieczność uzgadniania różnych drażliwych kwestii, takich jak wydatki na dziecko, pory spotkań czy utrzymywanie dyscypliny. Christine, rozwiedziona matka z USA, nadmienia: „Niełatwo tak ułożyć stosunki z byłym mężem, żeby jakoś ze sobą współpracować. W grę wchodzi tyle emocji, że jeśli nie trzymasz ich na wodzy, dziecko szybko stanie się narzędziem w waszych rozgrywkach. Skutki, z jakimi musisz się liczyć: Decyzja sądu co do opieki nad dziećmi niekoniecznie będzie zgodna z twoimi oczekiwaniami. Jeśli przyjdzie ci sprawować opiekę wspólnie z byłym partnerem, nie zawsze łatwo będzie się porozumieć we wspomnianych wcześniej kwestiach, takich jak czas spędzany z dzieckiem czy środki na utrzymanie. PRAWO KAŻDEGO DZIECKA „Gdy miałam pięć lat, tata wdał się w przelotny romans z sekretarką i rodzice się rozwiedli. Wobec mnie zachowali się tak, jak nakazywały autorytety. Zapewniali, że chociaż między nimi uczucie wygasło, to jednak mnie wciąż kochają. I kiedy tata wyprowadził się do kawalerki po drugiej stronie miasta, dalej oboje troszczyli się o moje potrzeby. „Dwa lata później mama ponownie wyszła za mąż i przenieśliśmy się do innego kraju. Odtąd widywałam tatę co parę lat. W ciągu ostatnich dziewięciu lat spotkałam się z nim tylko raz. Ominęło go prawie całe moje dorastanie, a o swoich wnukach wie wyłącznie to, co mu napisałam w listach i co zobaczył na zdjęciach. Trójka moich dzieci właściwie nie zna swojego dziadka. „Byłam dzieckiem z rozbitego domu i choć dorastałam bez jakichś widocznych urazów, to jednak wewnątrz wciąż walczyłam z potworami gniewu, przygnębienia i niepewności, nie wiedząc, skąd się biorą. Nie ufałam żadnemu mężczyźnie. Dopiero gdy przekroczyłam trzydziestkę, z pomocą dojrzałej przyjaciółki dotarłam do źródeł moich negatywnych emocji i zaczęłam pracować nad tym, żeby się ich wyzbyć. „Rozwód rodziców pozbawił mnie czegoś, do czego każde dziecko ma prawo poczucia, że jestem chroniona i bezpieczna. Rodzina tworzy mur odgradzający od zimnego, przerażającego świata mur, za którym dziecko może znaleźć opiekę i ukojenie. Gdy rodzina ulega rozbiciu, rozpada się ta ochronna bariera (Diana). 3 Twoje emocje Mark z Wielkiej Brytanii wybaczył żonie niewierność, lecz jego problemy się nie skończyły. „Gdy zdradziła mnie po raz drugi, nie mogłem znieść myśli, że mogłoby się to jeszcze kiedyś powtórzyć wyznaje. Mark przeprowadził rozwód, jednak nie przestał kochać byłej żony. Opowiada: „Kiedy ktoś ją krytykuje, może myśli, że mi pomaga, ale wcale tak nie jest. Miłość nie wygasa z dnia na dzień. Również wspomniany wcześniej David ku swej rozpaczy odkrył, że żona związała się z innym mężczyzną. Mówi: „Początkowo nie mogłem w to uwierzyć. Nie wyobrażałem sobie życia bez niej i dzieci. Zdecydował się na rozwód, ale ogarnęło go zwątpienie co do przyszłości. Wyznaje: „Zacząłem się zastanawiać, czy ktoś może mnie szczerze pokochać i czy ponowne małżeństwo nie skończy się tak samo. Stałem się nieufny. Rozwód wyzwala całą gamę emocji. Z jednej strony może się okazać, że wciąż kochasz osobę, z którą tworzyłeś „jedno ciało (Rodzaju 2:24). Z drugiej zapewne będziesz czuł się rozgoryczony. Graciela opowiada: „Nawet po kilku latach człowiekowi wciąż doskwiera poczucie zagubienia, upokorzenia i bezradności. Gdy przypominają się miłe chwile z okresu małżeństwa, myślisz: Tyle razy mi mówił, że nie mógłby beze mnie żyć. Czy cały czas kłamał? Dlaczego tak się to skończyło?. Skutki, z jakimi musisz się liczyć: Sposób, w jaki potraktował cię współmałżonek, może jeszcze przez długi czas budzić w tobie gniew i urazę. Czasami może cię też przytłaczać uczucie osamotnienia (Przysłów 14:29; 18:1).

4 Wpływ na dzieci Jos z Hiszpanii tak opisuje, co spotkało jego rodzinę: „To był cios w samo serce. Najgorsza była chwila, kiedy odkryłem, że ten trzeci to mąż mojej rodzonej siostry. Po prostu odechciało mi się żyć. Ale również synowie Jos dwu- i czteroletni bardzo przeżyli to, co się stało. Jos opowiada: „Nie mogli pojąć, co się dzieje. Nie rozumieli, dlaczego mama zamieszkała z wujkiem i dlaczego my przenieśliśmy się do babci i cioci. Gdy musiałem gdzieś wyjść, pytali: Kiedy wrócisz? albo prosili: Tatusiu, nie zostawiaj nas!. W ferworze walki rozwodowej często zapomina się o cierpieniach dzieci. Ale co wtedy, gdy rodzice po prostu nie potrafią ze sobą żyć? Czy w takim wypadku rozwód nie jest dla dzieci lepszym rozwiązaniem? W ostatnich latach zaczęto podważać ten pogląd zwłaszcza gdy w grę nie wchodzą jakieś skrajne problemy małżeńskie. W pewnej książce poświęconej tej tematyce napisano: „Mnóstwo dorosłych, którzy tkwią w pułapce bardzo nieszczęśliwego małżeństwa, mogłoby ze zdziwieniem odkryć, że ich dzieci są w miarę zadowolone. Dopóki rodzina jest razem, nie przejmują się tym, że mama i tata śpią w osobnych łóżkach (Judith Wallerstein, Julia Lewis i Sandra Blakeslee, The Unexpected Legacy of Divorce). Oczywiście syn lub córka często zdaje sobie sprawę z konfliktu między rodzicami, a napięte stosunki między nimi mogą niekorzystnie wpłynąć na młody umysł i serce. Ale założenie, że rozwód niejako automatycznie wyjdzie dzieciom na dobre, mogłoby być błędne. „Nawet jeśli związek jest daleki od ideału, małżeństwo tworzy strukturę, która najwyraźniej pomaga karcić dzieci w sposób konsekwentny i umiarkowany, a właśnie na taki rodzaj dyscypliny dobrze reagują napisały Linda Waite i Maggie Gallagher w książce The Case for Marriage (W obronie małżeństwa). Skutki, z jakimi musisz się liczyć: Rozwód może się negatywnie odbić na dzieciach, zwłaszcza jeśli nie zachęcasz ich do utrzymywania zdrowych relacji z twoim byłym współmałżonkiem (zobacz ramkę „Między młotem a kowadłem). W artykule tym omówiliśmy cztery kwestie, które powinien wziąć pod uwagę każdy, kto myśli o rozwodzie. Jak już wspomnieliśmy, jeśli twój współmałżonek dopuścił się zdrady, decyzja należy do ciebie. Cokolwiek wybierzesz, bądź świadomy konsekwencji. Poznaj problemy, których trzeba się spodziewać, i przygotuj się, że będziesz musiał stawić im czoła. Być może jednak po przemyśleniu wszystkiego dojdziesz do wniosku, że warto podjąć trud, by ratować małżeństwo. Ale czy da się jeszcze coś zrobić?

http://allegro.pl/czerwona-tunika-z-aplikacja-40-42-nowa-polecam-i1278474560.html http://allegro.pl/biala-tunika-kwiaty-kostki-czaszki-rozm-s-super-i1278474641.html http://allegro.pl/biala-bluza-w-nuty-z-kangurem-nowa-rozm-s-m-i1278474689.html http://allegro.pl/granatowo-czarna-sukienka-rozm-18-46-super-i1278474807.html http://allegro.pl/fioletowy-sweter-na-jesien-rozm-16-44-nowy-i1278476749.html http://allegro.pl/2-ksiazki-st-kinga-wielki-marsz-i-oczy-smoka-i1278476822.html http://allegro.pl/czarny-elegancki-naszyjnik-z-korali-polecam-i1278476897.html http://allegro.pl/meska-ramoneska-rozm-44-w-idealnym-stanie-i1278476655.html

CZY MOŻECIE URATOWAĆ SWOJE MAŁŻEŃSTWO? Właściciele uświadamiają sobie, że dom jest w opłakanym stanie, ale postanawiają go odnowić. CZY podobnie chcielibyście odbudować swoje małżeństwo? Jeśli tak, to od czego zacząć? Oto kilka wskazówek: 1 Podejmijcie postanowienie. Uzgodnijcie, że oboje będziecie pracować nad przywróceniem dobrych relacji. Zanotujcie, co postanowiliście. Jeżeli każde z was przejmie się tą sprawą, ratowanie małżeństwa stanie się waszym wspólnym celem (Kaznodziei 4:9, 10). 2 Sprecyzujcie problem. Co jest czynnikiem destrukcyjnym? Niech każde z was napisze w jednym zdaniu, czego brakuje w waszym związku albo co należałoby zmienić (Efezjan 4:22-24). Oczywiście wasze spostrzeżenia mogą się różnić. 3 Wytknijcie sobie konkretny cel. Jakie ulepszenia chcielibyście wprowadzić w małżeństwie w ciągu najbliższych sześciu miesięcy? Zapiszcie to. Jasna wizja niezbędnych zmian pomoże wam ich dokonać (1 Koryntian 9:26). 4 Zastosujcie w życiu rady biblijne. Kiedy już ustalicie, na czym polega problem i jakie ulepszenia są potrzebne, sięgnijcie po Biblię. Jest ona skarbnicą ponadczasowych i skutecznych wskazówek (Izajasza 48:17; 2 Tymoteusza 3:17). Zachęca na przykład do wybaczania. Czytamy w niej, że jest rzeczą piękną, gdy się przechodzi do porządku nad występkiem (Przysłów 19:11; Efezjan 4:32). Gdybyście początkowo mieli wrażenie, że wasze wysiłki nic nie dają, nie rezygnujcie! W cytowanej już książce The Case for Marriage zwrócono uwagę na zaskakujące, lecz optymistyczne wyniki badań: „Aż 86 procent osób, które były niezadowolone z małżeństwa, ale wytrwały u boku partnera, po pięciu latach uznawało swój związek za bardziej udany. Poprawa nastąpiła nawet u par, które wcześniej określały się jako bardzo nieszczęśliwe. Podobnie może być z wami. Autorzy tej strony, Świadkowie Jehowy, przekonali się o praktyczności biblijnych zasad dotyczących małżeństwa. Na przykład relacje w wielu związkach się poprawiają, gdy partnerzy odnoszą się do siebie z życzliwością, tkliwością i współczuciem oraz chętnie sobie nawzajem wybaczają. Żony zauważają pozytywne skutki okazywania „cichego i łagodnego ducha, a mężowie odnoszą pożytek, gdy wystrzegają się gorzkiego zagniewania w stosunku do swych partnerek (1 Piotra 3:4; Kolosan 3:19).

..czytaj i analizuj Licencjo ..... niestety nie znasz tego a warto poznać słowa Boga ....

Po co na każdym kroku czepiasz się Licencji? Wchodzisz na ich top, tutaj też klepiesz jakieś chore teksty.:O Zastanów się sama nad swoim postępowaniem

byłam kilka razy na tym topiku kameli i nie wiem czego ta cichuteńkoo tak się ich czepia . Przychodzi , nic nie pisze tylko wkleja jakieś nauki , podejrzewam ,żę śj i zawsze coś na do tej licencji.

Bo to jest świadek a raczej - będzie

co to znaczy ,ze będzie ? przecież to jej nauki to żywcem te ksiązeczki co ś. rozdaja

... słowa Boga .... zapisane w Bibli... dla mnie bardzo cenne dla Ciebie moze nie - a szkoda ....

słowa Boga a nauki ś to dwie różne sprawy , wiem coś o tym .