Pomóżcie, bo nie wiem jak bardzo jestem inna, chodzi o kontakty z ludźmi

No więc mi wystarcza kontakt z ludźmi tyle co w szkole i czasami taki dłuższy powrót do domu, aha no i mam 3 osoby które mieszkają daleko i rozmawiam z nimi przez telefon dość długo i często I potrafię (tak jak teraz) cały weekend przesiedzieć dosłownie w czterech kątach, no wiadomo wyjdę do sklepu itd ale jakoś nieszczególnie mi przeszkadza że nie spotykam się z nikim na kawę itp Podejrzewam że to wynika z tego że mam niewielu znajomych z którymi fajnie spędzam czas, więc wolę go spędzać sama, a robię różne rzeczy zależy na co mam ochotę, mam wszechstronne zainteresowania Mam pokój samodzielny, współlokatorzy to obce mi osoby i każdy ma swoje życie Tak jak w grze the sims, simy miały te swoje paski z potrzebami np. towarzystwem, to mój napełnia się szybko bardzo i długo utrzymuje na wysokim poziomie :D Przyznam że prawie zawsze wymigiwałam się od wyjść itp więc teraz zaproszeń nie dostaję, ale po prostu nie lubię się zmuszać do czegoś tylko dlatego coś się powinno robić gdy nie sprawia mi to przyjemności. Ogólnie bardzo czesto towarzystwo mnie męczy. W ogóle jestem raczej spokojną i pełną rezerwy osobą. Ale czasami się zastanawiam czy bardzo jestem dziwna, bo jednak chyba nieco odstaję od reszty

ja też jestem introwertyczką i nawet mam mniej kontaktu z ludźmi niż ty i dobrze mi z tym :)

napisz coś o swoich zainteresowaniach, to może być ważne i znaczące do postawienia diagnozy

Czasami jak słyszę takie ogólne stereotypy to się zastanawiam nad sobą czy wszystko ze mną okej Rodzina mnie irytuje nieraz bo się na ten temat wypowiada, co ja poradzę że nie przepadam za kontaktem z ludźmi

ja, czyli bardzo dziwna :D Różni nas jedynie to, że nie mam nikogo z kim mogłabym choćbyż przez telefon długo i często rozmawiać.

Aha, no i nie mam wszechstronnych zainteresowań.

Ja mam może troszkę podobny problem. Tzn mam duży dystans do nowo poznanych ludzi i zawsze musi upłynąć sporo czasu zanim ja polubię ich a oni mnie. Ale kiedy już więzi się zacieśnią to odzywa się we mnie dusza towarzystwa :D. I wszyscy mówią: ty na początku byłaś taka szara myszka, wszystko sama itd. Ale ja nie jestem szarą myszką, nie potrafię tylko do każdego od razu wyskakiwać z otwartymi ramionami. Myślę, że z Tobą jest tak samo :)

A to zależy na co mam ochotę, martwi mnie czasami że nie mam jednego "głównego" i wybranego hobby lubię poezję (czasem sama piszę), uwielbiam historię i filmy historyczne, piosenki inspirowane wydarzeniami hostorycznymi, książki (różnego rodzaju). Lubię bawić się rożnymi plastycznymi sztukami mimo że nie mam talentu, ale sprawia mi to przyjemność, w kontraście nieco, uwielbiam Formułe 1 (wiem mało kobiece ale co poradzę) i kocham siatkówkę, ale niestety już nie mam możliwości uprawiania(tylko tyle co na wfie), za jogę czasami się zabieram, oczywiście muzyka, teatr, ze względu na F1 to czasem zagłebiam się w fizykę No i jeszcze parę róznych rzeczy ktorymi rzadziej jednak się zajmuje, no ale jak mówiłam zalezy na co mam ochotę. Bo czasami po prostu mam ze zgłębiam jedno zagadnienie przez tydzień,dwa i nieraz sie mocno miedzy soba różnią tematyką Nawet szydełka próbowałam :D

Jedną z tych osób z którymi rozmawiam poznałam przez neta ;) Druga to moja starsza już mocno ciocia, jest niezwykle podobna do mnie, i jak z nią rozmawiam to zapominam o dzielacych nas latach Tak, ja się potafię otworzyć ale nie bardzo mam dla kogo, za bardzo analizuję wiele rzeczy i zwracam uwagę na każdą drobnostkę która nieraz nie ma najmniejszego znaczenia

No i teraz skończyłam oglądać, wchodzę tu i jest topik o chodzeniu na imprezy i przeciętnie ludzie w moim wieku chodzą przynajmniej raz w tygodniu, a ja sobie tego nie wyobrażam...

:O

Z tym, że wynika to z tego, że chyba po prostu nie znam zbyt wielu *wartościowych* wg moich kryteriów ludzi. Nie czuję się z tą garstką swoich samotna, niemniej jednak nie wiem, czy wynika to z niskich potrzeb towarzyskich, czy z tego, że się przyzwyczaiłam ;)

za bardzo analizuję wiele rzeczy i zwracam uwagę na każdą drobnostkę która nieraz nie ma najmniejszego znaczenia No i teraz skończyłam oglądać, wchodzę tu i jest topik o chodzeniu na imprezy i przeciętnie ludzie w moim wieku chodzą przynajmniej raz w tygodniu, a ja sobie tego nie wyobrażam... Wypisz, wymaluj - ja :)

Mi teraz się ktos podoba i boję się że będę dla niego zbyt introwertyczna, chyba o to chodzi. No ale nie chcę budowac jakiegoś fałszywego obrazu i wciskać się w określoną formę, bo wtedy bym straciła do siebie szacunek Ech

A może - choć zabrzmi to głupio - jesteś inteligentniejsza od przeciętnej nastki/dziestki i tym stwarzasz do siebie dystans? Co studiujesz? ;)

skoro nas troche jest to znaczy że nie jest tak źle :)

Ja nikogo nie szukam. Moi rodzice to widzą. Ojciec próbował zeswatać mnie z jakimś chłopakiem, ale ja w takie rzeczy nie wchodzę. Na pewno trudno by mi było znaleźć kogoś kto myśli podobnie jak ja, więc żyję sobie tak w przekonaniu, że zawsze będę sama :)

mam 18 lat :D

Moja mama kiedyś śmiała się że moja dawna przyjaciółka w moim wieku chodzi z 30 latkiem a ostatnio doszła do wniosku ze ja chyba tez będę ze starszym bo jestem zbyt dojrzała jak na swój wiek jak to strasznie brzmi zbyt dojrzała

hej, dziewczyny wypisz wymaluj dla mnie temat, właśnie wróciłam z uczelni... większość uciekli na piwo niby integracyjne, ja nie poszłam.. byłam dwa razy i dziękuję.. nie lubię gadania o glupotach w hałasie, nie lubię przekrzykiwania sie, lubię spotkać się z kimś w cztery oczy, jeśli mam ochotę rozmowy.. tylko... czy to nie jest źle? potem wszyscy beda miec ze soba kontakt, a ja dalej bede zamknieta w swojej samotni, czuję taki trochę przymus.. nawiązywania relacji.. a teraz myślę, że chyba znowu źle studia wybrałam i powinnam siedzieć na jakiejś artystycznej uczelni.. ale na razie kasy nie ma i muszę do tego dojrzeć.. ciężko jest żyć introwertykowm.. ale nie każdy musi być taki jak wszyscy

Mimo wszystko masz dopiero 18 lat. Ja mam 24 i niepokojące jest dla rodziców to, że ludzie w moim wieku chodzą na randki, spotykają się z ludźmi, a ja nie. Wygląda na to, że w najbliższym czasie nic się nie zmieni o ile w ogóle się zmieni, więc trują mi.

:))))

Samotność ma swoje zalety i wady, jak wszystko. Ja mogłabym spotykać się z ludźmi, ale takimi jak ja. Jeszcze nigdy nikogo takiego nie spotkałam, a inni mnie bardzo męczą.

Właśnie ja się boję że nie trafię na ludzi z którymi będe miło spędzać czas, że tak będzie zawsze A jednak licze że kiedyś znajdę swoją paczkę, bo ja to tak mam rozrzuconych wszystkich z którymi się dobrze czuję ja na klasowe integracje też prawie nie chodziłam bo nie widziałam w tym sensu Rodzina powoli sie przyzwyczaiła, przynajmniej ta bliska ale niektórzy dają mi odczuć że coś jest nie tak ze mna i dlatego się zastanawiam

no właśnie.. może to nie chodzi o wstręt do ludzi w ogóle.. tylko wstręt do ludiz, którzy mówią, aby mówić.. nie przekazując sensownej treści.. i żeby bylo śmiesznie..nie cierpię czegoś takiego

A skąd jesteście? Bo jak ze Śląska, to możemy się od czasu do czasu umawiać na wspólne posiedzenia z milczeniem i rzucaniem pogardliwych spojrzeń, tak wiecie, żeby uspokoić rodziców i sumienia :D

ja stolica województwa;)

zachodniopomorskie, większego rozrzutu nie było ;)

zapomniałam, stolica województwa śląskiego

Ale osoby podobne do nas znajdują jakoś partnerów, a ja czasami się zastanawiam czy właśnie da sie we mnie zakochać