Dzisiaj minęło dokładnie 7 miesięcy odkąd się wszystko się rozpadło

jestem sam, zupełnie pogrążony w pracy, żeby nie mysleć o samotności o tym, że ona juz kogoś ma. Bez siły i ochoty na rozpoczęcie czegos nowego. Ciagle wracam do tego co było. Już nawet nie liczę na jej powrót. Czasem wspominam początek tego związku, jak było pięknie, późniejsze plany, wspólnie spędzone dni, wakacje i tak sie zastanawiam jak to wszystko sie spieprzyło. Nadal nie moge spobie wyobrazić, że mógłbym spędzić resztę życia z inną kobietą niż ona. Po prostu nie umiem. Czasem mam takie dziwne uczucie, że ta najbliższa mi osoba, jaką była ona jest mi zupełnie obca, że jej nie znalem. Wiem, bebram patyczkiem w gównie i to bez sensu.

Mam to samo. Ale po 3 miesiącach ucieczki w pracę stwierdzam, że to nie ma sensu. Wiem, że ten związek i tak by nie przetrwał próby czasu, wiem że nie byliśmy dla siebie, ale każdy nowy dzień to dla mnie dramat... To co piszesz powyżej mógłbym teraz wkleić i opublikować jako swój własny post. A podobno czas leczy rany....

Szczęście przyjdzie samo, w najmniej oczekiwanym momencie :) Także zostaje zapomnieć i uwierz, że się da :)

z tym czasem leczącym rany to chyba przereklamowane.

czas leczy rany, ale tak naprawdę jest. Po roku się zapomina a po półtora chcesz już kogoś innego. Po dwóch latach nie ma się nawet sentymentu. P o W o D z E n I a

Miałem to samo chłopie. Nie warto rozpamiętywać bo w jakąś depresje wpadniesz. Głowa do góry i powo

http://www.youtube.com/watch?v=BhT2HhEllpw

czasem szybciej czasem trochę dłużej.. u mnie np trwało to 10 miesięcy.. Trzymaj sie!

"z tym czasem leczącym rany to chyba przereklamowane" heh, dobre :)