Jestem taka samotna i już dłużej tego nie zniosę !

Nikomu na mnie nie zależy. Każdego wieczoru zasypiam z łzami w oczach, bo nie mam się do kogo odezwać. Nikt mnie nie docenia, nie zabiega o moje towarzystwo, nie jestem nigdzie zapraszana ani nie dostaję praktycznie esemesów. Moje przyjaciółki jakiś czas temu wyjechały, podobnie jak chłopak, który był mi bliski, a ci, co zostali, traktują mnie tak jakbym nie istniała. Nie chce mi się nawet wstawać, bo wiem, że nie ma po co ! Kiedyś miałam tyle planów, a teraz to mam ochotę dać sobie spokój z tym wszystkim...

Czy ktoś ma podobnie ? Źle się z tym czuję...

Najchętniej to bym ze sobą skończyła, bo po co żyć, skoro jestem nikomu niepotrzebnym śmieciem, który na próżno wyczekuje, aż ktoś się do niego odezwie, a taka jest prawda, że każdemu to zwisa...

Ja też tak mam i co z tego....... takich ludzi jest cała masa. Nic to nie zmieni, można się użalać do śmierci i niczego to nie zmieni.

I znowu do rana nie zasnę...

podaj jakiś namiar, to pogadamy jak chcesz.

Wiem, ale z tego powodu straciłam radość z życia. Widzę w sobie wroga, bo skoro ludzie mnie tak traktują, to pewnie to kim jestem i co robię, jest totalnie do dupy. I nie ma znaczenia, że się staram. Zawsze i tak jestem w cieniu innych.

sytuacji. Uwierz takich ludzi jest mnóstwo. W dzisiejszych czasach liczy sie tylko praca i kasa...przyjaźń to puste słowo. Ja w nią nie wierze!

Tak, ale od pewnego czasu widzę, że ludzie zaczęli mnie olewać. Kiedyś pamiętano o mnie, ludzie byli sympatyczniejsi, a teraz ? Niby nikt nic złego nie robi, lecz mam wrażenie, że w czymś zawiniłam.

Pisz 2888595.

Niby dużo ludzi tak ma, ale wierzcie mi, mało kto jest pustelnikiem w tak młodym wieku ! Moi rówieśnicy chodzą na imprezy, cieszą się życiem, a ja wyglądam jak wrak człowieka. Samotna i nadwrażliwa, zbyt dobra, jak na czasy, w których przyszło mi żyć...

wdzil, na necie jest wielu ruchaczy i psychicznych!!

Nic, tylko umrzeć. Nie widzą sensu w tym wszystkim.

A najgorsze jest to, że nikt mi nie chce pomóc ! Nikt nie widzi, co się, kurwa, dzieje! A potem się dziwią, że ktoś kończy tak jak kończy...bo go cholera bierze i już nie może w tym trwać.

wyjdz do ludzi i popros kogos o pomoc

I co ja im powiem ? Że mam deprechę i potrzebuję waszego wsparcia? Wiesz, jakie to wszystko trudne dla osoby, która jest młoda i chciałaby żyć tak jak jej rówieśnicy? Kiedyś byłam pełna życia, miałam mnóstwo planów, angażowałam się w różne sprawy. A teraz? Przestało mi już zależeć, bo nawet jeśli skończę te studia, to czeka mnie samotność nie z tej ziemi...

Zresztą, chyba nawet studiów nie skończę, bo nie widzę sensu dalszej drogi.

jestem starsza od Ciebie i tez tak mialam. jestes mloda, wszystko jeszcze przed Toba. zapisz sie na kurs i wyciagnij kolezanke na kawe:-)

WIesz, ja idę spać też mam łzy w oczach. Ale na szczęście zdążę zasnąć, kiedy już lecą.

w razie czego pojdz do psychologa, mozesz w miescie gdzie studiujesz.

uwazaj na starszych cwaniakow facetow z neta

Może i jestem młoda, wszystko przede mną, ale tak sobie powtarzam już od kilku lat i nic się nie zmienia. Kiedyś może nawet było lepiej, bo miałam więcej znajomych, ludzie o mnie pamiętali. A teraz moje kumpele wyjechały, tak jak mój ukochany, który zresztą ma mnie w dupie, no i cisza. Jestem sama. Rodzicom o niczym nie mówię, bo ojciec znowu by mnie wyzywał od nieudaczników, a to już zbyteczne...

U mnie starzy wręcz się cieszą, że nikogo nie mam, że mam trądzik, że jestem samotny, bo "pomoże" mi to w nauce.

Zapisałam się do psychiatry, ale termin dopiero na luty. Prywatnie mnie nie stać...

Powiedzcie, dlaczego tak jest ? Czemu nikomu nie zależy ? Czy ja coś komuś zrobiłam ?

Chyba naprawdę sobie daruję, bo widzę, że sensu nie ma. I tak się nic nie zmieni. Jestem głupia, nikt mnie lubi i nawet na pogrzeb nikt nie przyjdzie...

Jak chcesz mogę wpaść. U mnie przyjdzie sporo osób, ale nie dlatego, że mnie lubiano, tylko "bo wypada".

Też miałam nadzieję, że ktoś na tym forum pogada, a tymczasem nikogo nie interesuje mój los...

A o czym chcesz? Podobno nie nadaje się na partnera, ale chyba przyjacielem potrafię być.

W gruncie rzeczy chciałabym nadal żyć, ale skoro jest tak jak jest, to chyba nie ma powodu. Dlatego rozważam samobójstwo, choć z drugiej strony potwornie boję się śmierci...