Dziecko dla męża

no to jesli bedziesz dziecko kochac, a maz bedzie je przewijac to nie widze problemu. Zamierzasz wiec hipotetycznie zatrudnic nianie czy babcie i wrocic do pracy?

Brzydale, nigdy nie będziecie takie piękne jak ja pasztety ! http://je.pl/84pk

zastanów sie lepiej jak będą wyglądac twoje relacje z mężem gdy on pokocha dziecko i po jakimś czasie zacznie dziwić go twoja reakcja na jego "skarb"... po za tym ty zejdziesz na drugi plan...

trelemoreleeeee zastanów sie lepiej jak będą wyglądac twoje relacje z mężem gdy on pokocha dziecko i po jakimś czasie zacznie dziwić go twoja reakcja na jego "skarb"... po za tym ty zejdziesz na drugi plan... dokładnie :) albo wersja nr 1 mąz zacznie miec do Ciebie pretensje, żal lub np. obrzydzenie bo nie chcesz waszego dziecka , które on tak kocha i tak chciał wersja 2 : chwilowa fascynacja dzieckiem ze strony męza mija i on podobnie jak ona odstawia je na boczny tor ( plus np. negatywne emocje w kierunku zony) a pozniej ludzie sie dziwią , ze tylu popraprańców emocjonalnych jest na świecie

To straszne - z miłości do męża urodzić mu dziecko, kupić ekskluzywny zegarek czy jechać w góry choć woli się morze :( Co za różnica, prawda? W imię miłości trzeba się poświęcać :( Jak możesz z góry zakładać, że nie pokochasz dziecka, które będzie cząstka Twojego ukochanego mężczyzny? Zresztą on Cię i tak znienawidzi, zobaczysz... Ja bym znienawidziła mojego partnera gdyby nie kochał naszej córeczki, naszego skarbu, kogoś, kto jest dla nas najważniejszy i kto nadaje sens naszemu życiu. To wielki zaszczyt dostąpić macierzyństwa - być może zrozumiesz to dopiero kiedy zajdziesz w ciążę ale lepiej nie ryzykuj, bo istnieje możliwość, że jednak jesteś potworem... I nie pisz, że Ty tak strasznie kochasz męża - oszukujesz go!!! On chce dziecka, chce je kochać i stworzyć ciepły dom, pełną rodzinę a Ty mu je chcesz urodzić żeby je miał bo chce! Powiedz mu szczerze jakie jest Twoje podejście do sprawy - daj mu szansę by ujrzał Twoje prawdziwe oblicze... no bo skoro go tak kochasz...

Powiem z perspektywy faceta ze wywalilbym z domu babe ktora nie potrafilaby byc matka. Oczywiscie chodzi mi o sytuacje ze dziecko by juz bylo. Inaczej jak ona by mnie uprzedzila ze nie chce dziecka bo wtedy bym nie nalegal. Twoj maz powinien sie rozwiesc i znalezc inna partnerke jesli zalezy mu na dziecku to musi miec kobiete w domu a nie przepraszam za wyrazenie zimna suke

Powiedz, proszę, dlaczego tak na siłę chcesz uszczęśliwić męża? Czy nie łatwiej jednak przedstawić mu prawdziwe stanowisko? Przecież związek powinien opierać się na szczerości i nie można go budować na nieszczęściu innych (dziecka w tym przypadku).

yhy- a wiesz, że chyba masz rację....Ja całe życie brałam tabletki, w życiu nie zdecydowałam się na seks bez zabezpieczenia, chociaz zawsze byłam w związku. A jak poznałam obecnego faceta, "ojca mojego dziecka" to pierwszy raz od 10lat, odstawiłam tabletki. Najpierw zabezpieczalismy sie prezerwatywą a potem jakoś tak "wyszło"- i chyba pierwszy raz nie myślałam o zabezpieczeniu:) Co prawda jak się okazało, że jestem w ciąży to świat mi się zawalił! Przepłakałam z miesiąc- aż mi teraz głupio:) W sumie może jest tak, że jak się pozna tego "jedynego" to człowiek dojrzewa do tego, że "co ma byc to będzie"? Sama nie wiem... I masz rację pisząc, że z dzieckiem już nic nie będzie tak samo- życie wywraca się do góry nogami:) Ale nie mogę powiedziec, że na gorsze- ani gorsze ani lepsze- po prostu inne. I zgodzę się z przedmówcami- autorko, jesli dziecka nie pokochasz popsują się TWoje relacje z mężem. Jęsli mąż będzie kochał dziecko bezgranicznie a Ty będziesz zimna- zastanowi się co z Tobą jest nie tak. Ja bym w to nie szła. Pozdrawiam i życzę udanych wyborów.

Fegd: powtarzam: ja żadnej z Was nie pytalam tutaj o radę, czy zachodzic czy nie :) Tak, wiem już swoje. Ale mimo wszystko dziękuje za przedstawienie swego punktu widzenia. :) Do reszty: moj mąż zna moją prawdziwą twarz, zna moje obawy związane z macierzyństwem (wszystkie), zna me wady i jakoś mu odpowiada bycie tyle lat z "zimną suką" :) Skoro On jest miłym"kapciuszkiem" to "zimna suka" ładnie dopełnia całość związku :))))))))))))))))))))))))))))))))) Albo jest kretynem z doktoratem albo najwyraźniej zna mnie nieco lepiej, niż niektórzy z Was, moi mili.:) Co do powrotu do pracy: tak, po obowiązkowym macierzyńskiem wróciłabym do pracy (propozycja męża). Potem on, a następnie niania.

ale to już postanowione? że zajdziesz w ciążę?

Aha, i nie zwodzę męża - na dzień dzisiejszy On wie (i ma tę wiedzę od 8 lat), ze nie chcę dzieci i najprawdopodobniej nie będę chciała w przyszłości. I jakoś nie leci po rozwód.

Rozważam. Sama.

magda24---> ja wiem że mój mąż jest tym jedynym,bardzo go kocham a mimo to nie chcę dziecka...wiem,że gdybym miała innego męża to tez bym dziecka nie chciała...

yhy- alez ja też dziecka nie chciałam:) Napisałam tylko, że po prostu nie zabezpieczałam się tak "obsesyjnie" a wtedy wszystko jest możliwe:P Do autorki- a mnie się wydaje, że Twój mąż liczy na to (może jest pewien), że dziecko pokochasz i tyle. Zresztą wcale mu się nie dziwię. Skoro Cię kocha to raczej nie uważa, że jestes psychopatką- a tylko psychopaci nie mają uczuć. Nie sądzę, żeby Twój mąż liczył się z tym, że urodzisz dziecko i pozostaniesz taka wyprana z emocji jak teraz. I tak szczerze to fajnie by było jakby miał racje :)

Magda, może masz rację.

Poza tym powtarzam, ja nigdzie nie napisałam, że NIE pokocham. ;)))) Ja napisałam, ze nie mam ochoty zajmować się dzieckiem jak pełnoetatowa matka. Dlatego On zaproponował,taki, a nie inny podział ról (tzn. że de facto on zajmie się dzieckiem).

A co Ty z tym pełnym etatem?? Ja też wróciłam do pracy po macierzyńskim i jakos nie czuję się z tym źle. mam fajną, młodziutka opiekunkę, w pracy mam tą samą pozycję, co przed ciążą a dzieckiem zajmujemy się razem. Będzie dobrze. Pozdrawiam

Tak - będzie dobrze. Po mojemu :)

jasne - najważniejsze żeby było po Twojemu. Jesteś przecież pępkiem tego świata a inni żyją tylko dla Ciebie

ja tez nie chce miec dzieci. maz chce bo go mamusia naciska by mi zrobił dziecko. A ja nie chcę i mówię mu otwarcie, ze teraz nie. kazdy sie pyta a ja juz tym rzygam. nie chce dziecka, bo dziecko to grób romantycznosci:P chce byc wolna, niezalezna, chce miec swoje zycie, kocham siebie.

nie podam nicckaaa - masz prawo tak myśleć i czuć. Każdy z nas jest inny i ja jestem daleka od potępiania Ciebie. Jesteś uczciwa, bo mówisz o tym otwarcie ale bohaterka naszego wątku chce urodzić dziecko, bo mąż chce... ja Was proszę... i do tego z góry zakłada, że zajmować się nim nie ma zamiaru. A ten mąż z doktoratem to też niezbyt mądry. Doktorat nie świadczy o jego inteligencji (w tym przypadku jest wręcz odwrotnie) - chłop życia nie zna i jak większość jego pokroju, jest czystym teoretykiem. Myśli, że wychowa sam dziecko z matką obok hehe - dobre... I tak dla wiadomości tej całej oplalapopla, asekurując się i wyprzedzając jej prosty do przewidzenia atak - też mam wyższe wykształcenie i tytuł naukowy... obracam się w środowisku ludzi wykształconych i z przykrością stwierdzam, że wielu brakuje klepki... Zarówno Ty jak i Twój mąż jesteście nieodpowiedzialni i zinfantylniali - żadne z Was nie dojrzało do tego by być rodzicem i taka jest prawda!!!

opopopop - dla dobra dziecka lepiej żeby Ci się nigdy nie udalo zajść w ciąże....................................

nie oceniam nikogo myślę że takie podejście jest lepsze niż "zróbmy sobie dziecko i jakoś to będzie",ale też myślę że mężczyzna ma instynkt ojcowski i tak jak kobietamoże pragnąć dziecka.znam taki przypadek-mój partner bardzo szybko został ojcem.jego żona kocha córkę ale o następnym dziecku nie chciała słyszeć do tego stopnia że 2 razy usuneła ciążę nie zwracająć na jego protesty.nie wybaczył jej i rozwiedli się.potem poznał mnie i choć jego córka jest dorosła i ma już swoje dziecko on nadal marzył o własnym.ja też zawsze chciałam mieć dzieci i teraz jestem w 7 miesiącu dla mnie to pierwsze dziecko a on nie może się doczekać jest taki szczęśliwy aż mi serce topnieje kiedy na niego patrzę:)i wcale nie czuję się odsunięta na bok-często pyta-jak się czują moje dziewczyny? bo będzie córeczka.mój mąż też był dla mnie całym swiatem a teraz czuję że to dopełnienie miłości ,brakujący element i coś dla nas nowego w dotąd poukładanym życiu gdzie wszystko toczyło się utartymi schematami.teraz jesteśmy podekscytowani bo faktże zostaniemy rodzicami zmieniło podejście na inne sprawy np.zmiana miejsca z mieszkania w bloku na dom pod miastem z ogrodem i psem.

Wiesz czasami jest lepiej jak to los zadecyduje za nas. Ja miałam 21 lat jak zaszłam w ciąże, to była wpadka. Byłam załamana. Dopiero co rozpoczęłam pracę (dokładniej 1,5 roku) studia (zaraz na pierwszym roku, miesiąc chodziłam do szkoły), no a facet (teraz mój mąż :P ) wydawał mi się nie odpowiedzialnym gnojekiem. Byłam z nim przed ciążą 4 lata. Było super, ale na ojca nie nadawał się. Wolał inne zycie, dyskoteki zabawy, luz zresztą tak jak ja. Przez tydzień beczałam w poduszkę, raz mi przyszło do głowy zeby usunąć, ale jakoś rozwiały się szybko moje głupie myśli. Potem slub i życie...:P Po urodzeniu syna, wszystko się zmieniło. Mąż oszalał na jego punkcie. Kąpał go, przewijał, wychodził na spacery, wstawał w nocy zeby mi go podac do karmienia mimo że pracował.... mi znów kazał sie rozerwać wyjsć do koleżanek, do fryzjera, kupić ciuchy. Bajka :P I tak jest do tej pory. Mały ma 3 latka, ja byłam na macierzyńskim, wychowawczym, w przyszłym roku kończę studia :) rozpoczęłam pracę, mały poszedł do przedszkola, a mąż który wydawał sie nieodpowiedzialnym dupkiem jest aniołem:) widać dorósł do bycia ojcem, choć z początku nic na to nie wskazywało. kochamy swego syna ponad zycie i nigdy nie żałowałam ze wpadłam. gdy patrzę w te słodkie oczka, i gdy te rączki zarzucają się na szyję mówiąc kocham Cię mamusiu uwierz to szczyt marzeń. Wcale nie było lekko, z wychowaniem dziecka nie jest łatwo, z wielu rzeczy trzeba zrezygnować przejść na inne. My mieliśmy dużo znajomych, co tydzien imprezy. Nie zmieniło się to z tym że chodzimy z małym, bo znajomi też mają dzieci w wieku naszego brzdąca (od roku do lat 5 ). Wszystko można pogodzić, tymbardziej jak się jest w dwójkę. A Ty przecież możesz polegać na mężu :) Życze powodzenia w podjeciu decyzji

Gwoli wyjasnienia: Mąż nie CHCE! Mąż po cichu liczy, że kiedyś się zdecyduję zajść w ciąże. Nie prowokuje rozmów, nie naciska, nie zaprasza wbrew mojej woli i chęci dzieciatych znajomych...... Czaaaasem, po wizycie takich dzieciatych znajomych czasem rzuca, niby mimochodem, że fajnie byłoby mieć kiedys w domu takiego Jasia, Krzysia czy Olę... :) I deklaruje, że On zająłby sie tym dzieckiem. I nie jest w tym zakresie teoretykiem - sam też w zasadzie był wychowywany przez ojca (matka duzo pracowała). I czasem zaglada ludziom do wózków, jak mysli, ze nie widze.