Czas na dziecko

Wiem, że nie ma dobrego czasu na dziecko bo zawsze jest coś, ale od pewnego czasu mąż bardzo by juz chciał, a ja sama nie wiem, wacham sie. Boje sie z jednej strony odpowiedzialności z drugiej ze sobie nie poradze ogolnie mam jakies obawy a jak to było u was zanim sie zdecydowaliście ??

ile macie lat? jaki staż małżeństwa? czy dobra sytuacja mieszkaniowa, finansowa?

a ile macie lat? jaki staż małżenstwa? czy dobra sytuacja finansowa, mieszkaniowa? bo dlaczego niby sobie nie poradzisz?

ja 25 maz 28 mamy swoje mieszkanie i auto ja pracuje maz rozkreca firme

aha po slubie prawie 3 lata, nie wiem mam jakies takie obawy że sobie nie poradze nie wiem czemu

kochana obawy to będą zawsze :)

no niby i racja ale ogolnie samo to ze zmieni sie cale nasze zycie mnie troszke przeraża

Ja urodziłam synka po ponad 4 latach małżenstwa ale dlatego że byłam na studiach dziennych i nie miałby kto zajmować się dzieckiem. Poza tym wcześniej też nam się nie spieszyło, wygodnie nam było we 2. A teraz mając dziecko czuję się przeszczęśliwa, taka spełniona. Nie wyobrażam sobie zycia bez dziecka. Nie ma na co czekać, bo zawsze się znajdzie powód by to odwlec, koleżanka czekała, bo w pracy nie miała jasnej sytuacji a i tak ją zwolnili.... Inna chciała a miała problemy z zajściem, więc wg mnie na pewno z 1 dzieckiem dacie radę i zobaczysz że dziecko to cudowny dar :-)

U mnie było tak: Obroniłam w lipcu licencjat, pracę miałam na umowę na czas określony, bardzo dobrą - szkoda było, lat 26, nie wiedziałam co dalej... Z jednej strony mogłam kontynuować studia, pracować i dalej żyć w cudnym stanie we dwójkę (ja + szanowny), a z drugiej dochodziły mnie myśli ze czas leci i pragnę dziecka. Zaczęło się od tego że większość znajomych w koło miało już potomstwo i chyba zapatrzyliśmy się na te w większości urocze karzełki. W sierpniu pojechaliśmy z mężem na wakacje na Suwalszczyznę na działkę znajomych gdzie całe 2 tygodnie towarzyszył nam bociek. Stwierdziliśmy że to dobry znak i tak padła decyzja. Potem to już błyskawicznie i dziś Olka ma 6 miesięcy. Pracę straciłam, studia dokończę później. Rzadko kiedy jest dobry czas na dziecko. Najlepszy jest wtedy gdy rodzice są gotowi a reszta sama się musi ułożyć. Powodzenia i odwagi

Czipsik-ja mam sie starac o 3 teraz :) A tak sie boje ze hey...Poprostu nie myslec tylko slabo sie zabezpieczac :) Powodzonka !

Mój mąż już by bardzo chciał, widzę jego podejście do dzieci, naprawdę potrafi sie zająć, w sumie juz sama bym chciała ale kurcze nie chciałabym też rezygnowac z pracy bo nie lubie siedziec w domu a niestety nie dałabym rady pracować z brzuszkiem, zawsze jest jakies ale :)

Czipsik-wrocisz po macierzynskim! Czas szybko zmyka! Moja zaraz bedzie miala rok...Nim sie obejrzysz bedzie biegac:)! Zycze szczescia w NOwym Roku i podjecia slusznej decyzji!

ja się zdecydowałam dopiero w wieku 29 lat. osiągnęłam wszystko co chcialam : skonczone studia mag i podyplomowe, szkolenia i kursy ,mam dobra prace - z umowa na czas nieokreslony , mieszkanie, auto, psa, partner tez właśnie rozkręca własna firmę.No wyjatkiem w moich planach jest to ze slubu nie wzielismy, ale jeszcze zdazymy. tak naprawde to z 2 lata dorastaliśmy do tej mysli: a bo to nie czas bo jeszcze remont robimy, a to partner dopiero co założył firmę, a to ktoe tam mial wesele a to drugie auto kupilismy, a to ja chcialam jeszcze troche po klubach sie pobawic i ciagle cos . Jesli chodzi o obawy to sa i to masakryczne. teraz jestem w 8 mc i jestem przerazona czy sobie poradze. Ale wiesz co lumpiary, nieuki i lenie smierdzace maja dzieci i jakos sobie radza, wiec my tym bardziej sobie damy. Jeli niczego ci nie brakuje i maz chce to powinniście sie postarać o dzidzie, ale jesli w glebi duszy czujesz ze to jeszcze nie czas to poczekaj, w koncu instynkst sie odezwie. ja poprostu, mimo strasznych obaw poczulam ze to juz czas(zaczelam myslec o dzieciach, i ze teraz chce miec dziecko. moje koleznaki tez tak mialy, poprostu poczuly ze nadszedl ich czas.

a jesli chodzi o prace to ja np pracowalm do konca 6mc nie trzeba rezygnowac. chociaz cie rozumiem boja tez nie znosze siedziec w domu i na poczatku to plakalam ze chce worcic do pracy. ale zawsze mozesz znalesc sobie zajecie ja np chdzilam na aerobik i basen i w koncu kolezanki odwiedzalam bo mialam czas albo z partnerem jezdzilam do firmy. mozesz np na jakis kurs sie zapisac. teraz jest troche gorzej to za zimno i juz nie chodze basen i aerobik( zreszta lekarz juz nie pozwala). teraz za to wzielismy sie za remon mieszkania wiec i duzo sprzatania, pokik dla dziecka urzadzam i chodze na zakupy i duzo spie. Az dziwie sie ze sama tak twierdze ale nie jest zle na zwolnieniu .

ponadto na poczatku czesto czujesz sie tak fatalnie ze nie masz ochotychodzic do pracy