czy jest tu jakaś dziewczyna która podobnie podchodzi do ślubu?

Jestem w szczęśliwym związku, zaręczona, od dawna mieszkamy razem i chcemy w końcu nasz związek zalegalizować. Z mojej strony wygląda to tak, że chcę tego z powodów ekonomicznych (np. wtedy łatwiej wziąć kredyt), także z powodu tego by już nikomu nie tłumaczyć się (na poczcie, w szpitalu itd) kim jest dla mnie ten pan, a także po to, by po prostu oficjalnie stać się para z prawdziwego zdarzenia czyli małżeństwem. Ale sam ślub to dla mnie wydarzenie raczej przerażające, dlatego do tej pory z tym zwlekałam, jednak narzeczony coraz częściej pyta mnie - kiedy w końcu? Czuję się jak kobieta, która chce mieć dziecko, ale myśl o porodzie ją blokuje, rozumiecie? Chciałabym mieć już za sobą ślub, chciałabym po prostu być już żoną. Koleżanki mnie nie rozumieją, dla nich to był (albo będzie) bardzo ważny dzień. A ja chcę zrobić to jak najszybciej, jak najtaniej, po prostu iść do USC i podpisać co trzeba. Czy w ogóle są takie dziewczyny jak ja? Czy może naprawdę jestem dziwna? A przy okazji pytanie - z jakim wyprzedzeniem trzeba zgłosić chęć zawarcia małżeństwa do USC?

3 miechy. hm ja sie nie boje raczej mi to wisi i chce byc zona juz po prostu i niech sie wszyscy odwala:P

Jezu, mam tak samo. Potwornie boję się ślubu i przesuwam to jak tylko mogę, już myślałam że jestem jedyna. :) Przeraża mnie ta cała szopka.

Ja wyjechałam z moim boecnym mezem za granice i tam slub wzielismy. Cała kase która musielibysmy przeznaczyc na wesele i wódke przeznaczylismy na Wakacje (i na nich ślub) i apartamentem przy plazy i motorówka, wycieczki, wspinaczki , rafting i nurkowanie i ogolnie zabawa zabawa zabwa i takie tam ....wiec.... nie jestes dziwna ale moze nie chcesz takiego pospolitego słubu z nachlana rodzinka.

To, o czym piszesz, to gamofobia :)

To że nie chcę typowego ślubu to już pewne i ustalone. Żadnego ślubu kościelnego, żadnego wesela. Tylko wizyta w USC. Ale nawet to traktuję jak "krzyż pański", a ten dzień będzie dla mnie czymś co po prostu muszę jakoś znieść.

boję sie o tym powiedzieć :o bo wiem jaki stosunek ma rodzinka, i moja i jego i boję się jego reakcji, tez nie przepada za weselami czy dziećmi ale co będzie kiedyś? może zechce mieć? a ja raczej nie chcę... nie chcę się niszczyć i niszczyć swojego życia. Boję się powiedzieć chłopakowi jak chciałabym żeby wyglądało to wesele, tzn wolałabym bez wesela w sumie.... ale wtedy pewnie rodzina by mnie znienawidziła. A wesela to dla mnie takie małomiasteczkowe maskarady, sztuczne :o Ślub uwazam za piekną sprawę, zwłaszcza przysięgę w kościele bo jestem wierząca. Sama nie wiem jak to rozwiązać... czy się zmuszać i udawać że mi to pasuje czy olać.

Nie :) Ja chcę być zoną :) Nie chodzi o lęk przed małżeństwem. Ja mam lęk przed samym ślubem :O Chciałabym zasnąć i obudzić się jako żona.

slubu, co skonczylo sie dla mnie jakas psychoza. do dzis nie wiem, co to bylo, ale mialam jakas straszna nerwice. do lekarza nie poszlam, duzo czytalam o tym w necie i jakos sobie tlumaczylam, minelo po 9 miesiacach mniej wiecej, ale strasznie sie meczylam. tez chcialam slub skromny, zeby jak najmniej osob na mnie patrzylo :-O jednak jak juz zaczelismy szykowac zaproszenia, to zdalam sobie sprawe, ze chce by w tej chwili bylo przy nas jak najwiecej bliskich osob.

To jest twój slub a nie twoich rodziców.

Gamofobia to jest lęk przed ślubem, a nie przed małżeństwem :) http://o-slubach-i-nie-tylko.blog.onet.pl/GAMOFOBIA,2,ID408651962,n

Hej, ja jestem :) Mieszkamy razem 2,5 roku, na swoim, razem 4 lata. I ogólnie myślę identycznie jak Ty. Identycznie.