życie pisze różne scenariusze...

Wszystko zaczęło się 5 lat temu... Poznaliśmy się na imprezie... On 7 lat starszy ode mnie. Zostaliśmy najlepszymi przyjaciółmi... razem przeszliśmy bardzo dużo były i wzloty i upadki. chwile zwatpienia i ja mialam kogos i on podkochiwal sie w innej ale przezylismy to wszystko i teraz od dwoch lat jestesmy para. od pol roku mieszkamy razem na poczatku bylo cudownie dbal o mnie mowil mile slowka po prostu bylo jakw bajce teraz jak zmienilismy mieszkanie od 2 miesiecy to wsyztsko sie skonczylo szuka pretekstu zeby tylko nie siedziec w domu ze mna a to sie zamanilo mu wlasnorecznie robione lozko to bedziesz sprzatal w garazu wszystko po to by jak naj mniej czasu byc ze mna boli mnie to bo ja go kocham do szalenstwa i wiem ze na pewno mnie nie zdradza ale boje sie ze on sie uz wypalil z tej milosci nie wiem co nas czeka czasem mam chec sie spakowac i wrocic do domu a z drugiej strony jak nie widze go dzien lub dwa to szaleje z tesknoty nie wiem moze sie pomylislismy moze on uwaza to za pomylke czasem gdy chce zczerze porozmawiac to on tylko mnie slucha ale nic nie mowi ale twierdzi ze histeryzuje ja rozumiem on jest starszy wiem ze pracuje ciezko calymi dniami ale czy dla mnie nie nalezy sie choc odrobina czulosc? dzis mu powiedzialam ze chcialabym wyjsc gdzies w walentynki jest u nas fajny koncert dla zakochanych a poem zapraszam go na kolacje do domu taka naprawde przy swiecach z ta intymnoscia tylko my a on co odpowiedzial mi ze na koncert to moge sobie isc sama bo on na takie glupoty czasu nie ma i ze chce zjesc normalna kolacje bez zadnych udziwacznien nie wiem po prostu nie wiem czasem mam chec wyjsc z domu i nigdy nie wrocic