Ludzie nieśmiali i niepewni siebie nigdy nie bedą szczęsliwi

:( i najgorsze jest to ,ze ciezko to zmienic , o ile w ogole...

eee tam - ja jestem najlepszym przykldem, ze jesli sie chce i sie stara to mozna sie z tego 'wyleczyc', a szczesliwym na pewno mozna byc. ja od dziecinstwa mialam ogromne problemy z niesmialoscia, pierwszym krokiem do przelamania tego byla przyjaciolka, ktora poznalam w 7 klasie podstawowki, szkola srednia to byl ogromny skok na przod i tak jakos poszlo. teraz jestm mega szczesliwa, ale resztki neismialoci zostaly - glownie w pracy, w zyciu osobistym i towarzyskim sobie radze - mimo, ze czesto musze walczyc sama ze soba :D

co ty gadasz?!! Pewnie pisala to jakas mloda pipa z liceum,ktora zabujala sie w koledze ze szkoly, ale wstydzi sie zagadac.

klocuszki legowe - piszesz o mnie??

Też byłam nieśmiała, i na pewno w głębi dalej jestem. Ogromnym krokiem do przodu było stawianie sobie wyzwań i ich realizacja. Po osiągnięciu jakiegoś celu czułam się świetnie, i czułam że mogę góry przenosić. To walka z samym sobą, ale można ją wygrać...

Nieśmiali do gazu :D

oczywiście , że się da to zmienić. Tylko narzekające ciamajdy mówią , że to niemożliwe ponieważ nawet nic nie robią w tym kierunku...ot takie alibi.

Ja analizujac moje zycie nigdy nie byłam niesmiała. poprostu nie lubiłam szkoły i niektórych ludzi tam :p a po szkole i na imprezach szatan :P ja nie miałam problemu z niesmiałoscia. Czesto nielubienie kogos jest mylone z niesmiałoscia.

ale bzdet zadne pojedyncze cechy charakteru nie sprawia ze ktos nie moze byc szczesliwy moga byc utrudnieniem w pewnych sprawach i w osiegnieciu celu ale nie przyczyna calkowitego braku szczescia na to sie sklada szereg innych czynnikow poza tytm sam wniosek plynacy z tego, ze tylko smiali moga byc szczesliwi jest smieszny

samemu jest trudno to zmienic - trzeba trafic w zyciu na odpowiednie osoby - mi sie udalo, ale oczywiscie najwiecej zalezy od samej niesmialej osoby

do m a d z -pisalam o autorce tego tematu :)

Nieśmiałych powinno się deportować na Syberię aby innym nie psuli zabawy. Takie moje wnioski po własnej nieśmiałości.

z tego co widze to "pewni siebie", a raczej "smiale osoby' (poniewaz uwazam, ze pewnosc siebie a smialosc to co innego) jak tylko zobacza ze nie sa pepkami swiata to w 90% pekaja i pokazuja jacy sa slabi w srodku. dla mnie pewnosc siebie to nie "och i ach, popatrz jaki/a jestem wspanialy/a". dla mnie taka prawdziwa pewnosc siebie posiadaja tylko nieliczne jednostki. nie potrafie tego opisac, ale widze "to cos".

ja mam 21 lat , nadal jestem dla Ciebie gówniarą ? To ile masz lat ? 50 ? Czytałam różne durne ksiązki na temat niesmialosci , robilam to co mi radzili na forach...zapisz sie na jakis kurs - byłam na tancu ,nie podobalo mi sie , nie lubie tanczyc i na kursie językowym ... ale tam wszyscy normalni ,studenci , rozchichotani , otwarci a ja? Cicha mysz. Przestałam tam chodzić denerowala mnie obecnosc tych ludzi albo..co bardziej prawdopodobne - byłam zla na siebie ,ze nie jestem taka jak oni. Przez Internet juz nikogo nie mam zamairu poznawac same rozczarowania i takie znajomosci są do dupy . Studiuje zaocznie , liczylam ze poznam kogos... a skąd :/ to samo co tam ,albo grupy dziewczyn ktore trzymają ze soba albo kobiety ktore mają rodziny a tu się dokształcają i generalnie mają gdzies poznawanie kogokolwiek - przychodza sie uczyc albo tacy jak ja , ktorzy stoją gdzies z boku i nie chcą albo nie potrafią z kims rozmawiac. To widac po ''naszych twarzach'' zniechęcenie , obojętnosc i frustracje :(

A po co zmieniać? Pogódź się z tym i tyle.

pogodzic sie z niesmialoscia to chyba najgorsze rozwiazanie -ten kto nie byl/jest niesmialy nie zdaje sobei sprawy jak to koplikuje i utradnia zycie. wlasnei trzeba stawiac sobie kolejne cele i dazyc do ich realizacji. ja od pewnego czasu chodze na rozne kursy i warsztaty- nie zwiazane akurat z neismialoscia - ale sa to grupy obcych ludzi, z ktorymi musze rozmawiac:). czytam tez ksiazki - to te polecam. i oczywiscie wychodze z domu, spotykam sie z ludzmi - itd z tym nie mam problemu - juz - bo kiedys w towarzystwie tylko sluchalam... mi pozostaly problemy w pracy i na tym sie obecnie skupiam - na asertywnosci, na negocjacjach itp. musisz sobei wybrac mniejsze cele na poczatek - nei od razu zakladasz, ze 'masz przestac byc niesmiala' - to niestety dluuugi proces

ERTYUIOU- no to najłatwiej napisać ,jesteś głupia :O m a d z - ja się z tym nie pogodziłam , inaczej bym tutaj nie pisała. W towarzystwie nie umiem rozmawiać, mam duża wiedze ,ale co z tego ? Nie umiem ciekawie mówić . Na tym kursie próbowałam rozmawiać z dwiema dziewczynami , no ok gadalismy ale tylko tam. Potem kazdy szedl w swoja strone. Na studiach jest to samo , rozmawiam ale na temat zajęc i uczelni . Organizowali na początku impreze ... mnie nie zaprosili a stałam obok . Podobnie innych ''dziwnych, nieśmiałych zamulonych'' Na siłe mialam sie wprosic? Nie wiem czy widać to po mojej twarzy ,że jestem nudna i mało interesująca czy po moim zachowaniu. W gimnazjum było podobnie, liceum ? Koszmar Jedynie podstawówkę fajnie wspominam. O dziwo nie mam problemu z rozmową ze starszymi ludźmi , często w autobusie lub tramwaju dosiadają sie i mam towarzysza/ke na cała droge albo ja zaczynam rozmowę sama z siebie.

najwazneijsze to nei zalamywac sie i isc na gleboka wode. mi bylo latwiej z obcymi osobami - jakos ze swiadomoscia, ze moge ich wiecej nei spotkac, bylo mi latwiej. dlatego dorywczo pracowalam z ludzmi - jakies ankiety, itp. przez dluzgie lata udzielalm korepytycji - co prawda dla dzieci, ale to mi tez pomoglo. probowlam wszystkiego. oczywiscie zakrapiane imprezy. ale przede wszystkim odpowiednie osoby - w podstawowce nowa kolezanka, w liceum to ogolnie byl sptot roznych osobowosci i razem leczylismy woje leki - z reszta do dzis to robimy, na studiach tez trafilam na bliska osobe. chyba podsatwa jest aby meic kogos blisko, na kogo mozna liczyc

teraz jest to moj maz - czesto sie smieje z moich obaw - ale czesto to tez pomaga, ale mnie wspiera zawsze. czesto mowi, co on by zrobil na moim miejscu, jak powinnam sie zachwac itd. on jest akurat zupelnie inny i niektore jego rady sa zbyt drastyczne abym je wprowadzila w zycie ale najwazniejsze jest, ze zawsze jest obok

mi ogolnie bylo latwiej rozmawiac z obcymi osobami, najlepiej z 1 na raz. ale tez zauwazylam, ze jesli rozmawialam z osoba tak samo neismiala jak ja to nagle zaczynalam byc gadula - nie wiem skad mi sie to bralo:)

Prawiczek - dokladnie tak jest :O Przy ludziach w moim wieku i młodszych czuję sie fatalnie . Non stop porownuję sie z nimi - kolejna masakryczna wada . Dlaczego taka nie jestem ? Dlaczego tak sie ubrać nie potrafie? Dlaczego nie jest tak ladna ? I nie chodzi tu o płeć - zarowno przy facetach jak i dziewczynach jest mi zle. Moze to okrutne -ale podobne odczucia mam przy ludziach brzydkich i niepelnosprawnych, nie czuje konkurencji ,bo ja mimo ze jestem przecietną i tak jestem podsiwadomie ''lepsza'' Kompleksy + nieśmiałość + porownywanie się z innymi i ocenianie = żałosne zycie :(

Kobieta moze byc niesmiala myszką ... Facet nie chyba ,ze jest przystojny wtedy samę go podrywaja

a wiesz dlaczego jestes zalosnym nieudacznikiem ? bo sam to sobie wmowiles :o jak trzeba sie nie szanowac zeby miec tak slabe zdanie o sobie, i na dodatek tak mocno w to wierzyc ? ----szkoda ze w swoja wartosc z taka sila nie wierzysz, no ale kazdy ma swoj sposob na zycie:P

"I tak ciesz się, że jesteś dziewczyną. Jako facet dla innych facetów jestem ciotą, a dla kobiet nieudacznikiem." mi sie zawsze wydawalo odwrotnie - bo ogolnie cihy facet to taki ktory jest wartosciowy i zadaje sie tylko z ludzmi wartosciowymi, a nie pospulstwem i ma w dupie, co mysla inni. a kobieta to schodzi na bok, faceci sie nei nie zainteresuja bo obok maja bardziej wygadane, a nei takie szare myszki

u kobiety to na pewno nie jest atut - przynajmniej ja nigdy nei zauwazylam zeby tak bylo

u faceta tym bardziej :O to głowny powod mojego (nie tylko mojeg) nędznego zycia Dla kolegów byłem zawsze ciotą , grzeczny ,cichy , niesmialy,spokojny, dawalem im kase zeby mnie lubili :O Dla kobiet to atrakcyjne jesli masz 14 lat, te ktore lubily niesmialych pozniej zaczely biegac za wygadanymi sportowcami ktorzy potrafili bajerować .

prawiczku bez wiary- Ty się już nie zmienisz bo pokochałeś swoją martyrologie-cierpienie uzależnia i bez niego nie odnalazłbyś się już. Sam musisz przyznać , że po części polubiłeś to od jakiejś strony. A to jest najgorszy etap autodestrukcji-miłość do swoich demonów.

"Dla kobiet to atrakcyjne jesli masz 14 lat , te ktore lubily niesmialych pozniej zaczely biegac za wygadanymi sportowcami ktorzy potrafili bajerować" ja nigdy za nikim nie biegalam - bo sie wstydzilam:) a jesli chodzi o te cechy 'niemeskie' u mezczyzn to mi sie wydaje, ze tak tylko jest w meskim towarzystwie - kobiety raczej tak nie postrzegaja facetow - no chyba, ze maja jeszcze inne wady, poza neismialoscia - zdobywanie faceta tez kreci, zwlaszcza neismialego bo jest trudny do zdobycia

prawiczek- nie dość , że pipa z ciebie to i tępy na dodatek :/ demonami nazywa się w psychologii swoje słabe punkty, wady oraz lęki ale rozumiem , że masz prawo nie wiedzieć jak siedzisz tylko na kafe cały czas. I nie zaprzeczaj, że nie lubisz być cierpiętnikiem. W przeciwnym razie nie marudziłbyś nna to samo w każdym temacie. Chyba czujesz się wyjątkowy przez swoja nieudolność.

prawiczki już nigdy się nie zmienią. to pewne. ale nie ma też nad czym szczególnie rozpaczać, da się z tym żyć, z tą całą nieśmiałością. Nie każdy może być przebojowy i nawijać jak katarynka :) Z milczkiem też można żyć, ale przy takim osobniku kobieta się najzwyczajniej w świecie dusi i bardzo cierpi.. Nie da się tak z dnia na dzień zmienić (charakter), jeśli w ogóle jest to możliwe .