rozmowy po 21:)

ale czasami warto zaryzykować i poddać się uczuciom. płynąć z prądem.

zakochanie nie.... aż takich cudów nie da się wmówić a ty sobie kiedyś wmówiłeś ?

dobrze skąd wiesz?:)

Zakochania nie da się wmówić...próbowałam...4 miesiące...

dobrze ja nie rozumiem tego fenomenu

z życia Jak ill wiem :)

Mary i jakie skutki miałaś tego wmawiania sobie?

Mary podziwiam. ja bym tyle nie wytrzymała.

Jack ill byłeś kiedyś zakochany czy też jesteś ?

dobrze nie będę znowu łapać Cię za słówka

zastanawiam się gdzie się wszyscy podziali... nawet Sebatos nas już nie odwiedzi :)

Jack ill nie z swojego życia prywatnego znam :)

dobrze nie niekiedy zaczynam myśleć, że to tylko jakaś chemia, która w końcu mija, i nic więcej zresztą wystarczy poczytac na forum wymagania odnośnie partnera:)

Jestem , jestem ...Tylko nie chce przeszkadzac w rozmowie , pozdrawiam ;)

wymagania a chemia to dwie różne odrębne sprawy no tak a jak chemia się kończy to co dalej?

no waśnie w moim związku chemia się skończyła. i co teraz ? nie wiem.

Sebastos i znowu się czaisz w ukryciu :D nawet nie wskoczyłeś się przywitać ;-)

rozumiem, ale te wymagania wyglądają jak chłodna kalkulacja a miłość to chyba coś innego?

Wiesz dlaczego ? Bo mialem odczucie , ze wczoraj jak sie pojawilem to sie klimat zepsul , dlatego nie chcialem powtorki.

no właśnie czym jest miłość?? o jakich wymaganiach mówisz tak przykładowo podaj :)

Poznałam tego chłopaka 4 miesiące po zakończeniu 4-letniego związku, czułam że nie jestem gotowa, ale że nie miałam za bardzo pojęcia o relacjach ż-m to się wkopałam, a raczej on postawił mnie przed faktem dokonanym...powiedział że się zakochał, później szybko padły słowa o tym miłości itd. a ja nie wiedziałam jak się zachowywać i co robić, bo prócz tego że go lubiłam to nie czułam żadnych wyższych uczuć...z początku wmawiałam sobie że zakochanie/miłość nie przychodzą od razu i że muszę poczekać, ale im dłużej ten stan się przedłużał tym większe miałam wyrzuty sumienia, że nie umiem odwzajemnić jego uczuć, to było naprawdę męczące dla mnie, bo on miał różne plany, poznałam jego rodzinę itd. a ja czułam się tak jakby ktoś kazał robić mi coś czego nie chcę...w końcu on chyba zauważył że coś jest nie tak, bo ja coraz częściej wymawiałam się brakiem czasu, nauką(akurat miałam sesję), odpuścił, a ja poczułam ogromną ulgę, bo sama nie umiałam tego zakończyć...powiedziałam sobie po tamtym incydencie że już nigdy więcej nie dopuszczę do takiej sytuacji i do tej pory mi to wychodzi.

Sebastos a to dlaczego miałeś takie przeczucie ?? klimat chyba się trochę popsuł ale to nie twoja winna :) ja przecież siedziałam ;-)

Miłość to tylko wymysł poetów, bajkopisarzy, romantyków. W rzeczywistości jest chwilowa chemia, zauroczenie, a później tylko przywiązanie. Ja mam takie zdanie na ten temat.

Mary dobrze, że nie zabrnęłaś w to dalej, bo im więcej czasu by to trwało, tym gorzej byłoby Ci się uwolnić. Z drugiej strony może to nie była tlyko Twoja wina, tylko tego chłopaka, może jakaś presja emocjonalna ? Albo zwykłe wyrzuty sumienia, które zapewne miałabyś gdybyś dała kosza od razu temu chłopakowi.

A ja mam takie zdanie że pierwsze poważne związki w większości się rozpadają...jest to sprawdzone i potwierdzone przeze mnie i wiele moich koleżanek.

Sebastos, każdy jest tu mile widziany, więc wpadaj częściej :)

były tu takie tematy najważniejszy był odpowiedni wygląd, stan portfela, rzadko kto podawal cechy charakteru rozumiem, że każdy ma swój gust i chce wygodnie i dostatnio żyć, ale wydaje się być to trochę płytkie pewnie w dużej mierze to wina mediów: musimy być piękni i bogaci:)

Mary ciężką sytuacje miałaś ale dobrze ...że tak się skończyło Miłość to nie harlequin:D

Ja nie miałam w ogóle obycia z facetami, będąc w jednym związku przez 4 lata a zaczynając go mając lat 15 znałam swojego faceta na wylot, ale inni byli dla mnie zagadką i jak tego drugiego poznałam to nawet nie wiedziałam jak mu powiedzieć że ja wcale nie chce z nim być...

Nie wiem , moze jestem przewrazliwiony ;) Dziekuje za mile slowa dziewczyny :)