Uzalezniłam sie od jedzenia: z nudów, ze stresu, ze smutku i z innych emocji

grozby tez nie działaja :(

Ojj ja wiem jak to jest gdy człowiek nie ma co robić. Sama szukam pracy z tym że tu u nas. Ale mam hobby i jemu poświęcam czas, jakoś leci.

Czesc. Ja tez mam ten problem. To samo. Jedzenie zeby zagluszyc emocje. Bo tylko to mi zostalo. Ale pracuje nad tym. Sama sobie nie poradzisz. Choc moze i tak ale trzeba duzo nad soba pracowac. Ja zaczelam terapie. Pomaga.

Widze, że oporny z Ciebie przypadek :P

jaka terapie zaczelas???

Terapia poznawczo - behawioralna. Nie daje magicznych rozwiazan ani jakichs cudow czy prostych odpowiedzi na wszystko. Tutaj trzeba pracowac nad soba i to ciezko.

Terapia polega głównie na tym, że za pomocą psychologa poznajesz mechanizmy emocjonalne jakie Toba rządzą i sposoby radzenia sobie z nimi. To zwykła rozmowa podczas której nikt Cie nie osądza i nie poucza. Czujesz, że masz kogoś przed kim możesz się wyżalić.

Dr Bardadyn wydał właśnie książkę Nałóg jedzenia. Może kup sobie. Jedzenie też uzależniania, nie jemy, bo jesteśmy głodni, tylko dla przyjemności.

słyszłam o tej ksiazce, ale tutaj jej nie kupie. a to słyszałam o tej terapii- o dziwo moim hobby jest psychologia, moze wszystkim sprobowac pomoc tylko nie umiem sobie.i sama byłabymn oporna na wizyte u psychologa bo nie lubie plakac przy obcych ludziach.

z ksiazki nici, musze sie pozbierac bo wiem ze mam problem, ale jak to przezwyciezyc. juzp rzygotowałam te buty, polar i dres na jutro rano sprobuje pobiegac.

sprobuje jutro znow moze sie uda wkoncu moze nie. nie wiem co powinnam robic, czuje sie zle, chociaz juz moze lepiej troche jak to napisałam tutaj...

może poczytaj o sposobach radzenia sobie ze stresem?

Ja place miesiecznie 75 za membership w klubie fitness, do ktorego moge chodzic kiedy tylko zechce i na jak dlugo chce, a w marcu i tak bylam tylko 2 razy. Raz biegalam pol godziny, drugi raz biegalam godzine. Juz myslalam, ze to, ze place da mi wiecej motywacji, ale sie przeliczylam. Co mi daje motywacje? Np w lutym mialam sie spotkac z moim facetem, ktorego dluuuuuugo nie widzialam i mielismy pojechac na wakacje, spedzic razem 2 tygodnie z dala od wszystkich i wszystkiego. Wyobraz sobie, ze jak zaczelam chodzic na silownie 1-go lutego, to do 18 -go (kiedy J. przyjechal) schudlam 5kg. Bylo widac po ubraniach, wygladzie, wadze, etc. Automatycznie inaczej sie odzywialam, no i biegalam na biezni na silowni po godzine, czasami godzine i pol i to codziennie. A teraz? Wrocilismy w marcu z tego wyjazdu, znowu jestem sama, wiec sie znowu zapuscilam i kilogramy wrocily. :o Teraz nastepny wyjazd planuje dopiero na poczatku czerwca, wiec trzeba sie zmotywowac i pieknie schudnac. I nie tylko 5 kg, ale conajmniej 10. :)

no mowiłam oj dana dana ze przeczytałm wzdłuz i wszerz wszystko jest na necie o jedzen iu i woadmo o stresie bo to sie z tym laczy, ale to nic nie dało. pisałam plany, dziennniki, nawet sie zaczelam o to modlic zeby to miec za soba ale nie da ray.

no ja maks 10 musze schudnac. no, ja mam z moimi rozmawiac na skypie a cały czas mowie ze nie mam czasu bo jak by mnie tak zobaczyli to co by to było :( tego sie nie spodziewałam ze jak wyjade to wpadne w takie cos. myslalam ze jak wyjade to własnie zaczne dbac o siebie a tu dupa. jestem gruba.

* mialo byc 75 funtow

no to nie pozostaje nic innego jak wizyta u psychologa skoro nie mozesz sobie sama poradzic

nie, to ja tyle zarabiam u tych ludzi- nie stac mnie na siłownie. jedynie wchodzi w gre bieganie.

Kochana, ja jak wyjechalam z Polski do UK to przytylam 15kg!!! I taka wage trzymam juz od ponad 4 lat. + 15kg. Jedynie co schudne, to za chwile znowu wroci. Nie wiem juz sama co robic. Jedzenie nie powinno istniec. :o (jak dla mnie)

tzn ja zawsze miałam 5 kg wiecej od idealnej wagi, zanim tu przyjechałam to z wszystkimi musiałam sie pozeganc i kazdego pozegnanie konczylo sie na pucharku z lodami czy innymi deserami i juz wtedy sie zaczelo, bo stres bo to...potem jak przyjechałam dałam sobie 2 tygodnie i zaczełam tydzien biegac, ładnie 2 kg juz twedy poleciały no i zachorowałam no i sie zaczeło :( mimo choroby jadłam byle co, ale nie czułam smaku zapachu jadłam bo to bylo dobre wyjscie- tak sie wydaje- bo sie lepiej czułam jak miałam cos w ustach jak wiedziałam ze to jedzenie.

nie ma innych rzeczy, które sprawiają Wam przyjemność?

Ja tez zachorowalam. Niestety, bardzo powaznie i juz od paru lat walcze z choroba. :( A wszystko to wlasnie po przyjezdzie do UK.

zmiana przyzwyczajen nałogów jest cholernie trudna, ponoć potrzeba 21 dni aby jakieś zachowanie stało się automatycznym

Oczywiscie, ze jest pelno rzeczy, ktore sprawiaja mi przyjemnosc. Np kino, spotkania ze znajomymi, ale wiecej jest tych, ktorego przyjemnosci nie sprawiaja: np samotne wychowywanie dziecka w Londynie + praca i radzenie sobie ze wszystkim samemu. Zwiazki z ludzmi do dupy i td...

jest. ale jak sie czuje te wszystkie emocje to reszta schodzi na bok. wtedy sie nie mysli zeby posluchac muzyki, poczytac ksiazke, czy poczytac o psychologii, czy nie wiem co jeszcze... a co powaznego tzn ta choroba? bo ja tylko miałam grype ale trzymało 2 tyg. hard core.

ja mam w sumie to samo co Wy, tylko że reakcja inna, nie objadam się tylko non stop okaleczam skóre

U mnie bialaczka. :( Mastocytowa. Niestety, nieuleczalna. Dowiedzialam sie 2 lata temu. Choroba nie postepuje, stoi w miejscu. Zreszta, nie dyskutujmy o tym lepiej. Trzeba sobie radzic z zarciem. :(

przykro mi, ale racja z zarciem trzeba sobie radzic...

Jak dla mnie dobrym sposobem są np te marchewki, generalnie chyba rozchodzi sie o to zeby to było żarcie i żeby miec cos w ustach i rzuc, poza tym jak wszamacie 10 marchewek to mozna złapać obrzydzenie do jedzenia :P

spróbuje. czemu nie. Ci moi przyjechali z wielkiej kolacji :/ ja pogasiłam swiatełka i siedze u siebie. i nie mam zamiaru juz powiedziec im dobranoc ani nic, niech sie,....wrrrr....