mój 4 letni syn to szatan

niedługo mój syn skończy 4 latka, ale jego charakter i zachowanie stają się nie do wytrzymania. mając 3 lata był grzecznym dzieckiem , wiadomo swoję broił ale się słuchał chociażby po 2 powtórzeniu. jest jeszcze 2 synek ma pół roku . ale starszy syn pają go ogromną miłością , chcę się nim opiekować bawić się rozśmieszać i nie oddałby go nikomu, a kiedy ktoś mu mówi czy da im braciszka to by się popłakał. ale do sedna tematu. od jakiś 4 miesięcy jego zachowanie to jest terror. nie słucha się i robi co chce, nawet powtórzenie 10 razy i krzyknięcie 2 razy nie działa na niego, akiedy dostaje karę (do pokoju na fotelik) pomaga na 10min i dalej robi swoje. tłumaczę mu jego zachowanie i to za co kara i wogóle takie gadanie do niego godzinę a on i tak swoje . kiedy mówi się mu zeby coś zostawił zaczyna pyskować i mówić że nie że ia tk to weźmie czy włączy. np. chce syn oglądać bajkę ale już rano oglądał dosyć długo więc teraz mu nie włącze i ze pójdziemy na spacer... zaczyna ryczek isię rzucać że nigdzie nie idzie i on chce bajkę i sobie włączy. nie wiem co nie tak robię. przez 3,5 roku dziecko grzeczne jak na dziecko. a tu takie zachowanie. a może to przez przedszkole. może z jakimś dzieckiem coś mają. już nie wiem. ostatnio już myślałam że moze to przez zazdrość o brata ale kiedy mąż zabrał małego do dziadkó i zostałam sama z starszym robił to samo. nawet ostatnio więcej poświęcam mu czasu , układanie puzzli, rysowanie, gra w piłke ...itd...a już najbardziej to czytanie książek. czułości raczej też nie powinno byc brak , jest przytulanie całusy... a może pozwoliliśmy dzieku na zbyt wiele, syn młoszy się urodził więc nie chcieliśmy by starszy był pokrzywdzony i miał na wiele pozwalane oczywiście w granicach rozsądku. dodam jeszcze ze syn potrafi nieźle kłamać.

żadne kary na niego nie działają. dodam że od miesiąca do przedszkola nie chodzi codziennie , co 2 dzień na 5 godz. muszę zapanować nad jego zachowaniem rano sytuacją on ogląda bajkę jak zwykle ranna pora przed śniadaniem i syn zaczyna biegać po domu i się głośno zachowywać, mówię ze jeżeli nie ogląda bajki to ja wyłączę, zaczyna się histeria z jego strony ze on będzie oglądał i nie mam wyłączać. ok siada czy się kładzie i bajka leci, za chwilę słyszę znowu bieganie i hałasy i tak 3 razy końcu wyłączam całkowicie bajkę bo albo się bawi albo ogląda bajkę... zaczęła się histeria , ryk krzyki nawet śniadania nie chciał jeść bo on chcę bajkę i koniec ja muszę mu włączy bo on chcę i tak trwało z godz. w końcu się uspikoił , przyszedł przeprosić i powiedział że jest głodny i chcę śniadanie.. wcześniej jak histeryzował i mówił ze on jeść nie będzie bo nie ma bajki to wyniosłam jedzenie , nic na siłe a tym bardziej przekupstwem czy szantażem. po śniadaniu poszedł się bawić zajęłam się młodszym i kuchnią( obiad et...) kiedy zrobiłam co chciałam w domu, czas na wyjście do sklepu. i znowu się zaczęło , syn robił problemy z ubieraniem kiedy chciałąm go ubrać , skakał, wykręcał się uciekał, tłumaczyłam mu ze mi się spieszy i że mały plączę bo jest mu za ciepło . ale on jakby nic z tego i się jeszcze szyderczo śmiał. 15 min ubierania , młodszy płaczę bo mu za ciepło ten się wygłupia i się ze mnie śmieje, wkurzyłam się i wyszłam za drzwi. tylko słyszałam płacz i moment syn się ubrał i był na dworze... oczywiście po drodze marudzenie i obraza na mnie. to dopiero była 11.00 a tu do 20.00 jeszcze musiał pokazać swoje. układamy razem puzzle a syn zaczyna je rozrzucać po pokoju, oczywiście mówię ...synuś podnieś to i nie rozrzucaj bo się pogubią i nie będzie czego układać, ale on móei NIE to znowu go proszę że niech mi poda to będę z nim układać.bo tak to nie mam z czego..i z 2 razy powtarzałam a on dalej rozwalał i wkońcu ostatecznie mu mówię że jeżeli chciał abym z nim układało niech nie rozrzuca i pozbiera wiecie co odpowiedział-----jak chcesz sobie układać to sobie przynieś!!!!!!! znowu nerw , migiem wyzbierałam wszystkie puzzle i wyniosłam, lament ze mam mu je przynieść że on będzie zbierał itp. nawet się nie odezwałam ignorowałam jego płacz i szparpanie, nawet nie wiem ile to trwało ale długo, później zdał sobie sprawę co zrobił nie tak i przyszedł przeprosić i powiedział ze nie będzie tak robił i mam się z nim dalej bawić. akurat w tamtym momencie karmiłam młodszego. wytłumaczyłam mu że wcześniej to on nie chiał się już bawić i teraz musi poczekać. teraz śpi i mam spokój.

BOZE DOBRZE ZE JA MAM DRUGA CORKE, CIEBIE NIESTETY DRUGI RAZ TO CZEJKA Z DRUGIM SYNEM.. WSPOLCZUJE. CHLOPAKI TO SZATANY NIESTETY TAK JAK TRAFNIE NAPISALAS. Z MOIM MAM TO SAMO.. POTRAFI WYC POL GODZINY O BYLE CO.. JEST JUZ ZNANY NA CALA KLATKE NIESTETY.. WSPOLCZUJE :( TEZ MIESZKASZ W BLOKU? NIE BYLO SKARG ZE MALY SIE TAK WYDZIERA?

e 4 lata miałaś luz, bo mój jest taki od ZAWSZE:O ma 2 lata i 8 miesięcy jest masakrycznie nieusłuchany, zwariować można z tym powtarzaniem 100 razy i w końcu robieniem czegoś na chama, bo inaczej nie można:O porażka:O nigdy nie myślałam, że będę mieć aż tak charakterne i nieposłuszne dziecko:(

Ja mam 2,5 latka i jak chce to potrafi być grzeczny ale czasem jak mu coś odwali to nie mam na niego sił. Dziś np. był strasznie irytujący i marudny, że jak w końcu poszedł spać to odetchnęłam, że w końcu spokój. On non stop jest w biegu...

1) wyłącz mu tę bajkę za pierwszym, a nie za trzecim razem; 2) nie gadaj tyle! krótko, zwięźle i na temat; z tego Twojego ględzenia przez godzinę, to synkowi tylko tyle w głowie zostaje, że wzbudził wielkie zainteresowanie mamy ;) to jest malutkie dziecko jeszcze; nie czekaj, aż "zacznie się słuchać", nie daj się terroryzować, tylko rób, co masz zrobić, i tyle;

nie "na chama", "na siłę" - tylko trzeba być z dzieciakiem stanowczym; nie ma tak, że on w Ciebie rzuca, rozrzuca coś, itd - a Ty go PROSISZ... to jeszcze dziecko, jesteś odpowiedzialna za wychowanie - masz prawo i obowiązek nawet czasem coś KAZAĆ i być stanowcza

wydaje Ci się, że tylko Ty wiesz, że trzeba być stanowczym, konsekwentnym itp.? no proszę Cię... myślisz, że nie jestem stanowcza? mój syn nie robi sobie nic z tego, że proszę, mówię stanowczym głosem, krzyczę... ma to w głębokim poważaniu i co mam zrobić? co jeszcze? ktoś kto nie ma takiego dziecka jak ja - nigdy nie zrozumie

a mi szkoda i dobrze piszesz Najlepiej nazwać dziecko szatanem i że jest zły,nic z powietrza się nie bierze,są momenty w których my mamy wybór jak reagować,za co chwalić a za co nie i moim zdaniem takie zachowanie jest winą rodziców,nie uwarażając nikogo :) mam koleżankę która ma synka 4 letniego i mówi,że jest okropny,ze woli siedzieć w domu niz z nim gdzies wyjsc,wszystko zwala na ojca dziecka ze to po nim taki jest (on go nie wychowuje i widuje raz na pół roku...) no tak najlepiej zwalić na kogoś,ja po dziecku widzę że w taki sposób zwraca uwagę mamy tylko i wyłącznie zachowuje się tak a nie inaczej. Mój ma 17 miesięcy,ma już bunt dwulatka od 3 miesięcy,było nawet i tak że jak ktoś mu coś zabronił potrafił się tak zezłościć,że zaczął rzucać zabawkami i takie zachowanie w nim narastało,zaczął bić innych ale widać było ,że w przypływie emocji bo wyglądał jakby nie wiedział co następi po takim czynie,tłumaczenie,rozmowa,stanowczość i przestał bić bardzo szybko,jak jest zły złości się a potem przytula się. autorko nic na siłę,tłumaczenie,sama się też nie powinnaś denerwować bo dziecko to czuje,więc postaraj sie na luzaka :P bo młodszy syn będzie naśladował brata

jeszcze jedno np.odnośnie tej bajki,wyznacz godziny oglądania! Raz wprowadź zasady i nie zmieniaj,to tak samo jak z kładzeniem dziecka spać o np 20,21 czy jakiś posiłek 11 albo o 12,oglądanie bajek,zabawa czy też inne czynności też można tak "ustawić" by były zawsze o tych samych godzinach. Ja np.włączam tv z rana gdy syn się bawi i codziennie tak jest,sam się bawi około 2 godzinek i w miedzyczasie ogląda bajki,potem wyłączam i wybieramy się na zakupy,spacer... czasami sam wyłącza telewizor :) Wydaje mi się,że kiedyś był jakiś moment w którym postawił na swoim i teraz usiłuje cały czas to robić