Wszyscy wychodzą za mąż/żenią się...tylko nie ja

Kiciorek-ek całkiem możliwe :) ale nie dotyczyłoby to wtedy w takim stopniu konkubinatów, bo tak "ślub w ciąży" nie istnieje, a dotyczy bardziej niż małżeństw ;) Ja nie wiem, po co ktoś w ogóle robił taką korelację, ale trudne to nie jest - wystarczą dane z USC i można się pobawić (mówię o tych rozwodach) pstrykając sobie przy okazji nadgodziny. Żadnych ankiet, żadnych ludzi, czyste porównywanie.

No i dlatego właśnie nadal twierdzę, ze te badania i wnioski są zbyt ograniczone. Ale już nieważne, każdy ma prawo do własnego zdania :) Mnie się jednak wydaje, że dziecko może stymulować do walki o związek. Ale jeśli to się nie udaje, nie można też trzymać się tego związku na siłę tylko ze względu na dziecko. Bo ono wówczas też szczęśliwe nie będzie. Pozdrowienia :)

ciekawostka dropsa- u mnie jak u Ciebie- to raczej partner mówi o ślubie. Zresztą nawet mi się oświadczył:) I to po pół roku znajomości. A co do badań- dobrze, że nie trzeba deklarować( np. przy spisie powszechnym) czy żyje się z kimś czy nie. Bo wtedy dopiero byłaby afera ile ludzi żyje "nie po Bożemu" :):) Aaa, jeszcze chciałam co do nieujawniania związku, bo zasiłki, wyższe becikowe itp. DUPA! W Polsce nie ma czegoś takiego jak konkubinat- nie jest to pojęcie prawne, nic z tego nie wynika! Więc jeśli Pańswto nie uznaje takich związków to dlaczego ja mam ujawniac, że z kimś żyję, ha??? Nie pobieram żadnych zasiłków, becikowe dostałam jedno, standardowe bo za dużo zarabiam. W Picie mam ulgę jak każdy rodzić. Tyle. A z tym dzieckiem to naprawdę zaskoczyłyście mnie!! I to bardzo!! I cieszę się, że u nas córka jest jednak czynnikiem cholernie łączącym:)

No bo Ty akurat jesteś stabilna finansowo, to nie potrzebujesz pomocy może. Ale sama znam takie pary co długo długo długo zwlekały ze ślubem, żeby becikowe było wyższe, żeby dodatki pielęgnacyjne i jeszcze jakieś dostać. No życie :)

Kiciore-ek, ja z kolei pobierałam się w grupie wiekowej która wg GUSu też marnie rokuje, a jakoś ciągniem, panie, ciągniem ;) także ja to w formie ciekawostki, bo akurat wczoraj tamten artykulik na Onecie czytałam, ale na studiach analizowaliśmy te badania sprzed lat i mi się pamięta, że tak jest już od jakiegoś czasu. OK, miłego dnia :)

a ja gorąco popeiram takie pary- serio! Skoro Państwo daje takie możliwości powinny skorzystać i tyle. A gdyby zalegalizowali konkubinat to nie byłoby takich nadużyć i tyle.

już naprawdę ostatnia refleksja - ciekawe, czy są badania korelacyjne pomiędzy trwałością związku a tym, kto pierwszy gadał o ślubie - on, czy ona ;) :P

Haha :D wydaje mi się, że więcej par się rozpada, bo ona gada pierwsza i najwięcej o ślubie. Dobra, ja lecę, miłego dnia :)

Moim zdaniem nie ma sensu spieszyć się ze ślubem. Lepiej poczekać trochę dłużej i upewnić się w swojej decyzji. Niestety często małżeństwa zawierane są zbyt szybko i kończą się rozwodem.

A ja Wam się przyznam, że ostatnio chłopak spytał się mnie czy pojadę z nim do jego rodziców to mu wygarnęłam, że zgadzam się z jego mamą która mi powiedziała, że przecież aż tak bardzo związani jeszcze nie jesteśmy żeby mógł mieć do mnie pretensje że gdzieś jadę sama i ile razy :p bo miał wąty jakieś, że mało czasu mu poświęcam ostatnio. W moim domu oczywiście wszyscy na dzień dobry czy wesela mnie planuję :o Kuzynowi dziewczyna truje od roku, że chce ślubu, nawet jego rodzice to zauważyli i mówili nam że panna ma straszne parcie i nie byłoby w tym nic dziwnego bo są razem 3 lata gdyby nie fakt, że oni mają.... 20 i 21 lat :o Ja mam 26 w tym roku więc jestem dla nich już starą dupą do kwadratu :(

jeszcze dodam, że zaczął ostatnio marudzić, nie wiem czy nie w nawiązaniu do ślubów i kredytów, że martwi się tym, że nie pracuje na umowę. Zarabia dobrze, ja mniej ale też ok i na umowę. Wiem,ze facet musi być pod tym względem ustawiony ale prawda jest taka że ma taki dobry zawód i doświadczenie i wykształcenie że bez problemu umowę dostanie.

po 5 latach związku i braku zdecydowania z jego strony zostawił mnie dla innej, po 1 miesiącu wrócil, po następnych trzech znowu do niej odszedł, znowu był z nia okoló 1 miesiąc, wrócil do mnie (wiem głupia jestem), oświadczył się, przez pierwszy rok po ośwaidczynach jakos o slubie nie gadalismy, po roku od zaręczyn zaczęłam nagabywać o slubie to wiecie co usłyszałam - ze on jednak nie wie czego chce, tzn. ze nie jest gotowy na ślub. zapytałam go to po jaką cholerę się oświadczał i kupował pierscionek, jego odpowiedź: no chciałem Ci pokazać ze cię kocham. po tej odpowiedzi wytrzymałam jeszcze pare miesięcy i straciłam nadzieję ze cokolwiek w tym człowieku może się zmienić. po około 3 miesiącach od tej pamiętnej rozmowy nagle doznał oświecenia i sam zaczął planować slub : zarezerwował salę, kościół, zespół, hotel (teraz sądzę ze był pod wrażeniem slubu swojej o rok młodszej siostry, na której slubie byliśmy ) tylko ze ja juz nie chciałam, po prostu straciłam nadzieję ze zaręczyny, a tym bardziej nawet taki wymuszony slub cos w tym człowieku zmienią.... i tak reasumując po półtora roku od dnia zaręczyn rozstałam się z nim. oczywiście byly płacze, dramat ale ja juz byłam wypalon na tyle zeby nie widziec szans na lepsze jutro. od naszego rozstania w październiku minie 2 lata, razem byliśmy 7 lat. półtora roku temu poznałam innego faceta, od trzech miesięcy jesteśmy zaręczeni, on chce ślubu bardzo, ja też, datę mamy na czerwiec 2012. dziewczyny na swoim przykładziepowiem wam tyle- nie warto bez konca czekac. gdybym została z tamtym prawdopodobnie dalej bysmy się bujali, a niewiadomo czy do tamtego ślubu by w ogóle doszło czy by mu się po drodze cos odwidziało. z moim obecnym facetem jestem pewna ze on tego chce jest typem zdecydowanym i męskim, nie jakąs pipką co sama nie wie czego chce albo zwodzi swoją dziewczynę. także dziewuszki bierzcie sprawy w swoje ręce i nie dajcie się

a konkretne rady? przeciez mu nie powiem że chcę i już :o ani prosić, w rozmowie powiedziałam jak to widzę, a on że 2 lat nie będę musiała czekać na zaręczyny... powtarzać nie będę ale ciekawa jestem jak to teraz widzi, po roku od rozmowy

staradupo konkretna rada to rozmawiać i jeszcze raz rozmawiać. Jeśli nie o ślubie to o problemach. Piszesz ze facet martwi się że nie ma umowy na stałe, pogadajcie o tym, wiele osób nie ma umowy na stałe. Ja z moim mężem tez nie mamy i raczej się nie zapowiada prędko, a mamy, tak uważam, bardzo udany związek. Kredyt na mieszkanie też się udało wziąć, coś tam zaoszczędzić tez się udało, a w cale nie ma za wiele tej kasy. Mi się wydaje że czasami trzeba z facetem porozmawiać o problemach, może przedstawić mu do rozważenia opcję której nie brał wcześniej pod uwagę. Każdy facet będzie miał jakies obawy związane ze ślubem które musi najpierw sobie w głowie poukładać. Czasem nie widzi innego rozwiązania jak czekać 5 lat na umowę o pracę, czekać 10 lat az kupi mieszkanie i następne 10 na pozostałe problemy i ... łatwo policzyć kiedy zaręczyny i slub.

Mój jak o czymś intensywnie myśli to nic nie mówi, podręcznikowy przykład faceta. Ja jak o czymś intensywnie myślę to mówię, gadam, pisze na gg, dzwonię do męża albo do mamy czy teściowej, pisze w dzienniku i mnie nosi jak czegoś nie powiem albo nie napiszę. jego wkurza jak ja gadam a mnie wkurza jak on milczy, ale wiem że moim gadaniem czasem mu podrzucę pomysł do rozważenia, inne rozwiązanie o którym nie pomyślał, a on w swoim milczeniu przemyśli moje irracjonalne pomysły i mi przedstawi konkrety. I tak w kółko. on mi przedstawia konkrety ja mówię wszystko co mi przyjdzie do głowy, on milczy, myśli, wymyśli mówi mi. Załatwiliśmy w ten sposób mnóstwo problemów i to dosyć kompromisowo. Po co o tym piszę? Bo mam wrażenie że proces myślenia faceta nie istnieje bez kobiety. Jak się nie wszczepi w nim chociaż zalążka, czegoś żeby miał o czym myśleć to to się tam nie pojawi samo.