spotkanie po latach z 1-miloscia

przezylyscie cos takiego? Po 15 latach spotkalam mojego pierwszego chlopaka z ktorym chodzilam cala szkole srednia...powiem tyle stara milosc nie rdzewieje, mimo ze my to juz stare konie :-)

jak czlowiek nie jest zadowolony ze swojego obencego zycia to wraca do czasow blogiej mlodosci, sentyment myli sie z uczuciem

krowa mało wiesz :-) Max ty to wszędzie ale uprzedzasz w stopce przynajmniej na innym forum nazwales mnie stara dupa ;_)

spotkałam wielką szaloną ale krótką miłośc ze szkoły sredniej... przez te wszystkie lata zawsze przychodził czas,iż myślałam o nim,wiedziałam,że raczej nigdy nie bylibysmy razem szczęsliwi ale... teraz stał mi się obojetny wyleczyłam się z niego ale na to potrzebowałam czasu i tego,czego wtedy nie zrobiliśmy.....

u mnie trwało to lat siedemnascie...dziś mogę z duma powiedzieć,że jestem wolna;wolna od mojej chorej miłości do niego,fascynacji,marzeń i niespełnionych nadziei,nie miękną mi kolana kiedy go widzę,nie liczę czy może znów sie do mnie odezwie z perspektywy czasu uważam,ze musiałam przejśc ten cały etap,żeby jak powiedział ktoś mądry całkowicie być uleczoną

gratuluję tylko szkoda że życie takie jest że potrzeba aż tyle czasu na wyleczenie się toksycznych związków, pozdrawiam ktos ma jeszcze jakieś doświadczeia?

Ja za kazdym razem gdy widzę "moją dawną miłość" mam miękkie kolana :-) Chyba nigdy się z tego nie wyleczę :-( A minęło nawet więcej niż 15 lat, uwierzycie?

Swoją pierwszą wielką miłość przeżyłam w podstawówce (wtedy jeszcze 8klasowej).Podkochiwałam się w nim ze 2 lata,aż w końcu zostaliśmy parą-niestety na krótko,ale było warto (choćby dla wspomnień). Spotkalismy się przypadkowo parę lat później (w tramwaju),gdy byłam już zaręczona.Choć dla mnie była to normalna sytuacja,po nim wydać było wyraźne skrępowanie obecnością mojego faceta. Miły był ten blask w oczach gdy mnie zobaczył :D Połechtało :D

ech te spotkasnia po latach nic z nic nie wynika ale miło jest zobaczyć tę osobę, myslenia na parę dni jest, ale tylko na parę dni :-)

czarna_porzeczka...- ktoś tu sobie chyba mój nick pożyczył ?;> a co do autorki to ten temat bardzo kojarzy mi się z piosenką : Pauli "tak mało o życiu" http://www.youtube.com/watch?v=yZt8iQjIAXc teraz też czytam książkę o podobnym scenariuszu

jak mozna kochac kogos z dawnych lat? wyszlam zamąż i kocham mego męża na dobre i zle nie wracam do tamtych lat ,bo i po co? byliśmy mlodzi,w glowach różne ideały,a potemdorosle życie ,któremu trzeba stawić czola codziennie,bo takie jest życie,nie zawsze różowe życie składa się się zpięknych i smutnych wydarzeń skoro mamy dzieci,mamy dać im oparcie,przykład,miłośćna cale ich życie do małżeństwa trzeba dorosnąć,do swoich lat także

a zapikało? Powinno chociaż jesteś już napewno w innym związku.Max stary prawiczek nie ma o tym zielonego pojęcia. :)

bzdury do kwadratu Jesteś sztywna, jak świeżo wykrochmalony kołnierzyk :-o

Ja swoją licealną miłość spotkałam po 15 latach, przedtem przez 1, 5 roku pisaliśmy do siebie maile, sms-y i rozmawialiśmy przez telefon. Rozumieliśmy się bez słów, ale spotkanie w realu, to porażka, miałam wrażenie, że to obcy dla mnie człowiek, nie mieliśmy o czym rozmawiać, On chyba z 10 razy powiedział jaki jest zestresowany, ja z każdą minutą żałowałam,że się z nim spotkałam. Bardzo smutne spotkanie ;(

przeżyłam to po raz drugi, mieliśmy romans, który zakończył się zupełnym brakiem kontaktu... cafe teria u mnie bylo dokladnie tak samo, ja się zmieniłam, on sie zmienił, nie było szans na "NAS"

proszę was jak to czytam to mi łzy leja się jak grochy, nie powiem wam ile lat mineło, kocham ja cały czas

my po 15 latach sie spotkaliśmy, ciszę się,ze nam wtedy nie wyszło, ale to długa i nieciekawa historia

Spotkanie rozpoczęło 3 letni romans mimo ,że dzieliły nas tysiące kilometrów,wystraszyłam się zmian i zakończyłam,nie zdecydowalam się na wyjazd.Wiem,że gdyby mieszkał tutaj bylibyśmy razem.

U mnie też 20kilka lat upłynęło... Czego wystraszyłas się?

Wystraszylam się zmian,jestem niezależna,tutaj mam bardzo dobrą pracę,musiałabym wszystko zostawić, być na jego utrzymaniu,daleko dzieci i przyjaciół.

czytam was i wydaje mi sie ze to moja historia z przyszłości.....gdyż moja historia jest podobna....mam nadzieje ze i ja rowniez kiedys wyleczę sie z tej pierwszej miłości i bede mogła z podniesiona głową iść przez zycie a gdy kiedys sie jeszcze spotkamy to nie bedzie zdenerwowania, miękkich kolan i walenia serducha jak gdyby chciało wyskoczyć. Fajnie wyżej napisała cafe teria : ze musi minąć wiele lat....u mnie minęło zaledwie 10 :(

a moja 1 miłosc taka szczenieca wlasnIe odeszla NA ZAWSZE dwa dni temu

Do powyżej...wyrazy współczucia X Może to głupie, ale ja nadal mam cichutka nadzieję, że kiedyś jeszcze spotkam moją pierwszą miłość i przeżyje cudowny zawrót głowy :-) pomarzyć można, prawda? :-)

a ja go widuję .... stety albo niestety ...

Ja widzialam swojego bylego ostatnio po 6 latach od rozstania pierwszy raz. Szklanka mi wypadla z rak. Na szczescie on mnie nie widzial. Mimo ze odseparowalam sie od niego tysiacami kilometrow nigdy nie przesztalam o nim myslec... Nadal boli, pomimo ze jestem szczesliwa mezatka.

Do ,,Moja miłość ,,Jak masz na imię i powiedz proszę ile lat minęło ?

Ja tez spotkałam swoją pierwsza miłość po 20 latach.Jechaliśmy razem autobusem .... Jej, jaki to przystojny mężczyzna ,,,,wciąz ma takie ciepłe spojrzenie .Czemu nie jest mój ?

Ja do mojej pierwszej miłości czuje obojętność,musiałam wyrosnąć z tej miłośći. Teraz uważam , że nie jest nikim dla mnie. Wręcz jest beznadziejny-w porównaniu do mojego męża. Niedługo pewnie go zobaczę, bo jadę do rodziców.

ja widuję mojego byłego (niedoszłego męża) niestety codziennie w przedszkolu gdyż nasze dzieci chodzą do tego samego.uczucie strasznie stresujące,zawsze jak wchodzę odebrać syna już przed wejściem się modlę żeby go nie było akurat.minęło już 13 lat od rozstania,oboje ułożyliśmy sobie życie ale jak się widzimy to jakoś tak dziwnie..widziałam jak patrzył na mnie kiedy byłam w ciąży niedawno.dobrze że za pare dni koniec przedszkola

13 lat............ jest ciężko, moją miłość odnalazłam rok temu. Byliśmy lata razem, rozstania, powroty, koniec. Ale ja go wciąż kocham, rok temu nawiązałam z nim kontakt smsowy nic innego, nie mógł mi wybaczyć, że z nim zerwałam, napisał, ze kochał mnie nad życie, ale go zraniłam, zmienił nr telefonu. Ma żonę, ja męża. Jest szczęśliwy, choć wiem, że nadal mnie kocha, a ja jego i wiem, że już nigdy nie napisze, nie spotkam go, nie zobaczę tych oczu............ moje życie bez niego jest jedną wielką pustką. Złamałam sobie serce na własne życzenie, autodestrukcja............