nie chce tak żyć........ nie takiego życia chcialam......

po urodzeniu dziecka wszystko sie zmieniło..... PIERWSZYM PROBLEMEM JEST TO ŻE WSZYSTKO JEST TAKIE SAMO...siedze w domu z dzieckiem (ma 8miesiecy) moje zajecia to: sprzzątanie, gotowanie, pranie, wieszanie prania, zapieranie pieluch brudnych od jedzenia , karmienie itp.......... moją jedyną rozrywką jest to że jade z dzieckiem np. do kolezanki (mam tylko 2 kolezanki) albo chodzenie po ciuchulandach albo spacerki z wozkiem po mojej dzielnicy .......... mąż sie zmienił tzn: nie jest taki jak kiedyś....... kazdy dzien jest taki sam. tzn wstaje rano myje sie, dziecko w leżaczku, potem w kojcu potem sie z nią bawie i potem śpi przez dwie godz. i jakis spacer i rundka po okolicy.... jak sobie pomyślę że jak pojde do pracy to czeka mnie to co teraz + jeszcze praca to nie dam rady.... teraz "siedząc" w domu jestem wieczorem bardzo zmęczona... nie mam siły na nic...... nie wyobrazam sobie wrocic do domu po pracy i jeszcze wszystkiego robic! i do tego zajmowac sie dzieckiem. moze sie nie nadaje do tego:(...... KOLEJNYM PROBLEMEM JEST to że nie mam z kim zostawic dziecka by gdzies wyjsc samej do miasta.... a nawet jak juz sama bym wyszla bo np. wyjde na miasto z kolezanką gdy dziecko zasnie i mąż jest w domu to i tak to juz nie to samo.... caly czas wtedy mysle o tym że wroce do domu i znow ta rutyna... Z MĘZEM TEZ MI SIE NIE UKLADA: ani w sexie ani w niczym.... juz nie jest czuły, sex taki mechaniczny jak z prosytytutką że mi sie wszytskiego odechciewa, nie mog ę dojśc.... mąż nie chce nigdzie ze mną jechać.... ani na dwa dni ani nigdzie... wszedzie chodze sama jak samotna matka,,, no czasem np. raz na tydzien ze mną gdzies pojdzie i z dzieckiem np. na lody czy na zakupy ale to wszystko.... rozmawialam z nim o tym ale to nic nie daje... PSYCHICZNIE NIE DAJE RADY... MĘCZY MNIE TAKIE ŻYCIE.... NIE STAĆ MNIE NA JAKIES ROZRYWKI I ZAJECIA DLA SIEBIE TYPU BASEN CZY SILOWNIA.... NIE STAC MNIE NA KARNETY ITP. najgorsze jest tez to że nie mam tu takiej kolezanki z ktorą moglabym spedzac dzien np. ze chodzilybysmy razem z dziecmi nad rzeke na basen odkryty albo poprostu w domu czy na ławke.... mąz zapowiedział że na basen bedzie chodzil z nami latem ale zapowiedzial tez że bedzie chodzil tez z kolegami sam .... i że wtedy ja powinnam tez sobie cos zorganizowac... tylko że nie mam z kim... probowalam juz szukac kolezanki na internecie ale nie wyszlo... same niewypaly, albo pisali ze szukają a potem nagle kontakt sie urywał,.... mąż tez nie ma takich znajomych że bylyby jakies malzenstwa czy pary ktore moznaby zaprosic na kawe czy piwko.... nie ma z kim na griilla isc..nic.... napiszcie: 1) czy kazdy wasz dzien jest taki sam??? 2) jak spedzacie dzien z dzkieckiem i w jakim jest wieku? 3) czy macie jakis znajomych? 4) czy macie jakies pomysly na spedzanie czasu z dzieckiem???? 5) w jakim wieku jest wasze dziecko i ile waży??? 6)co byscie zrobily na moim miejscu??? moze przesadzam??? mąz trwierdzi ze ja wymyślam i wydziwiam.... wiele razy z nim rozmawiałam ale nic to nie dało.

ale sie wladowalas:O nie zazdroszcze... mysle ze powinnas malymi kroczkami isc do przodu... najpierw poszukac jakies opiekunki i isc do pracy,poznasz nowych ludzi ,oderwiesz sie od tego wszystkiego

No tak, po słynnym temacie babki, która nie kocha swego dziecka posypią się teraz tabuny tematów z serii "Jak to mi źle z dzieckiem". Przesadzasz na moje. Nie jesteś swieżo po porodzie, dziecko ma 8 miesięcy, to depresja porodowa dawno powinna minąć. Czego Ty oczekujesz od życia, że z małym dzieckiem będziesz szaleć po świecie ? musisz odczekać, aż trochę wyrośnie.Tak ciężko to zrobić?

trzeba bylo wczesniej myslec i przewidziec co bedzie a nie teraz biadolic i uzalac sie nad zyciem,slyszalas o czyms takim jak zabezpieczenie?wtedy i byly by szalenstwa i praca i kolezanki a dziecko to odpowiedzialnosc na wiele lat,wie przelknij ta gorzka pigulke ,zacisnij zeby i baw sie w pieluchy

1. Taki sam - praca dom dziecko komputer (ale mi się to podoba) 2. dziecko potrafi zająć się samo ma 6 lat 3. tak mamy znajomych dość dużo, spędzamy z nimi weekendy, też mają dzieci i zawsze organizujemy wycieczki pod kątem dzieci a przy tym sami sie świetnie bawimy i wypoczywamy 4 dziecko za małe żebyś odpoczywała podczas wolnego czasu - cały czas narazie musisz się nim zajmować, ale zapewniam Cię że to minie 5 6 lat - 22 kg 6 musisz uzbroić się w cierpliwość, dziecko urośnie i będziesz miała więcej czasu dla siebie, narazie jest malutkie i wymaga stałej uwagi. Chodzenie na spacerki, do rodziców, wujków cioć, kuzynek, jednym słowem wychodzenie do ludzi. Nie trzeba dużo pieniędzy, żeby wyjechać do lasu, na działkę, na łąkę. Narazie z niemowlakiem nie zaszalejesz. Cierpliwości.

że masz 2 koleżanki! ja będąc w 5 miesiącu ciąży wyprowadziłam się z mężem do zupełnie obcego miasta, gdzie nie znałam NIKOGO wyobraź sobie jaki to ja miałam "DZIEŃ ŚWISTAKA" zwłaszcza przez cały pierwszy rok życia dziecka szczerze zastanawiałam się czy nie wyląduję w wariatkowie:O

Zapytam a czegos Ty sie spodziewała? No niestety z małym dzieckiem tak jest ze kazdy dzien wyglada tajk samo bo i dziecko ma pewien rytm dnia, spi, je , wbawi sie o okreslonych porach. Tez mam corke w wieku 9 miesiecy. odp. 1 Tak dzien od popludnia wyglada mniej wiecj tak samo. Pracuje do 14 potem przejmuje opieke nad corka. o 14:30 - drzemka, 15:30 spacer, chyba ze jest upal jak ostatnio to zabawa w domu bo za gorąco zbey wyjsc, o 17:30 podwieczorek , potem spacer, 19:30 kapiel i lulu dopiero od 20 mam czas dla siebie a raczej zeby nadrobic prace domowe: gotowanie, prasowanie, zając sie soba typu kapiel, maseczka, paznokcie - bo nie chce sie zaniedbac. odp 2 j.w. staram sie urozmaicic wyjsc a to na plac zabaw, zoo a to np do miejsc typu bajkolandy, fikolandy, kluby malucha umawiam sie z kolezankami na spacer, czasami jade do centrum hadlowego jezeli musze cos kupic dla malej to tez jakies wyjscie w inne miejsce. W weeknd jak jest pogoda to grill u znajomych, czy sami jedziemy za miasto. ODP 3 mam ale nie zaqwsze jest czas zeby sie z nnimi umowic wiadomo kazdy po pracy zaganiany, leci do swoich spraw ale czasami sie udaje gdzies wyjsc. odp. 4 w zaleznosci gdzie mieszkasz i jakie masz mozliwosci, sa kluby malucha, basen itp odp. 5 9 miesiecy ok 10 kg 82 cm odp. 6 sprobuj zmienic nastawienie, zacznij wychodzic z dzieckiem do roznych klubow malucha jak masz takowe, niech dziecko Ci towarzyszy w roznych wypadach. Nas corka nie ogranicza, zabieramy ja wszedzie gdzie sami jedziemy, co to za problem, wozek do samochodu, butelka i jedziemy. a co do rutyny niestety tak bywa, chociaz ja pracuje i dzieki bogu , to dla mnie jest odkocznia odrywam sie od domu a w domu odpoczywam od pracy

to typowe, chłop od ciebie odchodzi psychicznie, stałaś się dla niego tylko matką, czymś aseksualnym, puka cie mechanicznie, nie dba o twoje zadowolenie, ma cię generalnie głęboko w dupie. Jak teraz czegoś z tym nie zrobisz, to szykuj się na bycie samotną matką - formalnie, bo de facto już nią jesteś.

Autorko a skąd jestes?

ja tez tak myslalam na samym poczatku jak urodzilam synka ( ktory teraz ma 2 latka) bylam w szoku ze wszystko kreci sie wokol niego i wlasciwie nie mam na nic czasu . Ale u mnie z mezem bardzo sie wspieramy, choc maz parcuje calymi dniami wlacznie z sobotami wiec tez pomocy duzej nie mialam. Ale wytlumaczylam sobie t tak ze dziecko jest narazie male i dlatego takie absorbujace ale wiecznie male nie bedzie. Poczekaj jeszcze troche jak maly bedzie mial poltora roczku wtedy taki dzieciak potrafi juz zajac sie soba i zabawkami a juz 2-latek to juz w ogole luzik jest . moj potrafi bawic sie sam bardzo dlugo. Nie lam sie to co teraz przezywasz jest przejsciowe. A kolezanek to nie szukaj tak na sile :P ja pozbylam sie wszytskich ze swojego zycia bo okazaly sie nielojalne i teraz moim najlepszym przyjacielem jest moja maz.

1) czy kazdy wasz dzien jest taki sam???- odkąd nie pracuję ( moje dziecko ma 5 lat. Jak miało 3 tyg musiałam wrócić do szkoły. Potem poszłam do pracy. We wrześniu się przeprowadziliśmy do mniejszego miasta i tutaj nie mam pracy) to tak- każdy dzień jest taki sam... tyle, że ja mało robię. Przy starszym dziecku- szczególnie przedszkolaku jest mniej roboty. Tym bardziej, że córka jest ułożona pod względem sprzątania i tak samo ma obowiązek dbania o dom co my ( w dużo mniejszym stopniu oczywiście ;)) 2) jak spedzacie dzien z dzkieckiem i w jakim jest wieku?- to jak spędzam czas z dzieckiem to zapewne dla Ciebie nieistotne ;P bo 5latek a 8miesięczniak to kolosalna różnica :) 3) czy macie jakis znajomych?- bardzo mało. 1 sąsiadka. Odkąd się przeprowadziłam nie mam koleżanek... ale tak mi jest dobrze :) 4) czy macie jakies pomysly na spedzanie czasu z dzieckiem????- czas z dzieckiem można różnie spędzać... im starsze tym ciekawsze ( a zarazem bardziej męczące :P) zabawy 5) w jakim wieku jest wasze dziecko i ile waży??? 5 lat 16kg 6)co byscie zrobily na moim miejscu??? moze przesadzam??? mąz trwierdzi ze ja wymyślam i wydziwiam.... wiele razy z nim rozmawiałam ale nic to nie dało.- i tu zaczynają się schody. Na wstępie powiem, ze bardzo współczuję Ci męża ;/ mój mi bardzo pomaga od samego początku. W weekend ja mam wolne od wszelakich prac domowych i jak mi się podoba to nawet mogę sobie gdzieś pojechać. W weekendy mój maż robi prawie wszystko ( nawet czasem gotuje chyba, ze jest coś bardziej "skomplikowanego" na czym sie nie zna :P). Na codzień też mi pomaga mimo, ze ja siedzę w domu a on pracuje. Ty masz zapierdziel niemiłosierny!!!! ja bym tak nie umiała żyć! Weź kiedyś w jakiś weekend zgoń na niego wszystkie zajęcia domowe+ dziecko i niech zobaczy, że dbanie o dom i dziecko to też praca i to bardzo ciężka!!!!!!!! Faceci często nie zdają sobie z tego sprawy.... i to jest dla kobiety bolesne :/ a co do sexu... z tego co czytam ten Twój mąż jest tak zimnym człowiekiem, że też bym na Niego ochoty nie miała :/

Jeszcze 1.... dziewczyny tu piszą: czego się spodziewałaś? Wiadomo, że to to i to... BABY KURCZE PIECZONE!!!! Ona się tego nie spodziewała, bo miała męża a nie była jakąś samotną matką! Ojciec dziecka też powinien je wychowywać a jako domownik też powinien dbać o dom! On ma tylko 1 głupi etat na 8h a kobieta ma 3 eteaty- 24h?????? Nie róbcie z siebie męczennic bo to jest jakieś chore!

No ja np. też nie rozumiem tego parcia do spotykania się z koleżankami. Mi to w ogóle nie jest potrzebne, ja się lepiej czuję idąc sobie z mężem na spacer, na jakiś plac zabaw z dzieckiem, niż jak bym miała łazić po koleżankach czy z koleżankami na spacer. Dziecko ma swój rytm dnia i ciężko nawet czasem się umówić z taką koleżanką, bo Ty chcesz np., wyjść o 12 w południe, a ona może dopiero o 14, bo jej dziecko ma np . drzemkę. Nie wiem, mnie często znajome z dzieciakami denerwują, wolę iść z małym na plac zabaw, gdzie się pobawi z dziećmi, niż non stoper latać po znajomych. I tak jak moja poprzedniczka, znajomego,kolegę i przyjaciela mam w mężu, na koleżankach wcale mi nie zależy. A ta rutyna z dzieckiem mi całkiem odpowiada.

Autorko droga!! miałam wrażenie, ze czytsm o sobie :/ wszystko krok po kroku opisalas tak jak jest u mnie, tyle ze ja wrocilam kilka dni temu do pracy. Skad jestes? i ile masz lat jesli mozna?

mam chlopczyka 8 meisiecy. Ty masz przynajmniej 2 kolezanki ja w sumie jestem zupelnie sama. znaczy mam takie z ktorymi rozmawiam na gg czasem wyjde - raz na miesiac na kawe. od miesiaca pracuje - ale w domu na 1/2 etatu - wtedy kiedy maly spi i maz wroci z pracy. Ale mi pomaga mama i od paru tygodni bierze malego do siebie - na 2 dni w tygodniu. mozemy tez na nich liczyc kiedy chcemy gdzies wyjsc w tygodniu - weekendy odpadaja - bo oni sami jada wtedy do domku letniskowego. Moj mąz jest super, zajmuje sie malym w kazdej wolnej chwili, ale jesli chodzi o seks to tez sie zmienilo - prawie w ogole tego nie robimy ale to tylko i wylacznie z mojej winy on bardzo chce. Powiem Ci , ze mnei uratowalo troche auto - mieszkam troche daleko od centrum a teraz przynajmniej moge dupsko wladowac i jechac tam gdzie chce i kiedy chce. a nie tylko wtedy kiedy mąz jest w domu

ja siedzę w domu od 5 lat ( dzieci 5, 2 i 3 miesiące i lada chwila trzecie) a posiedzę jeszcze sobie 2 lata, czyli razem 7. Moje życie wygląda identycznie- też piorę, prasuję, sprzątam, gotuję i opiekuję się dzieckiem co niby powinno być na pierwszym miejscu. Oprócz tego np tydzień temu odmalowałam pokój i korytarz-na te same kolory- czyli odświeżyłam, naprawiam szafki jak się rozlatują, dzieciom rowery, przestawiam meble - nawet w ciąży. O nic nie mogę poprosic męża bo zaraz będzie mówił "po co?" Oprócz tego mam czas na jakieś hobby- maluję, decoupaquję, robię biżuterię a nawet robię kursy internetowe (studia podyplomowe zrobiłam między jednym a 2 dzieckiem- to była chwila dla mnie, odprężenie choć co 2 tyg od dzieci i obowiązków). Kasy też nie mamy, żyjemy na styk, raz na pół roku idziemy do kina, również raz na pół roku do restauracji - nawet taniej ale żeby wyjść np za 50zł. Nie mam tez dużo koleżanek, jedna mieszka niedaleko 3 km, reszta przez internet, na spacery chodzę sama, ale rzadko bo mam podwórko. Mąż nie pomaga mi prawie w niczym od czasu do czasu wykąpie dzieci, od kilku miesięcy same usypiają więc usypianie odeszło z listy obowiązków, jednak w nocy jedno się budzi, i oczywiście wiadomo kto wstaje - bo przecież siedzę w domu. Jedynie co to mamy z kim zostawić dzieci a to jest dużo! Na basen nie chodzę na siłownię też, do fryzjera również, ale mi tego nie brakuje bo nigdy nie była m od takich rozrywek uzależniona. Co jakiś czas miewam doła i mam dosyć, poprawiają mi humor zakupy0 choć na chwilę, czy to spożywcze, czy coś do domu lub dla dzieci, cokolwiek. Nawet o wyrzucenie śmieci muszę prosić, mąż nic nie widzi, jedynie komputer. Ja na seks nie mam ochoty, on ma straszną, więc często ja robię to mechanicznie i muszę poudawać chętną. Mój mąż gdy narzekam ma stały tekst "zamień się ze mną i idź do pracy" no i wtedy nie mam już ochoty z nim gadać. Wkurza mnie, że gdy ja zasuwam do nocy np: ze zmywaniem to on sobie siedzi przed kompem i potem krzyczy: " no choć już spać, późno jest", tak jakby nie mógł mi pomóc i wtedy skończyłabym szybciej. Nie wiem jak to będzie po powrocie do pracy, łączyć samej te obowiazki, pewnie ciężko, ale na pewno w domu nie trzeba będzie tak sprzątać bo dzieci będą w przedszkolu, szkole.

czy wasi faceci też codziennie siedzą całe dnie przed komputerem i grają w gierki ? Albo jak wrócą z pracy, od razu do komputera i tak do wieczora ?

do autorki wyzej. Jezusie - to po cholere zdecydowalas sie na 3-jke dzieci? MI jedno wystarczy. moj maz bardzo chce kolejne - tylko, ze on sprząta, gotuje, pracuje i pomaga mi przy dziecku, wstaje tez w nocy jak trzeba. Po co wy sie tak dajecie?

skąd estem? wroclaw lat 23l

mam powiedziec? po dwoch poronieniach zaszlam w ciaze na 4 roku studiow musialam jr pezerwac (zostaly mi dwa semestry) w pazdzierniku tego roku mialam wrocic na uczelnie a tu w tym miesiacu szok 2 kreski na tescie moj syn ma 8 miesiecy i 3 tyg niewiem co zrobic ze studiami bo urodze w trakcie ostatniego semestru a 2 semestrow+praca magisterska nie zrobie w ciazy i z malym dzieckiem a czekac kolejny rok to bez sensu bo musze isc wkoncu do jakiejs pracy moj maz zarabia 3,5 tys miesiecznie wiec tez przy 2 dzieci nie bedzie luksusow co prawda teraz tez rewelacji nie ma ale mamy oszczednosci i mozemy nadal odkladac takze nie narzekaj co prawda ja mam ogromne wsparcie w mezu i moich rodzicach 2 tyg temu bylismy na mazurach tylko we dwoje bo rodzice zaoferowali ze zostana z maluchem

a skąd jesteś

To troche daleko, ja Katowice. No cóż nie wyskoczymy z wózkami na spacerek :)

Bo dzieci są dla mnie najważniejsze a dopiero 3-jka dopełnia rodzinę.

dziewczyno, i tak masz dobrze, ja jestem za granicą, nie mam rodziny , znajomych nikogo. Maż pracuje w dzien 9 godzin, od 7 rano do 4, przyjeżdza do domu, kładzie się spać. Bo na 11.30 wieczorem znowu do pracy, i wraca o 3 w nocy. Teraz tyle dobrego że weekendy ma wolne. Ale coś za coś. Dzis się cieszę bo się weekend zaczyna, i usiądziemy razem przed tv. a jutro pójdziemy na basen,do restauracji, na piwo, wspólny spacer, czy więsze zakupy. 1) tak 2) dziecko ma 10 miesięcy, gotujemy, chodzimy na spacerki, sprzątamy(bawimy się w kure domową) 3) tak, pare bezdzietną, duzo pracują i spotykamy się raz w miesiącu 4)dzień jak codzień 5)10 miesięcy-10 kg 6)nie wiem co bym zrobiła na twoim miejscu, bo sama jestem w nieciekawej sytuacji.

ja myślałam, że mam przerąbane po przeprowadzce do niby miasta P.przeżyłam szok choć mąż dobry i dziecko wspaniałe brak znajomych mi okrutnie dokucza trzeba pracy szukać-koniecznie ja tak robię ale ta mieścina...jest okropna i nie narzekam, że miasto małe-ludzie okropni małomiasteczkowi

naucz się dziewczyno cieszyć z tego co masz, bo wcale nie masz tak źle. Ja mam 2 dzieci i 3 w drodze i jestem przeszczęśliwa mimo że większość czasu spędzam w domu nie przeszkadza mi to wiem że jak dzieciaki podrosną i pójdą do szkoły bede miała czas by realizować swoje osobiste plany :) bo mam 23lata. Teraz całym moim życiem jest rodzina. I potrafię się z tego cieszyć. Z dzieciakami się bawimy śmiejemy wygłupiamy, chodzimy na spacerki, jeździmy do znajomych którzy też mają dzieci. Z Mężem też dośc dobrze mi się układa. Natomiast jeśli chodzi o Ciebie to całkiem możliwe że to jeszcze baby blues. Ja miałam depresje po urodzeniu pierwszego dziecka do 1,5 roku. Spróbuj iść do psychologa, to świetna sprawa.

"do autorki" a jak wy sobie dajecie rade finansowo ja niewiem jak my damy rade z 2

Dla mnie w takiej sytuacji głównym problemem byłyby relacje z mężem, uważasz to za szczęśliwe małżeństwo? Z tym trzeba coś zrobić, a nie szukać koleżanki w internecie... O tym czego mąż potrzebuje myślisz czasem? I znajdź sobie jakieś hobby możliwe przy dziecku.

mam synka w wieku 8,5 msc i niestety dziś mogłabym napisać podobnego posta. i NIE, NIE SPODZIEWAŁAM SIĘ TAKIEGO ŻYCIA. wcześniej mąż był bardziej pomocny, nie mówię, że idealny, bo co to, to nie ;) no ale nikt nie jest, ja też. co więcej - NIE ZGADZAM SIĘ NA TAKIE ŻYCIE. wydawało mi się, że tworzymy związek parterski i na taki się pisałam. na patriarchat się do cholery nie zgodzę. problemy są po to, żeby rozwiązywać je razem. i bardzo przykro mi to pisać, ale jeśli sytacja się nie zmieni, to rozstanę się z tym człowiekiem! i nikt mi nie wmówi, że przesadzam, czy że tak ma być. Dziecko ma dwoje rodziców. mogę pogodzić się z ograniczeniem, że nie mogę wyjechać na weekend, bo karmie dziecko piersią. ale nie pogodzę się z tym, że mąż zjada obiad i jedzie sobie do kolegów zamiast np. zmyć naczynia. zresztą zaraz umówię się z koleżanką, zostawię mu małego na pół dnia i zobaczymy co będzie w domu zrobione jak wrócę. no nie dziś oczywiście, ale na przyszły weekend na przykład. a jak mnie wkurzy to trzasnę za sobą drzwiami i wrócę na wieczór.

autorko, nie uważam, żebyś przesadzała. główny problem to relacje z mężem - trzeba jakoś próbować je zmienić. niestety sama nie mam pomysłu jak. Ty znasz go, pomyśl, co na niego zadziała, bo nie wymyślasz i nie wydziwiasz, jak on twierdzi. samej też trzeba wziąć się pod lupę. może robisz/mówisz coś, co działa na niego jak płachta na byka (może on sam nie zajde sobie z tego sprawy). z drugiej strony ja bym teraz wróciła do pracy. to często pomaga w oczyszczeniu relacji, 'startujesz' wtedy z innej pozycji. ja się zaczynam teraz za czymś rozgądać.