Miłość, mezalians, ale jak żyć?

Każdy ma prawo mieć wątpliwości... Jednak fleaa trochę ZA późno się pojawiły - miłość potrafi wiele przeskoczyć, dlatego jeśli wiesz, że Go już nie zmienisz to odpuść sobie katowanie się takimi myślami... Kochaj męża za to jak Cię traktuje, podziwia, szanuje, wspiera - przede wszystkim za to jakim jest człowiekiem (a o tym sama wiesz wykształcenie nie decyduje)...

Czy tak trudno zrozumieć, że było mi wstyd, że to mój mąż? :-)

Wynika z tego,że ty byś chciała z mężem rozmawiac na tematy typowo naukowe.Powiedzmy,że jesteś lekarzem specjalistą neurochirurgiem i masz męża ,który jest fizykiem jądrowym.Czy ty wiedziała byś coś na temat pracy męża a on Twojej?Wątpię.Pewnie nawzajem byście musieli sobie tłumaczyć zagadnienia z waszych dziedzin.

''Czy tak trudno zrozumieć, że było mi wstyd, że to mój mąż???'' troche trudno... wiedzialas chyba za kogo wychodzisz ?

JellyBelly, on nie jest upośledzony, potrafi zrozumieć, gdy mu mówię, że przyjęli moja publikację do druku, albo że dobrze wypadłam na seminarium. Chwali się tym np. swoim rodzicom, swojej siostrze.

rozbuduj prowo o watek alkoholowy i jakas przemoc, na przyklad na chomiku

w dalszym ciągu nie mogę zrozumieć ,że Twój mąż nie widzi problemu że nie ma stałej pracy.Nigdy nie miał?

wiosna_dorosła "Każdy ma prawo mieć wątpliwości... Jednak fleaa trochę ZA późno się pojawiły - miłość potrafi wiele przeskoczyć, dlatego jeśli wiesz, że Go już nie zmienisz to odpuść sobie katowanie się takimi myślami... Kochaj męża za to jak Cię traktuje, podziwia, szanuje, wspiera - przede wszystkim za to jakim jest człowiekiem (a o tym sama wiesz wykształcenie nie decyduje)..." właśnie tego się uczę, pomału i boleśnie. Dziękuję Ci, bo jestes jedyną osoba tutaj, która rozumie mój problem i odpowiada naprawdę. "Odpuszczenie sobie" to chyba jedna z najtrudniejszych rzeczy, jaką mam do zrobienia w tym związku.

anteusz, miał działalność (usługi remontowe), ale zawiesił bo się "nie opłaca".

i dalej dobrze mu ztym,że y pracujesz a on nie???

Napisz szczerze co Ty myślisz o tym?

a opłaca się siedziećw domu?

anteusz, to nie tak, że on siedzi w domu - znajduje różne prace dorywcze, najczęściej bardzo słabo płatne, no i oczywiście nie wypracowuje w ten sposób żadnej emerytury.

i on nie widzi problemu?

co ja o tym myslę? Ja myślę, że to koszmar.

wiem bo sama mialam takiego głupiego faceta i nawet roku byś z nim nie wytrzymala dlatego ci nie wierze, słabe prowo ale za to ze dosyc duzo osób łyknęło 2/10

jeśli prowo to dałem się wkręcić))))

anteusz, on twierdzi, że jest zadowolony ze swojego życia, szczęśliwy. Że nie ma ambicji, nie chce "robić szmalu", gonić za forsą. Ma małe potrzeby...

nie ty pierwszy i nie ostatni antek

słabe prowo - fajnie podsumowujecie moje życie.

Nie będzie łatwo, ale kochaj tak jak On kocha... Bo przecież ślubowałaś temu mężczyźnie, dlatego właśnie, że Go pokochałaś z Jego zaletami i wadami.. Znam wielu wykształconych facetów co myślą, że nie wiadomo kim są, bo mają tzw."papierek", a wykształcenie nie idzie w parze z tym jak się zachowują i traktują swoje kobiety... Pomyśl - masz szczęście, że spotkałaś takiego mężczyznę:)

i siedzi na kafee jak ty pracujesz?gotuje obiady sprzata pierze

W pewnym sensie rozumiem o czym piszesz. Wykształcenie jest ważne, ale o wiele ważniejsza jest wiedza ogólna, inteligencja, pasje i zainteresowania, które nie zawsze idą w parze z wykształceniem. Można się różnić, ale trzeba mieć pewne obszary wspólnych zainteresowań oprócz rodziny, dzieci etc. o których można porozmawiać. To normalne, że każda kobieta chce podziwiać faceta którego wybrała. Z twojej relacji wynika,że nie bardzo masz za co podziwiać swojego męża, wręcz przeciwnie - ty się go wstydzisz. Pytanie jest proste - co takiego w nim dostrzegłaś, że zdecydowałaś się założyć z nim rodzinę? Miał chyba jakieś cechy, które cię ujęły. problem w tym,że oprócz wykształcenia twój mąż nie potrafi odnaleźć się w życiu, nie ma pracy, która przyniosłaby mu satysfakcję i pieniądze, nie ma pasji, zainteresowań. Sprawia wrażenie życiowego nieudacznika, a ty zamiast wspierać go jeszcze próbujesz dołować. Powiem ci, że często obserwuję jak po wielu latach małżeństwa faceci się zmieniają, jedni na lepsze inni na gorsze - w większości przypadków jest to wina lub zasługa życiowych partnerek.

I już dajcie spokój, że to prowokacja, jeśli tak to po co tutaj piszecie? Jak będziemy tak podchodzić to 3/4 tematów na kafe to prowokacja:D

Jak będziemy tak podchodzić to 3/4 tematów na kafe to prowokacja raczej sklaniam sie ku 9/10

Chyba niepot5rzebnie czytałam ten wątek....Zaczynam myśleć, że NAPRAWDĘ trzeba to teraz zakończyć, póki jeszcze jesteśmy na początku :( A Tobie życzę jednak - mimo wszystko - szczęścia z nim, jakiegoś ....pogodzenia z sytuacją. Choć wiem, że to cholernie ciężkie.

ja tylko się dziwie

fleaa sama siebie oszukałaś, piszesz że jest miłość, że rodzina... nie miałaś tej świadomości wychodząc za mąż? - przecież jesteś wykształconą kobietą... widzę że rozum u Ciebie bierze górę nad sercem ale o tym trzeba było wcześniej myśleć. Teraz ciesz się z tego co masz - bo masz dobrze, a może za dobrze?! :P Dziewczyno pojęcie mezaliansu jest przestarzałe, chyba że jesteś konserwatystką, tylko przeczy temu fakt że nie potrafiłaś serca w ryzach utrzymać i chociaż raz intuicja dobrze pokierowała Tobą. Po co te wszystkie bezsensowne rozważania??? Czy bogactwo słownika świadczy o człowieku??? Moóe o jego wykształceniu, ale to nie koniecznie idzie w parze z dobrocią, charakterem, szacunkiem, troską o rodzinę. Cóż by Tobie było po elokwentnym profesorze gdyby był jedynie elokwentnym profesorem? Zastanów się po co masz rodzinę, czy ważniejsi są znajomi i Twój wstyd za brak odpowiednio wysokiego wykształcenia u męża? Myślałaś jak on by się czuł wiedząc że masz takie rozterki i że się za niego wstydzisz?? Szukasz dziury w całym.

wiosna_dorosła, wiem o czym mówisz, znałam wielu znajomych taty, tez profesorów, których nikomu nie życzyłabym za partnera. Gdy widziałam, jak jeden z nich psychicznie dręczył żonę na moich oczach, to dziękowałam w duchu losowi za mojego męża... do flea - czuję, że popełniłam błąd oczekując od mojego męża, że będzie się starał podciagać, nie akceptowałam go takiego jaki jest, ale wciąż miałam nadzieję, że bedzie lepiej, ze się zmieni. Wiem, że znalazłam się na rozdrożu - albo akceptuję go i daję mu 100% wolności i 100% mojego wsparcia, by żył tak jak chce, albo muszę odejść.

widzę że rozum u Ciebie bierze górę nad sercem co nad czym? :-)