Oblicza samotności..............

Czy to nie jest tak, ze im człowiek więcej osiągnie, tym czuje się bardziej wartościowy, przestaje potrzebować drugiego... A potem budzi się z tej euforii i jest sam U jednych jest u innych nie. Natomiast wiadomo,że nie można życ ideałami gdy buła kosztuje już czasem 3zł (dobra) bardzo dobra -nie wiem Normalni ludzie zawsze potrzebują innych (najlepiej normalnych). Sama nigdy sie nie obudzisz jeśli spojrzysz wokół.setki ludzi którzy ciebie szukaja.Nie jesteś inna od nich.Pamiętaj

w związku potrzebny jest rozwój obojga jednocześnie? Jak ktoś zapomina o sobie - ginie? Jak ja zginęłam. Za późno zrozumiałam na czym to wszystko polega.

wydaje mi się że w swej pospolitości jestem jednak inna.

dokładnie, nawet w związku nie można się zatracić, to się nazywa zdrowy egoizm, jesteśmy dwoma indywidualnościami żyjącymi razem i posiadającymi część wspólną, trzeba mieś swoja przestrzeń

inna inaczej?????????????

nie odnajduję się wśród otaczajacej mnie rzeczywistosci. Nie cieszą mnie rzeczy, które cieszą innych. Czuję się samotna, pomimo że otaczają mnie inni. Czuję nieustającą samotność, pomimo ze mam swój świat, zainteresowania... Nie umiem tego nawet określić. Zastanawiam się czy tak mają inni.

jak polubić w takim razie samotność? Recepta jest jakaś?

też tak mam ale przestałem się już tym martwić, szkoda na to czasu:)

no ale jak to zrobiłeś? Jak pokonałeś to uczucie. Chciałabym sie tego doczekać takiego stanu.

Ja czuję wręcz coś przeciwnego, nawet przez najmniejszą chwilę swojego życia nie czułam się samotna. Ludzie nigdy mnie nie zawiedli, jestem szczęściarą. Nawet te momenty kiedy jestem sama poczytuję sobie za chwilę wytchnienia, bo wiem, że jutro będę chciana, pożądana, doceniam to. Szczerze :)

trzeba nauczyć się być samemu, by móc być z kimś w dobrej relacji.

czujesz się wartościowa, prawda?

Ja znalazłam sposób, jak starać się o tym nie myśleć. Wypełnić czas. Każdy. Praca, potem jakieś zajęcia, siłownia, spotkania ze znajomymi, a jak się trafi wolny wieczór, to koniecznie zrobić to, na co się nie miało czasu, czyli np. gotowanie, pieczenie ciasteczek, żeby wszystkim smakowało... i tak w kółko. Życie mija, człowiek się nie zastanawia, gdzieś pędzi.. potem spotyka kogoś i ten ktoś ma pretensje, że się nie ma dla niego czasu, bo się ma swoje zainteresowania. potem spotyka się kogoś innego, idealnie dopasowanego, z identycznymi, wspólnymi zainteresowaniami. wszystko jest pięknie... aż czynniki zewnętrzne, a może jego decyzja, bo chce postąpić "właściwie", powodują, że nie można być razem... i znów się trzeba tego wszystkiego uczyć na nowo..

Jinx, mądrze postępujesz, ale z pozoru łatwe do realizacji przepisy dla niektórych są niewykonalne. Dziękuję wszystkim za rozmowę. Dobranoc.

Tak :) Dobranoc autorko

Dobranoc:)

:( jak nauczyć się żyć z tym uczuciem