Licencjat obroniony, od października magisterka

w innym mieście. Powinnam się cieszyć. Od lat planowałam wyjazd, tyle czasu poświęciłam na przygotowania. Wszystko byłoby pięknie, gdyby nie to, że wraz z końcem licencjata kończy się też moja znajomość z pewną osobą, kumplem ze studiów. Nie będziemy się już widywać:(

Nasze drogi się rozeszły, a ja nie jestem w stanie o nim zapomnieć...

Jakbyście chcieli to byście się widywali ;)

Widzisz, nie jesteśmy zbyt bliskimi kolegami. Znaliśmy się tylko z uczelni, nigdy nie spotkałam go w innym miejscu. A mimo to zauroczyłam się nim strasznie. Cały trzeci rok o nim myślałam. Szkoda tylko, że nic nie zdziałałam, bo teraz już raczej nie będzie okazji:(

trzeba było działać, póki czas ;) Nie smuć się poznasz nowych kolegów :)

Żeby było tak łatwo, jak piszesz. Niestety, ja nie jestem w stanie o nim zapomnieć. Szaleję za nim, marzę, żeby się spotkać, porozmawiać...

To odezwij sie do neigo i spotkaj :)

Nie mamy ze sobą kontaktu. Wiem tylko, w jakim mieście mieszka, no i czasami tam bywam na imprezach, ale jakos nie spotykam go nigdzie.

zachowujesz sie jak nastolatka, miłość platoniczna od 3 lat, skończyłaś studia a jak dziecko :(

Zresztą on będzie mieszkał w Bielsku, ja zaś w Krakowie. Czy to w ogóle ma sens?

Nie od trzech lat, tylko od roku. Może i jak nastolatka, ale gdybyś wiedziała, jaka ze mnie nieśmiała osoba. Nie umiałam zrobić pierwszego kroku, więc on nawet nie zdaje sobie sprawy, co czuję.

Ogólnie to ciężko znoszę rozstanie z rodzinnym miastem i otoczeniem. Tak strasznie chciałam stąd wyjechać, a teraz czuję, że będę tęsknić. Jadę do obcego miasta.

są pary, gdzie druga osba wyjeżdża za granicę i są mimo to ze sobą, problemem sa Twoje ograniczenia a nie geograficzne

znajdz go na nk lub facebooku!

skoro do tej pory nic nie zrobiłąś, a kolesia prawi enie znasz, to co za różnica, czy będziecie się widywac, czy nie? :O