Moje (nie)skomplikowane życie

Witam wszystkich czytajacych. Mam niemal 25 lat i jestem samotna jak palec - niby jest pelno osób wokół mnie, ale z żadnym z tych ludków nie zjadlam beczki soli. Mam jedną przyjaciólkę, z którą znamy sie niemal cale życie ale mieszka tysiąc pięćset kilometrów od warszawy, dlatego jak łatwo sie domyśleć nie urządzamy sobie babskich weekendów. Abstrahując od odległości w jej poukladanym życiu wypelnionym pracą i rodzina nie ma za dużo miejsca dla mnie. Cóż tak naprawdę sama jestem kowalem swojego losu. Nie jestem najbardziej towarzyska osobą na świecie. Często zamykam sie w swoim pokoju i trwonie caly dzień surfujac po internecie, albo chlonąc godzinami telewizyjne opowiastki - więcej moge powiedzieć o życiu Lily i Marshala czy Teda z JPWM niż o życiu moich wspollokatorów czy współpracowników. I nawet niechodzi o fakt , że dopiero od maja mieszkam w Warszawie. W końcu mamy polowe sierpnia. Po tak długiej znajomości niektore pary biorą ślub. A ja co? Ja nic. Mieszkam w centrum - miedzy Łazienkami, Zlotymi Tarasami, a Polem Mokotowskim. Każdy znający choć troche stolicę wie że to świetna okolica. Doskonała komunikacja i dużo ładnej przemmyslanej zieleni. No i co najważniejsze litr piwa u Szwejka w kazdy poniedzialek. Każda inna osoba na moim miejscu uważala by takie mieszkanie za dar niebios. Ja glupia postanowilam sie stąd wyprowadzić w nieznane. Idiotyzm - może , ale czy aby na pewno. Trzy lata temu odebralam swój dyplom i zaczęłam pracę zawodową. W tej chwili to moje trzecie podejście i jestem naprawdę z niego zadowolona. Po pierwsze mam duz pensje ( no może nie zarabiam tyle co posel) ale starcza na staniki z CK i torebke z krokodylkiem, czy trzy kilogramy żelków na poprawę humory w pochmurny dzień), po drugie to najwajniejsi ludzie z jakimi do tej pory mialam okazje pracować. Może tak poprostu musi być, że trzeba sie kilka razy sparzyć , zeby w koncu znaleźć swoje miejsce na ziemii. Jasne że chcialabym mieszkać w apartamencie z wielkim balkonem z ktorego widać by było miejsce mojej pracy, jednak poki co nie wygralam w lotto, ani nie poznalam przystojnego , choinego latynosa, ktory chcialby mi kupić tak owe gniazdko. Cóż poczekam jeszcze trochę. W koncu ostatnio jadac tramwajem zauważyłam transparent w oknach jednego z apartamentowcu - Aniu kocham cie, a to mieszkanie jest tego dowodem. Wniosek jest prosty - cena za milość to jedyne 9 tys/m2. Jeżeli chodzi o życie uczuciowe to też jestem przypadkiem beznadziejnym. Pierwszy (ale nie udany) seks uprawialam z chlopakiem o nieznanym nazwisku, który pracowal prz remoncie mojego akademika. Drugi bardziej udany to szybki numerek z chlopakiem , który nigdy więcej nie oddzwonila, a ostatnie trzy lata to tylko masturbacja, która ku mojemu nie zadowoleniu przestala mnie podniecać. Podsumowujac do szczęścia potrzbuje bardzo nie wiele: faceta, tylko jak go znaleźć. Ktoś ma jakiś pomysł??

Hojny piszę się przez samo h. Jak na osobę z dyplomem to dajesz czadu.

cholera nie da się napisać hojny poprawnie zwracam honor :D

hmm coz za cenna uwaga, czyżbyś był bezrobotnym z polonistą??

może skończ z sarkazmem? taki pierwszy pomysł

Najgorsze jednak jest to że znalazlam juz tego jedynek i to pare ladnych lat temu. jest przystojny, utalentowany, kulturalny, zaradny i z dobrego domu jednak za każdym razem gdy ja robie jeden krok w jego kierunku on robi dwa kroki w przeciwnym. To bylo zaraz po maturze , spojrzelismy na siebie i obydwoje wiedzieliśmy , że to wlasnie milość. Jednak oboje byliśmy w trakcie burzliwych rozstań. Po za tym ja wtedy jeszcze bylam dziewicą, więc ni ewiedziałam jak mam się zachować kiedy wlożył swoja dlon w moje majtki...

?????????????????????????

jak poznalem wasza matkę, nalogowo ogladam tez Sex w wielkim miescie i Sekretny dziennik Call girl - szkoda ze nie ma nowych sezonów:(

Dzięki :-) a seks też lubię (ten w wielkim mieście) - dużo się z niego nauczyłam ;-)

ja też