nie wiem jak żyć

Skomplikowałam sobie życie, mam męża, mam kochanaka... chciałam wznieśc pozew o rozwód ale maż powiedzial ze bedzie walczyl o mnie bo tak bardzo mnie kocha, zaczęło sie wszystko poprawiac opórcz spraw łóżkowych - ja poprostu nie czuje nic jak on mnei dotyka jak jest blisko. Mogę ise przytulic do niego, wyplakac w jego ramie i nawet powiedzieć stos złych rzeczy a On zawsze jest i mowi ze kocha... a z kkochankie m od tego czasu kłócę sie, nie ma bliskości, ale cierpie przez to bo wiem że go kocvham, jednak on sporo mnei ogranicza, jest zazdrosny dosłownie o wszystko a ja niestety o niego również..dzisiaj zobaczylam kobeite z która sie spotykal przez ten czas kiedy sie rozstalismy, wiem ze z nią sypiał, a bylo to raptem 3 tygodnie!!! nie potrafie sobei z tym poradzić, nie chciałabym się juz z nim widywac, tak czasem czuję, ale z drugiej strony wiem ze jak sie ei widzimy i nei wiem co u neigo to umieram z niepewności, czy znów z kimś nie zaczął sie spotykac, wiem ze to chore ale moja psychika nie potrafi sobei z tym poradzić... pomóżcie mi to ogarnąć, błagam.. nie prosze ale błagam...

pizda nie mydło, korzystaj i na nic się nie oglądaj

up

sama musisz to ogarnąć, kobieto jakimi zasadami w życiu ty sie kierujesz? co jest dla ciebie ważne? odpowiedz sobie na te i inne pytania i podejmij decyzję bo z tego co piszesz, to masz śmietnik w głowie, w sercu i w życiu, posprzataj, nikt nie zrobi tego za ciebie

zzawsze keirowałam się rodziną... bo sama pochodzę z rozbitej :( tylko że to zawsze ja walczyłam o wszystko, ja mowiłam że kocham, ja dbałam o całokształt.. maz tego nie docenial i nagle poczulam sie jak w bajce bo poznałam kkogoś dla kogo te same rzecz co dla mnie były najwazniejsze, liczyło sie nawet milczenie a nie od razu pójście do łózka a to trwa już ponad rok, psychicznie wysiadam, budze się i zasypiam z płaczem...