Czy macie przyjaciół?

Mam takie pytanie czy macie przyjaciół ,przyjaciółkę z którą rozmawiacie o wszystkim? Czasem jest mi przykro gdyz nie mam takiej przyjaciółki,bliskiej osoby Z która moglabym poplotkować zwierzyc się na ogól są to takie krótkie znajomości np z pracy,zmieniam pracę zmieniam znajomych żadnych trwałych przyjacielskich związkow Jak to wygląda u Was Często zastanawiam sie czy nie zrażam drugich osób moją osobowością charakterem...

Ja mam przyjaciółke. poznaną w dawnej pracy. teraz ona wyjechała ja zmieniąłm prace ale dalej jest moją najbliższa przyjaciółką. Czaty, smsy, skypy i inne środki kominikacji międzyludzkiej.. moge jej powiedzioec o wzsytkim zna najdrobniejszy szczegół miojego życia i najskrytsze problemy... ale to trzeba znaleźć taką bratnia duszę - nadawac na jednych falach, być dla niej i oczekiwac tego samego :)

ja nie mam

o ja mam tez ale na odległośc. Mieszka ok. 60km ode mnie rzadko się widujemy. Czesto gadamy przez tel.

mamy :)

ja mam dwie takie przyjaciólki, jedna z nich to jest jak moja siostra, pochodzi z mojego miasta, ale studiuje dużo dalej i spotykamy sie tylko wtedy kiedy wraca do domu, czyli tak raz na miesiąc albo rzadziej, ale za to dzwonimy do siebie i prawie codziennie piszemy na gadu :) natomiast ta druga tez jest z mojego miasta, ale studiuje gdzie indziej, jednak do domu przyjezdza tak srednio co 2tyg albo co tydzien i z nia rozmawiam tylko jak sie spotykamy, ale tez wtedy zwierzamy sie bardzo sobie. :) i raczej kontakt telefoniczny i inny jest nie aż tak częsty jak z tą pierwsza :) a i mam jeszcze kilku takich kolegów/koleżanek, ale im wszystkim ze wszystkiego sie nie zwierzam, spotykamy sie co jakiś czas, kilka razy do roku, na imprezy razem chodzimy i tworzymy zgrana paczkę :)

nigdy nie miałam potrzeby, żeby mieć przyjaciółkę, taką powierniczkę Lubię mieć koleżanki, kumpele, znajome i tp. Do pogadania, pośmiania się, popłakania, fajnego spędzenia czasu. Do spraw poważnych koleżanki się nie nadają, nawet te najlepsze. Do tego jest rodzina: mama, siostra, mąż.

niestety nie, choć gdybym taką miała napewno by mi się fajniej żyło. Gdy mieszkałam w rodzinnym mieście miałam tzw. psiapsióły, ale jak wyprowadziłam się do męża to wszystko się zaprzestało-zbyt duża odległość, na poczatku były telefony i sms, a teraz nic.

ja mam jedną przyjaciółkę ...poznałyśmy się jeszcze na studiach ....też dzieli nas odległość ale chociaż raz w roku staramy się spotkać na parę dni albo ona przyjeżdża do mnie albo ja jadę do niej ...często rozmawiamy przez tel ....jest to jedyna taka osobą której ufam w 100 % i której mogę powiedzieć wszystko ...zna moje tajemnice a ja jej....i tak ta nasza przyjaźń trwa ponad 10 lat :D

Najlepszym moim przyjacielem jest mój Partner. Mówie mu o wszystkim co lezy mi na sercu, nie wyobrażam sobie wylewac swoje problemy czy opowiadac o niepowodzeniach zyciowych komu innemu. Wczesniej (myslalam ze mam) i niby mialam przyjaciolki od serca. Z czasem jednak wspomniana odlaglosc, czy zabieganie pozwalaly takiej przyjazni umrzec w sposob naturalny. Nie ma nic lepszego niz przyjaciel na wyciagniecie reki:) POLECAM:)

nie zgodzę się z tym że do tego jest mama lub mąż, mamy często sąnieobiektywne i dlatego nie mogą dobrze doradzić bo są albo wpatrzone w córki jak w cud świata albo krytycznie i negatywnie je oceniają, mąż to facet więc też wszystkiego nie zrozumie - nie ma jak przyjaciółka o podobnie wrażliwej duszyczce i podobnym poczuciu humoru....mi też bardzo takiej brakuje miałam taką w podstawówce, potem w liceum a te kontakty nawiązywane w życiu dorosłym to nie to samo - w pracy nigdy nie udało mi się nawiązać przyjaźni, niestety te szkolne przyjaźnie mocno się poluzowałyz racji rozmaitych zmian życiowych :(

Miałam sąsiadkę przyjaciółkę. Ach jakeśmy się lubiały! I dzieci sobie nieraz popilnowałyśmy jak były małe i zupy w słoiku dawałyśmy sobie co rusz. Złote lata to były. Na mężów się ponarzekało, sukienki pożyczało. Jak siostra mnie była. I poróżniło nas na starość jakeśmy owdowiały bo ona powiedziała takiej z drugiej klatki że ja nigdy nie byłam urodziwą kobietą. A mnie tyle lat nigdy tego nie powiedziała.