wagarowicz

Witam Proszę o praktyczne i sprawdzone rady na wagary. Sprawa dotyczy gimnazjalisty,który poprostu nie cierpi chpodzić do szkoły.Jest zdolny, ale nie wykorzystuje tego. Poprostu nie idzie do szkoły i już. Groźby ,prosby,nagrody , kary,psycholog,psychiatra,pedagog nie pomogli. Zakaz telewizji ,komórki,komputera ,nowych ciuchow tez nic nie dał.Płacenie i przyjemności za obecności nie pomogły.Nikt sie nie zneca nad nim w szkole, ma kolegów , ale nie ma siły aby chodził systematycznie.jeden dzien pójdzie a trzy dni siedzi w domu. Ktoś ma pomysł?

tak jak ja kiedyś ale na szczescie w pore sie obudzilam, bo bym nie zdała jesli chodzi o frekwencje, albo samo przejdzie albo .... nie wiem...

tylko on juz powtarzał jeden rok a teraz jedynki i dwóje same ,a za nimi nb nb nb czyli jak nie zaliczy (a nie zaliczy) będą kolejne jedynki.:(

Coś mi się zdaje,że gdybyś naprawdę wyczerpała ten arsenał rzekomo użytych środków to byś przynajmniej miała podstawy do przypuszczeń skąd taka u dziecka postawa.Napisałaś,że "nie chce chodzić i już."Czegos takiego nie ma. Zawsze jest jakaś przyczyna a ty nadal stoisz w miejscu. Takie są fakty.

to jak on może być zdolny skoro kiblował? ;)

To troche skomplikowane :) Syn ma bardzo wysoki iloraz inteligencji i ogromny potencjał.Jak chce to dostaje piątki i tak było w podstawówce.Niestety w gimnazjum cos go opetało i nikt nie moze do niego trafić .On nie chce sie uczyć bo NIE Nie chodzi do szkoły bo NIE Nie daje argumentów.Badania u psychologów i 3 psychiatrów są powalajace bo on jest zdolny i inteligentny.Wszystko bierze sie z niecheci.Nikt nam juz nie potrafi pomoc bo to ponoc skomplikowany przypadek. Chodze naa terapie i warsztaty rodzinne ale to nie pomaga .On nie chce chodzic bo NIE CHCE. I co robić ?

Allforfreex uwierz, naprawde stosowalismy juz rózne sposoby i nic nie pomogło.Nawet próba przeniesienia go do innej szkoły albo zgłoszenie do kuratora. Raz w tygodniu jestem w szkole , nauczyciele ,pedagog,psycholog,dyrekcja i wychowawca o wszystkim wiedza i narazie czekaja ,az mu przejdzie.Ale nie przechodzi i nikt nie umie tego wyjasnic.

Hmm, to może ja trochę pomogę, bo byłam identyczna jak Twój syn. Również nie zdałam raz, ale potem historia się powtarzała. Liceum - rowniez to samo.Dla mnie wyjscie z domu bylo w pewnym sensie traumą...Nie wiem,może mam w sobie cos z introwertyczki, bo męczą mnie ludzie z którymi MUSZĘ przebywać poza tym denerwowała mnie ta monotonia. I nawet jeśli jest taki inteligentny, to często w szkołach jest tak ze nauczyciele niesprawiedliwiaja traktuja uczniow, wywyższają się,a to psuje atmosfere. Nie spotkalam zadnego ludzkiego nauczyciela w swojej karierze szkolnej. Aktualnie studiuję, żeby mieć wykształcenie i nie zaprzepaścic lat. Chodzilam do psychiatry bo poczatkowo mysleli ze to depresja, ale przyczyne znalazłam sama i nadal nie lubię byc ograniczana ale zmuszam się bo i tak mam rok w tył, a nie mam tyle pieniedzy zeby przedluzac edukacje... Znam kilka osob podobnych do mnie i Twojego syna.Każdy z nich ma wykształcenie wyższe, co kiedyś było nie do pomyslenia, niektórzy po 2-3 lata siedzieli w jednej klasie. Trzymam kciuki i pozdrawiam :)

załatwiłabym mu nauczanie indywidualne.

zostaw go, nie bedzie chodzil do szkoly smarkacz jeden, to nie zda i tyle. wtedy bedzie musial chodzic. bo dobrze wie, ze ludzie po studiach pracuja na sklepie a co do[iero taki nieuk. po za tym, skad wiesz, ze nie ma problemow w tej szkle?

Ja mialam to samo! Kochalam wagary!!! nawet teraz mysle o nich z sentymentem... ;) gdyby nie znajomosci w szkole na pewno bym nie zdala i powoem ci ze nie zaluje bo to byly najpiekniejsze chwile jakie przezylam- naprawde brakuje mi wagarow, tego dreszczyku emocji, 8 rano a ja juz w rynku pod knajpka ktora jako pierwsza sie otwierala... Kochalam to! Teraz mam 30 lat, skonczylam licencjat z WYROZNIENIEM (pozniej niz moi rowiesnicy ktorzy na wagary nie chodzili ale z wlasnego wyboru i na swietne oceny- bylam jedna z najlepszych osob na roku) a teraz robie magisterskie uzupelniajace. Woec nie martw sie o syna. Poradzi sobie. Albo nie.

On ma ograniczone kontakty z ludxmi ,nie lubi wycieczek, wyjść do resturacji,nawet wagarując zostaje w domu.Nie włóczy sie niewiadomo gdzie i z kim.Poprostu mówi ze nie pójdzie do szkoły i do niej nie idzie tylko siedzi w domu albo w garazu.Nie lubi marketów, zakupów,kolegów ma dwoch tych samych od lat,ale zaden z diagnozujacych lekarzy nie uznał tego za jakis ogromny problem.Ot poprostu problem z adaptacja. Wpierdol nie pomogło : ) Nauczanie indywidualne bralismy pod uwage ale psycholog obawia sie ze jego aspołeczność sie przez to powiększy. Nie wiem czy w szkole cos sie nie dzieje bo syn nie mowi o tym Jestem jednak co tydzien w szkole i może cos by mi ktos powiedział.Sa kamery jest ochrona .Nie wiem.Juz jestem taka madra od tych książek terapii i spotkan ze sama mogłabym zostac psychiatrą .To jednak nic nie działa na moje problemy. Poprostu rece opadaja.

kaz mu isc do roboty, daj wybor - praca albo won z domu.

praca albo szkola, albo won z domu. i badz konsekwentna

opcja tez jest taka, ze mozesz wyslac go do szkoly z internatem gdzies bardzo daleko od domu

nawet katolicką szkołą mu groziłam i mszami codziennie o 6 rano, hufcami pracy, szkołązamknieta i odwiedzinami dwa razy w roku .Do pracy to on sie rwie tylko kto zatrudni 14 latka bez gimnazjum ? Dzięki wszystkim za rozmowe.Miło pogadac z kims normalnym a nie tylko z psychiatrami i im podobnymi :)

14 latek, no ti za młody na prace. dlaczego tylko straszyłaś? wyślij do szkoły katolickiej, tam go ustawią.