Czy duże przywiązanie do ludzi można wytłumaczyć jakimś złym

wychowaniem w dzieciństwie? Jakiś musi być powód. I czy też tak macie. Ja zauważyłam ostatnio, że spotykanie się ze znajomymi stawiam ponad siebie, przez co nie rozwijam swojego hobby. Nie wiem jak mam z tym walczyć...

Nie próbować niczego tłumaczyć. Tak jest po prostu. A człowiek jest zwierzęciem społecznym, potrzebuje innych ludzi.

a jestes jedynaczką?

Niby nie, ale mam rodzeństwo, które już od jakiś 7 lat nie mieszka w domu... Czwórkę, ale.. No w sumie tak jakbym trochę była jednak. Nie wiem, ja się zachowuje czasami, jak taki piesek ze schroniska, który się prosi o przygarnięcie i jak mam jeden wieczór w domu spędzić, to czuję się jak odrzucona i zaczynam nachalnie wydzwaniać do znajomych, co wiem, że to pogarsza nasze relacje, bo się zachowuje nienaturalnie i kreuję się na wielce samotną. Ale, nie umiem inaczej. A chcę!

Że co? Jak schizofrenii:/ Bo się do ludzi przywiązuje?

Nie róbcie sobie jaj, tylko piszcie...