Różnica wieku 19 lat w związku

Zakochał się we mnie facet dokładnie o tyle lat starszy. Jest po przejściach, ale wolny. Nie posiada nic, poza parą rąk i swoim charakterem - cholernie opiekuńczym. No i wpatrzony we mnie jak w obraz. Ja - niedoświadczona. Też po przejściach, ale zupełnie innego typu. Potrzebująca teraz szczególnie bliskości i wsparcia. Wystraszona tym, co się dzieje. Potrzebuję czyjegoś obiektywnego spojrzenia.

No popatrz co za przypadek... On nic nie ma , a Ty po przejściach i gotowa do pocieszania.... Tak, to MUSI być miłość :D

znamy się dłużej. Zawsze była silna sympatia z obu stron, mogliśmy na siebie liczyć, ale nie sądziłam, że któregoś dnia usłyszę to, co mi powiedział. Traktowałam to na stopie przyjacielskiej. Ja mu pomogłam, on mi i tak jakoś leciało.

moż to wynika z tego, że mam chyba więcej lat niż ty i szczerze to ciężko to widzę, tzn. miłość itd. to spoko ale nie obawiasz się, że będzie za trudno?

Jasne , że będzie trudno zwłaszcza za kilka lat:p To nie dla Ciebie związek, bo za jakis czas tą róznicę będzie bardzo widać , a co bedzie jak spotkasz kogos młodszego na swej drodze ?

pewnie jeszcze ma dzieci, a nie ma pracy ?

ma pracę i adpotowane dziecko z wcześniejszego związku. Po rozwodzie od lat był sam. Ja jestem niedługo przed 30-stką.

za 10 lat on będzie miał prawie 60...pomyśl :o

Ja już muszę lecieć... dodam tylko - nie pakuj sie w ten związek, Ty może w tej chwili potrzebujesz opiekuńczego ramienia, ale nie myl zauroczenia z miłością. Powodzenia

facet mógłby być Twoim ojcem... więc nie wiem czy jest sens pakować się w taki związek... koło 50 zaczynają się problemy z prostatą, jak nie jest bogaty i nie ma kilku mieszkań to się nie pakuj

Ciekawe jakie miałąs relację z ojcem, bo na ogół dziewczyny , które nie miały ojców, bądź też były nie kochane przez ojców najczęściej pakują sie własnie w takie związki szukając miłości ojcowskiej i może on własnie tym Ci zaimponował np

1. jaki ma zawód i jakie zarobki? 2. jak u niego ze zdrowiem? 3. jakie sa twoje relacje z jego dzieckiem?

gdybym to ja był tym facetem to bym powiedział "leć na niego" ale że nie jestem to powiem "olej go"

Przepraszam za przerwę w pisaniu. Klikałam z pracy. Sytuacja wygląda tak, że znamy się już dłuższy czas, ale jak pisałam wcześniej, było to na stopie przyjacielskiej, czy też dobrych znajomych. Niedawno zmarła najbliższa mi osoba i zostałam de facto sama. W zasadzie nie mam rodziny. On od czasu rozwodu też jest sam, utrzymuje jedynie kontakt z dzieckiem, zresztą już dorosłym. Z rodziną ma podobne relacje, jak ja ze swoją. Obydwoje uważamy, że życie w pojedynkę jest... no chujowe jest. Bardzo ciężko jest być tak całkowicie samym. Jest wiele aspektów takiego rodzaju samotności, o których nie chcę się teraz rozwodzić. Zrozumie to ktoś, kto przeżył to samo. Ostatni czas sprawił, że jeszcze bardziej zbliżyliśmy się do siebie, po czym doszliśmy do wniosku, że zacieśniając tę naszą znajomość nikogo nie krzywdzimy, skoro przecież oboje nie jesteśmy z nikim związani, a możemy uczynić z tego sposób na tę doskwierającą nam obojgu samotność. Mieliśmy żyć chwilą, cieszyć się bliskością i nie planować przyszłości. Aż do czasu, kiedy on wyznał, że się zakochał i chciałby czegoś trwałego. A ja się wystraszyłam. I jestem w kropce, bo rozsądek mówi jedno, a potrzeba bliskości jest tak silna, jak chyba nigdy wcześniej. Bardzo go lubię, jest naprawdę dobrym facetem i za żadną cenę nie chcę go skrzywdzić.

Subiektywnie na sprawę patrząc, nie związałabym się z facetem o tyle starszym. Ze wspaniałego faceta, za kilka lat będziesz miała starszego pana, którym trzeba się zająć...

ale jestes glupia