nic mi się nie układa w życiu osobistym

obiektywnie rzecz biorąc jestem ładna, fajna, wykształcona i sensowna, powodzenie mam spore, ale jeśli już mnie się ktoś spodoba, to okazuje się, że albo ja mu się nie podobam, albo on mnie tylko wykorzystuje i mu nie zależy. mam dosyć tego. jestem sama już ponad 5 lat i nie mogę sobie ułożyć życia. :( ostatnio poznałam kogoś, kto wydawał się interesujący, ale on nie jest mną zainteresowany na głębszą relację. mam tego dosyć, jestem bardzo nieszczęśliwa i mam wrażenie, że moje życie jest kompletnie bez sensu. nie wiem, inni jakoś poznają partnerów i zakochują się z wzajemnością, a mi nic nie wychodzi. :( strasznie mi smutno. :(((

na pewno nie jesteś ładna ładne nie mają takich problemów

Z doświadczenia wiem, że jak się człowiek zakocha, to potem przychodzi taki etap w życiu, że też się robi smutno. Pojawiają się problemy. Ja takie mam... Też mi smutno. :( Wiesz... Faceci bywają do bani.

pewnie nie trafiłaś na odpowiedniego

jestem ładna. uroda nie ma nic do tego. przykro mi, że tak to u mnie wychodzi. :( żałuję, że się spotkałam z tamtym chłopakiem, bo zanim to zrobiłam, byłam bardzo zadowolona i wcale nie czułam potrzeby spotykania się z kimkolwiek. w tym momencie za to mam takiego doła, jakiego nie miałam już dawno. po co mi to było, tylko nieszczęście z tego wyszło.

bo ładne nie mają takich problemów, ładne zawsze są uśmiechniete, ładne jak sie uderzą, to ich nie boli, ładnym zawsze się układa w życiu, ładne to w ogóle mają życie jak w bajce :)

ładne wybieraja sobie facetów a faceci wybieraja ładne

cruell von hrabia lex Niech zgadnę gimnazjum? Czy iq poniżej przeciętnej? ;)

na ciebie zerówka wystarczy

taaaa... gdyby to tylko zależało od urody, nie miałabym się czym martwić... swoją drogą, ludzie często mówią, zrób coś ze sobą, wyjdź do ludzi, zajmij się czymś. dziś po pracy wyszłam na siłownię, wróciłam niecałą godzinę temu. od tej pory zdążyłam się już porządnie poryczeć. co mi z tego wychodzenia i zajmowania się czymś, jak to w ogóle nie pomogło., tylko mnie zdołowało patrzenie na zadowolonych ludzi. :( mam plan, aby cały weekend przeleżeć w łóżku i przeboleć. jego telefon wrzuciłam na czarną listę, nie chcę widzieć, że dzwonił lub nie dzwonił. bardzo mi rozregulował nastrój, strasznie mnie unieszczęśliwił, nie mogę pozwolić, aby to dalej trwało. nie dam się krzywdzić. jestem przekonana, że nie miał czasu dla mnie, bo spotykał się z innymi. ja to tylko taka zapchajdziura na nudę. a za każdym razem obiecuję sobie, że już z nikim się nie spotkam i nikomu nie dam szansy, a potem sobie sama robię takie kuku. jakiekolwiek związki są stanowczo przereklamowane. :(

to co masz z głową nie tak ? moze ubierasz sie jak stara baba?

Ech... Bo ty jeszcze to przeżywasz. Przejdzie. Zawsze najgorsze są pierwsze dni. I nie leż w łóżku w weekend na boga, jakbym siebie słyszała! :)

pewnie, że przejdzie. żałuję, że się z nim spotkałam ostatnio dwa razy, bo już bym mogła być o te dwa razy bliżej "przeszło mi", a tak to już drugi weekend stracony na tego samego kompletnie niewartego uwagi głupka. już raz to przerabiałam i dałam się mimo tego namówić na spotkanie. na początku znajomości powinnam być w euforii, cieszyć się, a ja się tylko dołuję. on dzwoni rzadko, jak mu się zachce, nie ma dla mnie czasu. ewidentnie ma mnie gdzieś i jestem dla niego wygodna. powiedziałam mu od razu, że mi się to nie podoba, że nie będę tolerować takiego zachowania, ale on chyba myśli, że to tylko takie gadanie, a w rzeczywistości będzie inaczej. szkoda, bo tak mi się spodobał na początku. a mi się tak rzadko ktoś podoba. :( tak mi przykro, że znowu nie wyszło. straciłam nadzieję, że kiedykolwiek się uda. może tak ma być, a ja mam być sama do końca życia. bardzo mi smutno i przykro mi najzwyczajniej w świecie.

Na początku musi być ogień, to podstawa! Potem się dopiero pierdoli. Po kilku latach. :) Dobrze, że nie chcesz tego ciągnąć. Z czasem już by było tylko gorzej. Też czasem boję się samotności. Jak mam zły dzień, to wszystko bym rzuciła w cholerę. Jakaś wybuchowa się ostatnio zrobiłam. Nie wiem czemu. :) Ale jednego jestem pewna. Nigdy bym nie szukała na siłę. Na pewno ktoś się kiedys znajdzie i zamiast smutku pojawi się uśmiech. :) Uszy do góry :)