Zapominanie jest trudniejsze niż mogłoby sie wydawać.

kazdy ma wolną wolę wolnność słowa wolnośc czynu serce jest głupsze od rozsadku miałam podobnie

mam takie same podejście

a czy ja zabraniam mu tego robić? Jego życie, jego sprawa. Tylko decydowanie za kogoś jest, delikatnie mówiąc, trochę nie na miejscu (zakładam, że autor jest dorosłym facetem).

dwa razy w tygodniu to sporo, zebrania firmowe odpadaja raczej, chyba ze w pracy?

Zwłaszcza, o ile dobrze pamiętam, to trzeci tak przypadek w życiu autora. Ja wiem, że nie wszyscy są stworzeni do związków. Uważam jednakże, że autor zwyczajnie nie ma śmiałości by cokolwiek zrobić w kierunku bliższego poznania dziewczyny. A zasłanianie się tym, że nie może jej niczego zaoferować, jest nudne.

w taki sposob to nigdy nie bedziesz mial slubu koscielnego, jesli jestes oczywiscie osoba wierzaca. co Ty o tym myslisz?

"Poza tym tu chodzi o jej szczęście, prawda? Czuje, że mi na niej zależy, zatem chcę aby była w życiu jak najszczęśliwsza. Żeby jednak się to stało, musi spotkać mężczyznę, który będzie mógł zaoferować jej to, czego ona pragnie" a skąd możesz wiedzieć czego ona pragnie???

i autor nie powiedział, że spotykał ją 2 razy w tygodniu

no rzeczywiście autor nic nie napisal , zeby spotykal ja 2 razy na tydzien

napisał równiez iż' chciałby aby tamci' ktorzy za nią latają daliby jej mniej niż on' przykre ..

hmm, trudne to wszystko

http://www.youtube.com/watch?v=bUxlGlhJvqw&feature=related taki człowiek jak TY spokojnie da sobie radę zwyciestwo umysłu nad sercem to dla Ciebie bańka mydlana pozdr dobranoc

ania dąbrowska-trudno mi się przyznac

wanda sowska kochanie wybacz

nie ma autora? może napisałby jeszcze cos ciekawego

pojawi sie za jakiś czas aby ponownie wzbudzić''' emocje'''

Autor doszedł do wniosku, że proces zapominania który sobie aplikuje, nic nie da. Ktoś już tu napisał, że można co najwyżej nie myśleć o tym i o tym (w tym przypadku o kimś). Z powodu własnej nieudolności panowania nad emocjami, autor (czyli ja) jest bardzo smutny, bo zdaje sobie sprawę że przez najbliższe kilkanaście miesięcy, może kilkadziesiąt, będzie się męczył musząc znosić te wszystkie uczucia, których nie potrafi usunąć i nad którymi nie jest w stanie zapanować. Nie prosiłem o swój stan uczuciowy. Nie chciałem go. Ale jak to już bywa w świecie, to co chcemy a czego nie - nie ma kompletnie znaczenia. / napisał równiez iż' chciałby aby tamci' ktorzy za nią latają daliby jej mniej niż on' / Napisałem że część z jej adoratorów jest jeszcze gorszej jakości niż ja a nie, że chciałbym "żeby ona wybrała jednego z nich", bo są też tacy, z którymi ja (i oni), nie mogę się w żaden sposób równać. I to właśnie ta druga grupa, ktoś z niej, mam nadzieję, że ją uszczęśliwi :) /no rzeczywiście autor nic nie napisal , zeby spotykal ja 2 razy na tydzien/ Napisał, ale nie w tym temacie.

ciało jak i serce , umysł i dusza potrzebują pokarmu

dlugo zapominales o ostatniej kobieci, 4 lata to kupe czasu. a moze zapomniales o tamtej poznajac teraz ta o to kobiete

coście sie tak uczepili chlopaka

czyli co? koniec procesu zapominania i unikania?

spoooko pojawi sie nastepna :]

to ty jesteś Ivanhoe???

jesli to ty jesteś Ivanhoe(czytałam twojego bloga) a nawet jeśli to nie ty, to wiedz (i może trochę ci to pocieszy) ja miałam taka sytuację- urwał się mój kontakt z mężczyzną, na którym mi zależało i nadal zależy, mam wrazenie , ze unika mnie specjalnie, wiec każdy w jakimś stopniu jest smutny przez tak piękne uczucie , jakim jest miłość

Nie jestem Ivanhoe. Jest bardzo duże prawdopodobieństwo, że nie dożyje jego wieku (też przejrzałem jego blog) :) Ale to kwestia przyszłości, dość odległej przyszłości. Zobaczymy jak się życie potoczy :)

pomyślałam, ze to ty nim jesteś, uwrażliwiona jego odczuwaniem życia, sama chciałam podzielić się swoim "kłopotem"

Chciało by się rzecz nie idź tą drogą bo bardzo źle się skończy, ale widać, że już jesteś w bagnie i przez bagno musisz przejść.

jesteś jeszcze?

/pomyślałam, ze to ty nim jesteś, uwrażliwiona jego odczuwaniem życia, sama chciałam podzielić się swoim "kłopotem"/ Ze mną też możesz się podzielić swoim problemem. ;) /Chciało by się rzecz nie idź tą drogą bo bardzo źle się skończy, ale widać, że już jesteś w bagnie i przez bagno musisz przejść./ Od 4tego roku życia muszę przemierzać bagno. Moczary wydają się nie mieć końca, mam jednak jeszcze siłę i wiarę ku temu, że kiedyś, w końcu, uda mi się wyjść na stały ląd :) I nie mówię tu o suchej ziemi, na to jest za późno, chcę chodzić po "pozłacanym chłodniku" życia. Kiedy ja musiałem się babrać w błocie, czasami widziałem jak część szczęśliwców, mijała mnie, idąc ścieżką, którą od tamtych chwil i ja chcę kroczyć :)

to fajnie, ze z tobą też mogę się tym podzielić:)