Moje życie stało się koszmarem.............

mam 20 lat do tej pory bylam szczesliwa,pogodna dziewczyna,prowadzilam bezroskie zycie pelne rozrywek i zabaw,nie musiala sie martwic o nic procz szkoly ,mama robila jedzenie,prala ,prasowala, ja tylko pilnie sie uczylam i spotykalam ze swoim chlopakiem ,w wakacje zamierzalam pojechac do USA poodszlifowac jezyk ale nie udalo sie...zaszla w ciaze najpierw udreka bylo noszenie tego wielkiego brzucha przez 9 miesiecy ,kupilismy mieszkanie ze swoim chlopakiem ,zareczylismy sie no ale on slubu nie chcial narazie nie wyglada na to zeby mialo to ulec zmianie,nadszedl porod okropne przezycie ,mialam cesare takze bol niesamowity ,opieka personelu jak w obozie koncetracyjnym,a potem powrot do nowego mieszkania ,zaczely sie obowiazki pranie,sprzatanie ,gotowanie,prasowanie i dziecko...ktore non stop ryczalo z powodu kolek od rana do nocy a czasem 24 na dobe ,na pomoc mamy nie moglam liczyc ...bo w sumie nie smialam ja poprosic ona pracuje wpadala tylko na kawe ,tesciowa od czasu przyjdzie popilnowac jak jedziemy na zakupy i na tym pomoc sie konczy ..zaczelam drugi rok studiow obowiazkow znowu doszlo chce sie przepisac na inne studia z nizszym poziomem bo nie mam czasu na intesywna nauke ...teraz wlasnie stoje przed tym trudnym wyborem ,niby lzejsze ale mniej sie naucze..ogolnie czuje sie jak wrak czlowieka po nocach nie spi ,martwie sie o szkole http://f.kafeteria.pl/emotikony/smutas.gif dziecko ostatnio kaszel dostalo i non stop trzeba cos robic pzy nim ,jestem prawie ze zalamana i czuje ze nie podolam tesknie za moim poprzednm zyciem chodz wiem ze bezpowrotnie ,nie moge byc egoistka bo mam dziecko i to ono jest teraz najwazniejsze ,ale ja nie wiem czy ja je kocham czasami mam w sobie tyle zlosci ze wolalabym zeby dziecka nie bylohttp://f.kafeteria.pl/emotikony/smutas.gif ciezko mi w sercu ...chcialabym gdzies wyechac odpoczac ...czuje sie strasznie

a czego się spodziewałaś? Że całe życie mama będzie robiła obiadki?

trzeba bylo sie zabezpieczac... widac ze jestes niedojzala i nieodpowiedzialna.

ile ja bym dala zeby miec dizecko....

Hej, domyslam sie co teraz czujesz...ja tez wyjechalam za granice z chlopakiem olalam studia i wyjechalam on wyrzucil mnie z mieszkania po pol roku ja stracilam prace nie mialam przyjaciol okradziono mnie z dokumentow nie mialam za co zyc i nawet jak wrocic do kraju jakos sie ogarnelam ale dalej tutaj gnieje mam juz bilet do polski i niczego wiecej nie pragne jak wrocic do kraju i uczyc sie...wszyscy dazymy do tego zeby sie usamodzielnic jednak przychodzi taki moment kiedy mamy tej samodzielnosci a przynajmniej prob samodzielnosci dosyc...jestes w troche innej sytuacji bo masz dziecko...musisz myslec przedewszystkim o nim bo to wielkie szczescie...poczatki zawsze sa trudne, niekt nie obiecywal nam ze bedzie latwo...jednak w zyciu trzeba stawiac czola przeciwnoscia losu i nie wybierac drog na skroty, tyle wynosisz z tego zycia ile dajesz, bedac tylko czlowiekiem...zobaczysz jeszcze wszytsko sie ulozy, trzeba przetrwac zime, zeby moc poczuc wiosne:)

To jest topic jennifer8787*** z wizazu! po co to tu wklejasz?