Boję się, że nie pokocham dziecka:(

Witam, jestem w 12 tc. Z mężczyzną, z którym jestem od 5 lat. Bardzo go kocham. Niestety, zaszłam w ciążę nieplanowaną. Przyzwyczaiłam się do myśli, że będzie dziecko. Narzeczony bardzo się cieszy. Ja niekoniecznie:( Nie wyobrażam sobie siebie w roli rodzącej... Nie cieszy i nie fascynuje mnie myśl, że we mnie rozwija się życie. Paraliżuje mnie strach przed porodem. Boję się, że popadnę w depresję poporodową, nie będę chciała zajmować się dzieckiem. Wiem, że to maleństwo nic nie zawiniło. Ale nie potrafię nastawić się inaczej wobec niego:( Nie wiem, czy któraś z was tak miała? Czy może to być stan przejściowy?

Ja miałam. Ciąża planowana i bardzo cieszyłam się kiedy okazało się że będziemy rodzicami, ale.... Bałam się strasznie porodu (tego traktowania rodzących jak bydło- nie kiedy), że nie dam rady zająć się dzieckiem, że nie potrafię itp. Przeszło mi koło 8 tc. Teraz załamuję się zmianami na moim ciele... Ale... Najważniejsze zeby maluszek był zdrowy.

To raczej stan przejściowy. Jesteś dopiero w 12 tc, hormony szaleją, w głowie mętlik. Z biegiem czasu sytuacja się zmieni, poczujesz ruchy dziecka...będzie dobrze, 3mam kcuki:)

jak sie boisz porodu - to skombinuj cc - polecam z dzieckiem najgorszy pierwszy rok - potem sie polepsza a pokochasz napewno - miłością czystą i prawdziwą

mialam tak bo zaszlam w ciaze fakt ze z mezem ale nie planowana i to jeszcze blizniacza, akurat gdy rozpoczelam studia i budowe domu, mam obnzony prog czucia bolu i tez bardzo sie bala, na dzein dzeisiejszy dzeici maja 3 lata, dom wybudowany, mialam cc, studia tj licencjata skonczylam a dzieci kocham na zycie, bedzie dobrze nie martw sie wzsystko sie ulozy, dodam ze przytylam w tej ciazy jakies 40kg i po 2 miesiacach juz wazylam 50kg naprawde jak sie chce to mozna wszystko ulozyc, a malenstwo napewno pokochasz :)

Ja nie akceptowałam ciąży w stu procentach i nadal nie czuję się dobrze w roli matki choć moja córka skończyła już dwa lata. Jednak nie żałuję że urodziłam a często czerpię przyjemność z bycia matką oraz kocham małą coraz mocniej. Mój sposób? Szukam sposobów żeby dobrze się bawić. Jeśli tylko wygospodaruję jakieś pieniądze to wybieram się z córką na basen czy jakiś plac zabaw, na zajęcia dla maluchów, do biblioteki. Już gdy była maleńka, w miesiąc po porodzie jeździłam na rolkach pchając jej wózek. Wspólna zabawa łączy. Dziecko się lepiej rozwija, łatwiej o kontakt z nim. Ciężki jest pierwszy rok? Może i tak ale to rok gdy dziecko jest tam gdzie się je zostawi, tak co do zasady. A drugi rok to masakra. Małe już mobilne a jeszcze niewiele rozumie. Ja właśnie męczę się trzeci rok i wydaje mi się że teraz pójdzie z górki bo córka rozumie już dużo, można się z nią dogadać. A niedługo nada się do przedszkola i wtedy będę mogła trochę pobyć bez tej kuli u nogi.