Pomocy :-(

Mam dziecko, niedlugo skonczy 2 miesiace, chcialam go, planowalam ciaze, a teraz....niby sie nim zajmuje najlepiej jak umiem, ale....mam mysli o tym, ze zaluje ze je urodzilam, zeby je ktos ode mnie zabral, a nawet....ze moge jej cos bardzo latwo zrobic i bede miec spokoj :-(. Co robic? Minie to? Jestem zalamana.

Kocham dzieci, lubie sie nimi zajmowac, a okazuje sie, ze nie umiem pokochac wlasnego?

jest ci bardzo ciezko? Mąz nie pomaga? mama ? dziecko jest niespokojne, nie przesypia nocy? Napisz cos wiecej.

Mąż pomaga, bardzo, ale w ciagu dnia jestem sama, nie raz placze nad nia i ja przepraszam za swoje mysli. Nocki raczej przesypia, ale w dzien wiecznie jest przy piersi, spi kilka kilkanascie minut, placze i znowu do piersi.

nie raz nie jestem w stanie wyjsc do toalety, ani nic zjesc, dopoki maz nie wroci.

Jestem przerazona sama sobą. Mam wrazenie, ze po urodzeniu jej bylo lepiej, niz teraz po miesiacu.

Jest mi ciezko.Pracuje w kopalni.Na przodku.Jak wracam to maz wystawia mnie jeszcze na A4.Po powrocie nie mam sily juz na nic

Ostatni wpis to podszyw oczywiscie

To chyba hormony. ale nie wiem bo mnie baby blues ominął. może porozmawiaj z mężem,mamą albo siostrą-jak masz. albo z psychologiem?

depresję poporodową :( Na Twoim miejscu niezwłocznie zgłosiłabym się do lekarza, zanim myśli przeistoczysz w czyny, a tak niestety może się to skończyć :(

przestaw małą na butlę to przestaniesz być więźniem cyca odżyjesz przestanies zbyć taka przemęczona i depresyjna gdy przestawisz małą na butlę to będziesz mogła wziąć jakieś witaminy na wzmocnienie

Chyab musze poszukac pomocy u lekarza, tule ja, mowie do niej, karmie, zajmuje sie najlepiej jak umiem, a jednoczesnie mam wrazenie, ze udaje :-(, ze tak naprawde jej nie chce i nie akceptuje :-(. Pewnie biedna to czuje.

ja np. nie wytrzymalam wiecej niz 2 miesiecy karmienia piersią. bylam wyczerpana i bolało jak fiks. Przeszlam na butelke, mały zadowolona, ja zadowolona i wyspana. Wreszcie poczulam ze zyje. Moze ty tez sei nad tym zastanów i nie ulegaj presji karmienia na sile. Moj synek ma teraz 14 miesiecy i jest zdrowy jak rydz, miał tylko raz katar.

z depresją poporodową nie ma żartów, to się leczy bo samo z siebie nie mija

Karmienie jest dodatkowym problemem, od pcozatku mialam klopoty, teraz zatykaja mi sie kanaliki mleczne, boli mnie jak mala ssie.

no to rzuć to w cholere! I tyle! NIc na siłe, mówie Ci. Ja przeszlam na Enfamil. Jedno z lepszych pokarmow.

Dziekuje za opinie i porady. Musze cos zrobic, zeby sytuacja wrocila do normy. Bo teraz byle co powoduje u mnie wybuchy placzu. Bez marudzenia wstaje do niej w nocy, karmie na żądanie majac wrazenie, ze cały dzien wisi przy piersi, i caly czas mam wrazenie, ze po prostu udaje :-(.

Jak się urodzila to sie amrtwilam, zeby jej nic nie bylo, zeby byla zdrowa i w ogole. A teraz mam czasem takie mysli, ze az sie ich boje- np. a moze sie juz rano nie obudzi i bede miec spokoj :-(.

Przejdz na butle,to ja docienisz szybciej jak myslisz :)

Autorko miałam podobnie jak Ty . Ciągła dolina i nie radzenie sobie z karmieniem . Po 3 miesiącach wkurzyłam się przeszłam na butle i od razu było lepiej. Najgorsze było to ... wszyscy mówili ze jak zobaczę córkę to ją pokocham itd a u mnie wcale tak nie było :( Miłość przyszła z czasem. Teraz córka ma 10 miesięcy i jest już ok/