Brzechwa- pamiętacie z dzieciństwa?

Czytałam dziś z siostrzenicą książkę, którą jej dałam pod choinkę- "Jan Brzechwa dzieciom". Zorientowałam się, że jej się podoba, ale moja reakcja mnie zaskoczyła. Podczas lektury chociażby "Samochwały" się rozczuliłam i wzruszyłam. Przypomniałam sobie moment, jak leżę w łóżku (miałam może 5-6 lat) i mama mi czyta ten wierszyk, tłumaczy o co w nim chodzi. Wy też macie takie migawki podczas lektury bądź oglądania w tv "Pana Kleksa""?

Ach... Brzechwa... Nji, gdyby nie te reakcje, to zapewne nie byłoby tylu wznowień mistrza Jana.

mam tak przy wszystkich książkach z dzieciństwa. Wracam do tego, co mi sie kiedyś podobało.

Czyli Ty miewasz to samo? A wiesz, że Brzechwa to nie prawdziwe nazwisko pisarza, tylko jego pseudonim literacki?

Wiem, chociaż nie pamiętam jak się nazywał naprawdę. Wiem, że był z zawodu prawnikiem, specjalistą od... prawa autorskiego.

Ja pamiętam taką akcję... jakiejś szkole chcieli nadać imię Jana Brzechwy i rodzice sie nie zgodzili bo to był... Żyd.

Dokładnie. A o ile dobrze pamiętam, pseudonim mu nadał Leśmian?

Tego nie wiedziałam :) Matko, Chrupcia, kiedy to było??

Kilka lat temu... a naprawdę nazywał sie Jan Wiktor Lesman...

Taak ;)

gdyby głupota miała skrzydła...

Zelówko :>. Czyli nazwiskiem Leśmian Polacy-antysemici nie chcą przystrajać dostojnych obiektów? Paranoja.

Jak ktoś ma w głowie tylko to, że Żydzi zabili Pana Jezusa, a Matka Boska była niebieskooką blondynką spod Częstochowy, to takie są efekty...

ja ostatnio w sieci sklepów na "e" widziała takie wydanie brzechwy jakie ja sama miałam będąc małą dziewczynką. zaskoczyło mnie to zupełnie ale i wywołało uśmiech na buzi. rewelacja coś takiego :) usiadła zięba na dębie" na pewno dziś się przeziębię... znałam te wiersze prawie na pamięć :)

Rozczulenie i nostalgia- stwierdzam teraz, żet to bardzo przyjemne uczucia :)

Mi czytała starsza siostra, też to dobrze pamiętam. Najbardziej lubiłam jednak Andersena :)

(z PISu), ktory wtedy byl przeciw nadania imienia szkole. To bylo w Gdańsku. Załosne. MAli ludzie...

Mali pod każdym względem ;)_

a ja na zawsze zapamietam Kubusia Puchatka czytanego w pociągu ;)

Puchatek też wymiatał, to prawda :P.