Czy małe "o" może być małym zerem i w związku z tym

czy zero, może być wielkim "O"? Wciąż się nad tym zastanawiam i nie wiem co myśleć?

Nikt nie ma nic do powiedzenia w tej sprawie? :(

Według Heraklita nic nie ma własności stałych i bezwzględnych. Więc małe "o" może być małym zerem i w związku z tym zero może być wielkim "O", a nawet na odwrót. Co ty na to?

Właśnie myślę...

zmieniłem nick bo tak lepiej mi się myśli i myślę, że może być ale w określonych warunkach nie dowolnie

a jakie to warunki? ja też muszę wymyślić nowy nick, bo zwykle podszywam się pod cudze :)

warunki właściwe, konieczne na przykład: tak aby zaszła przemiana ciekłego stanu wody w stan stały, musi zaistnieć odpowiednia temperatura

czyli w tym przypadku czcionka musi być na tyle drobna, żeby normalnej wielkości małe o wydawało się zerem?

to jest ten trop, kierunek, który przemyśliwałem ale zwróć uwagę, że ja zakładam, że "może być", czyli stać się a ty użyłaś określenia "wydawać się" jeżeli jednak założymy, że miarą jest przekonanie obserwatora to "wydawać się", będzie znaczyło tyle co "jest w istocie" jestem takiemu widzeniu problemu niechętny ale zdaję sobie sprawę, że kwestia ingerencji samego aktu badania w badane zjawisko, zawisa nad omawianą przez nas kwestią chmurą czarną i ciężką

w pewnym sensie stanie się nim naprawdę ze względu na relatywizm postrzegania - możemy być przekonani, że małe 'o' jest małym zerem, ze względu na okoliczności, w jakim je widzimy (mała czcionka dookoła) - używając naszych zmysłów, będziemy pewni, że widzimy zero wtedy mamy dwa wyjścia - uwierzyć w to, albo spróbować dociec prawdy zmieniłam nick

nie możemy oddzielić części składowych świata od siebie - w słabym świetle wzrok jest zawodny i dlatego ta 'ciemna chmura' może nam dosłownie uniemożliwić poprawne odczytanie 'o'

odrzućmy na chwilę relatywne stanowisko obserwatora i załóżmy, że nasze postrzeganie, niechby nawet użyć określenia, aparatura badawcza jest tak skalibrowana, że nie ma mowy o błędzie obserwatora czy i wówczas małe "o" może, po prostu w pewnych warunkach, być zerem? czy możemy sobie wyobrazić takie warunki?

zależy, co rozumiemy poprzez 'być' - czy wystarczą nam obecne dowody na istnienie małego zera potwierdzenia mamy z 3-ech metod zdobywania wiedzy - postrzegania zmysłowego, języka (kiedy przekazujemy sobie wiadomość o zobaczeniu małego zera) i rozumowania patrząc na to z tej perspektywy możemy być równie pewni istnienia małego zera jak istnienia drzewa za oknem

mam na myśli oczywiście tak rozumiane postrzeganie, które jest równoznaczne obserwacji, np: pozornego ruchu słońca, na niebie czyli świadomość, wiedza o mechanice klasycznej przyznam, że relatywizm nie wydaje mi się rzetelną odpowiedzią na kłopoty z postrzeganiem rzeczywistości oczywiście jestem świadomy wielości punktów odniesienia, kwestii skali i tak dalej jednak mam poczucie być może po prostu chcę wierzyć :D że istnieje pewien konkretny stan, może zestaw stanów który/które są dostępne nam, jako obserwatorowi jedynie w wąskim zakresie swego występowania zatem nie tyle są one relatywne wobec siebie, co DLA NAS ich istnienie jest niedookreślenia jako jednoznaczne

też mam nadzieję, że rzeczy istnieją naprawdę, ale czy możemy to w jakiś sposób potwierdzić? próbowałam doczytać coś na temat pewności bytu, ale prawie wszystkie teorie tylko podważają taką możliwość