Poznałam w pracy faceta - 29 lat, całkiem przystojny, fajnie się z nim gada ALE

. a ja ROZUMIE AUTORKĘ! przecież to DZIWNE, że facet mający 30 lat mieszka z rodzicami... wyobraź sobie sytuację- jesteście na randce, chcecie pobyć sami- i co? bzykacie się jak nastolatki w aucie/hotelu?! haha:) . czy on w ogóle zaprasza znajomych? kobiety? gdzie? DO SWOJEGO POKOJU?!?! może jeszcze mama zapuka i zapyta "zrobić Wam kanapeczki?" . ja mam 25 lat i w tamtym roku mieszkałam u rodziców przez 2 miesiące (wyprowadziłam się mając 19 lat)...było DZIWNIE!

no cóż trzeba być pustakiem, żeby kogoś skreślić tylko dlatego że mieszka z rodzicami. tak jakby to determinowało jego wartości, poglądy czy charakter. Rozumiem, trzydziestolatka mieszkająca z rodzicami też jest w Twoim przekonaniu niemormalna - to by wynikało z tej logiki. Szkoda wynajmować mieszkanie w którym mieszka się samemu i w którym się tylko śpi bo cały dzień mija w pracy. To marnotrastwo pieniędzy. Lepiej odkładać pieniądze na mieszkanie - bo to też nie jest mały wydatek.