Co mam zrobić, jeśli zaistnieje taka sytuacja? [ religia ]

Nie powinno mnie tu być, bo jestem niepełnoletnia ale ... po prostu chcę sięgnąć po radę osób starszych, bo u mnie w domu nikt nie liczy się z moim zdaniem jeśli chodzi o tą sprawę. Chodzę do pierwszej gimnazjum. Nie wierzę w Boga, nie jestem w stanie uwierzyć. Jestem z reguły realistką, od dawna nie chodzę do kościoła ani też się nie modlę, rodzice się tego nie czepiają bo są niepraktykujacy i nie popierają tego co księża głoszą w kościołach. Nie podoba im się to po prostu. Natomiast mnie każą chodzić na religię, modlić się przed i po katechezie. Do tej pory to robiłam, żeby nie mieć... problemów? Ale teraz uświadomiłam sobie że takie modlenie się przed i po lekcją jest po prostu bez sensu, dlatego przestałam to robić. Rozmawiałam na ten temat z rodzicami, powiedzieli że to NALEŻY DO MOJEGO OBOWIĄZKU a obowiązki należy wypełniać, ale ja nadal nie chcę t ego robić. Przez 1 semestr robiłam to wręcz z przymusu, teraz skonczyłam i boję się kilku rzeczy - - Co powiedzieć, gdy ksiądz każe mi się przeżegnać? Wiem, że odmówić lub powiedzieć że nie wierzę, ale jeśli zapyta skąd ta nagła zmiana? - Jak przekonać rodziców żeby wypisali mnie z religii? Tata nie lubi księży, absolutnie, jak tylko nadarzy się okazja to nawet sobie z nich w pewien sposób żartuje itd... ale na religie kaze mi chodzic bo ' wychowalam sie w takiej religii i mam byc NORMALNĄ DZIEWCZYNĄ a nie jakims wyrzutkiem ' :/ No i + do tego twierdzą że jestem za młoda, nie doswiadczylam zycia i mowie że jestem ateistką i wierzę w Boga dlatego że jestem leniwa i nie chce mi się chodzić do kościoła. Błagam o pomoc, bo na prawdę nie mam już w domu u nikogo oparcia jeśli o to chodzi :(

Masz prawo chodzić na etykę.

Dziewczyno, rób co chcesz. Albo Ci odpowiada hipokryzja w wydaniu ojca, albo nie. Wybór światopoglądu jest sprawą twoją i tylko twoją.

vjhkl - w naszej szkole nie ma etyki. jest tylko religia.

Nie wiem co mówią przepisy, jednak powiem Ci co mówi życie. Jeśli to nie jest jakaś strasznie ważna rzecz które decyduje o całym twoim życiu, to ja bym nie wchodził w konflikt z rodzicami. Ja też straciłem wiarę w boga katolickiego jednak chodzę dla towarzystwa. To nie jest przestępstwo jeśli odmówisz modlitwę bo "rodzice kazali". Powiedz, czy chcesz wchodzić w konflikt z rodzicami o tą sferę. Czy to jest dla Ciebie ważne, czy bardzo ważne? Ile masz lat?

Acha - jeszcze spowiedź - jeśli nie wierzysz w Boga to spowiedź nie ma sensu ... tak samo komunia.

Ja, kiedy miałam pójść do gimnazjum powiedziałam matce, że dobra, jej sprawa, ale ja z religii będę uciekać i nie będę odrabiać z tego przedmiotu prac domowych, w skutek czego będę mieć 1 i nie zdam do następnej klasy. Podziałało, nie zapisała mnie, bo dla mojej matki najważniejsze są oceny. Na Twoim miejscu pewnie nie chodziłabym na ten przedmiot, gorzej, jak masz go w środku lekcji. Rodzice w końcu dostaliby telefon ze szkoły. Tyle, że nie znam Twoich rodziców, to Ty wiesz co by wtedy zrobili. Nie ustępuj, przysłowiowo truj im o tej sprawie, ugną się dla świętego spokoju, zobaczysz. Wytrwałości

I tak znana psycholożka - JacekJ namawia cię do hipokryzji. Brawo Jacku!

Z własnego doświadczenia Ci powiem, że daj se spokój z walką z rodzicami bo nic nie zdziałasz. Moi zawsze powtarzali, że dopóki mieszkam pod ich dachem to sa ich zasady. W praktyce wyglądało to tak że: siłą mnie dostarczyli na komunię (bo juz wtedy nie wierzyłam i nie chciałam bawić się w ten cyrk), siłą wypchnęli mnie na bierzmowanie i z rozkazu chodziłam na religię. Dziś nie mieszkam już zrodzicami i nie ukrywam mam do nich ogromny żal za to co mi zrobili

JacekJ - pierwsza gimnazjum czyli lat 13 i to jest najgorsze, ponieważ nie traktują mnie poważnie. Nie chodzę do kościoła, nie przyjmuję komunii, ostatni raz u spowiedzi byłam chyba w 4 klasie podstawówki, również z przymusu. Na religii poruszane są same rzeczy dotyczące modlitw, są z tego sprawdziany, wszystko co omawiamy opiera się o rzeczach w które po prostu nie wierzę bo wydają mi się... nierealne. Nie potrafię i nie chcę tego zmieniać. Nawet nie mówimy nic o innych religiach.

Ah, i jeszcze jedna rzecz - zgodzili się, żebym nie szła do bierzmowania, ale na religię nadal mam chodzić. Tego też nie potafię pojąć...

Skoro nie chcesz walczyć o swoje, to czekaj do lat 16 czy tam 15, kiedy będziesz mogła sama decydować o chodzeniu na religię

Pancerna kołdora - nie to że nie walczę o swoje. Wiercę im w brzuchu kiedy tylko mam okazję, ale rozmowa kończy się na tym - 'jesteś przemądrzała, kończymy temat, nie ma o czym gadać, cześć' i po prostu nic to nie daje :(

Rób co chcesz. Nikt nie może cię w tej kwestii do niczego zmuszać. Ale im więcej z was (młodych) przeciwstawi się hipokryzji, tym szybciej może doczekamy państwa laickiego.

Takie czasy, że bardziej wierzy sie w księcia z bajki na męża, w wygraną w totolotka, czy ze sie nie zajdzie po alkoholu, niż w boga. Wolna wola i pseudodobrobyt. Niejeden przypomniał sobie boga jak był w trudnej sytuacji, wiara pomaga przetrwać najgorsze. Jak ciężko zachorujesz i będziesz na krawędzi życia i smierci, to niejedną noc w życiu przemodlisz do boga w którego teraz nie wierzysz. Ale tego Ci nie życzę, lepiej juz bądź zdrową ateistką.

mam córkę dokładnie w Twoim wieku i jedną młodszą. Nie jesteśmy katolikami, więc moje dzieci nie chodzą na religię, nie są ochrzczone, przyjaźnią się z osobami różnych wiar i są wobec tego tolerancyjne, a też inni nic do nich nie mają. NIGDY moje dzieci nie spotkały się z żadną agresją czy ostracyzmem. Ale znam wiele dzieci w podobnej sytuacji do Twojej. Też są wręcz zmuszane do chodzenia na religię, a rodzice wcale nie chodzą do kościoła. Najlepiej będzie jak porozmawiasz (na osobności z wychowawcą lub szkolnym pedagogiem) i poprosisz o interwencję u rodziców. Może osób dorosłych posłuchają Twoi rodzice? Nie ustępuj, nikt nie może nikomu narzucać wyznania, nawet rodzice. Pozdrawiam.