Zostałam sama w ciąży...

Mam 35 lat. Zostałam sama w trzecim miesiącu ciąży z bolesną informację, że są kobiety, które traktuje się jako matki swoich dzieci i takie, których się tak nie postrzega. Jak widać ja byłam w tej drugiej grupie, jestem przerażona i zdruzgotana, mam drugie dziecko już nastolatka...jak sobie z tym wszystkim poradzić...?

no jak zyc c zekac na malenswo i tyle zcego oczekujesz? aborcja??twoja sprawa a sprawce ciazy posadzic juz teraz o alimenta

nie, nie zorbię aborcji. chcę urodzić tylko tak bardzo jestem przerazona, nie pracuję i zupełnie nie wiem co robic dalej...Tak bardzo zabolały mnie jego słowa po 5 latch wspólnego życia. Jak w tych czasach dac radę samej z dwójką dzieci, przejsc przez ciążę...

jak to be z pracy jestes???dlaczego? to idz na sztuke byle gfdzie i juz aby potem miec swiadzcenia.. no jak se wyobrazasz zycie n ndalsze??

trzeba bylo MYSLEC zanim sie rozlozylo nogi :O

dasz rade a dziecko to sama radosc ja mialam faceta u boku a teraz dziecko ma 3 latka i mam serdecznie go dosc znajdz prace zeby byly swiadczenia a gnoja o alimenty na dziecko i na siebie powodzenia

kto ja przyjmie w 3 msc ciazy? co pracodawca to jakas instytucja charytatywna??????????? idz zapisz sie do urzedu pracy, bo co zrobisz jak sie dziecko urodzi? przeciez musi byc ubezpieczone. generalnie gratuluje podejscia do zycia

a gdzie mialas leb jak sie z nim kochalas? jakas antykoncepcja etc?

a po co jej mózg? już raz się ustroiła w bajstruka to i drugi raz.. Co możesz zrobić? Pozwać tatusia o alimenty.

Po pierwsze - od 'tatusia' należą się dziecku alimenty Po drugie - pech, że trafiłaś na takiego gnoja, dla mnie facet, który zostawia kobietę w ciąży to zwykła gnida, ale trudno, olej go, wywalcz tylko co Wam się należy (czyli kasę) Po trzecie - do tych wszystkich mądrali, którzy piszą, że trzeba było myśleć, zanim się rozłożyło nogi - chyba sama sobie tego dziecka nie zrobiła, prawda? chyba że przeoczyłam jakieś najnowsze odkrycia medyczne... Po czawrte - odwiedź wszelkie możliwe instytucje, gdzie możesz szukać pomocy: zarejestruj się, idź do MOPS, zwróć się też do rodziny Generalnie trzymaj się, jesteś wartościową i silną osobą, bo zdecydowałaś się urodzić to dziecko, na pewno dasz radę. Debilami z gębą pełną ironicznych komentarzy się nie przejmuj.

wiesz prawde gadasz ale w malych miejscowosciach wywalczyc pomoc jakokolwiek to jest kosmos.. wiec moze byc ciezko.. idz do pracy byl e gdzie nawet do tesko n a kase aby miec swiadczenia i posadz go o alimenta i jakos tzreb a zyc cybba ze masz i na obcje,, ale to nie mi o tym pisac ani etc..

Poronilam...nie ma ani jego ani dziecka. Czuję jakbym umierała kawałek po kawałku

współczuję Ci bardzo starty maleństwa :( trzymaj sie !