krzyczący krzykacz

Wiem, że to nie jest dobre miejsce na załatwianie spraw uczuciowych. Coś mnie jednak tknęło... Postaram się mniej więcej przybliżyć moją sytuację. Jestem z facetem od prawie 3 lat. Raz jest lepiej, raz jest gorzej - jak zawsze... Od zawsze wiedziałam, że on jest nerwowy, łatwo wyprowadzić go z równowagi. Jednak ostatnio jego furie przestają być dla mnie do zaakceptowania. Wrzeszczy na mnie, wyklina, ostatnio zdarzyło się że mnie szarpnął. Ja wtedy płacze, on jeszcze bardziej wrzeszczy, bo ja jestem histeryczka, zaczyna się kopanie pobliskich przedmiotów, walenie pięścią w ściane bądź komputer czy w szafki. Tylko, że zawsze twierdzi, że to ja go sprowokowałam, że to ja pierwsza podniosłam głos. Ja wiem, że święta nie jestem, nie jestem też chodzącą oazą spokoju, której nie da się wyprowadzić z równowagi. Dlatego również zdarza mi się unieść głos. Tylko, że moje podniesienie głosu trwa 5 sekund i jest praktycznie niezauważalne, ale on już znajduje sobie pretekst żeby na mnie pokrzyczeć, bo to przecież ja zaczęłam. Zawsze po takich akcjach jest przepraszanie, obietnice, że już tak nie będzie i tak w kółko. Kocham go bardzo i nie chciałabym go stracić, ale boję się, że on nie potrafi się zmienić i że może być kiedyś jeszcze gorzej... Może znacie jakieś sposoby na "krzykaczy"?:)

rozstanie

tak poprostu?

na samym poczatku po 1 akcji powinnaś była tupnąc noga i powiedzieć że ma sie zmienić, teraz już nic nie zrobisz, nie potrząśniesz nim, on wiem że tak może jedynie możesz od niego odejśc i nie żyć w tym toksycznym związku który cie wykończy psychicznie i doprowadzi jeszcze do jakiegoś nieszczęscia