Kłótnia z mężem

Dobra, słuchajcie, idę spać, bo ledwo patrzę. Dziękuję za rady. Dam znać jak się sprawa potoczyła. Dobranoc.

" [zgłoś do usunięcia] zawiedziona małżonka dobro dziej ka: a czy Ty rozumiesz, że on pojechał do niej pomagać i to u niej się upił? Wg mnie jest tu jej trochę winy" moim zdaniem nie ma zadnej, no chyba ze mu na sile alkohol do gardla wlewala ;-))) a jak tylko zaproponowala - to on skorzystal - ty traktujesz go jak dziecko za ktorego bledy zawsze wine ponosza inni np. siostra "niedobra";-) tak jakby na chwile nie mozna bylo go zostawic "bez opieki"

zawiedziona takze idz spac odsapnij troche i porozmawiaj z mezewm dzien szybko zlec chyba nie chcesz sie klocic a moze jakis spacer

dobrnoc do jutra i ochłoń!!!!

A tak w ogole to z tego co piszesz troche wyglada to tak, ze albo Twoj maz ma wiekszy problem z piciem alkoholu niz to opisujesz, Ty jestes wspoluzalezniona i powinnas poszukac sobie terapii dla wspol, albo w Twoim domu rodzinnym byl problem alkoholowy i powinnas poszukac terapii dla DDA. Cos za duzo tej Twojej kontroli i obrazania sie na innch, ktorzy upijaja meza, bo przeciez on biedak swojej woli nie ma.

w tej calej dyskusji ROR ma słuszność, prawdziwie mądra babka z Ciebie! Ja ciągle szarpię się z emocjami i nie potrafię tak trzeźwo patrzeć na sytuację. A w moim związku też próbowałam robić tak, żeby to po mojej myśli było wszystko, a jak nie to foch. Ror to super opisała - właśnie jako niedojrzałość. Mój związek 9 letni się rozpadł, bo gościu nie dotrzymywał słowa, obietnic, nie szanował itp, a ja niby wyznaczałam granice, ale one ciągle się przesuwały. A ja o naiwa wierzyłam w to, że on się zmieni! Że mam prawo wymagać od niego tego, stramtego itd. I co dupa? Ani prośbą, ani groźbą ani płaczem ani szantażem... TO nie działa! On mnie miał dość a ja jego! Rozstaliśmy się jak w przedszkolu, chociaż ja wyciągałam rękę, żeby się rozstać normalnie, ze względu na dziecko! ALe nie on jest wielce obrażony jakby nie dostał nowej zabawki i wyładowuje swoje emocje na mnie.

przywal w łep draniowi

ROR-dobrze dziewczyna pisze i radzi :) Przeczytaj jescze raz jej wypowiedzi na spokojnie. bo mi sie wydaje, ze dociera do ciebie tylko to z wypowiedzi ROR, ze maz ma prawo spedzac czas jak chce -i tu cie boli-poniewaz maz ma ciebie i dziecko, wiec i obowiazki. Ale doczytaj calosc-maz naprawde na scislosc mialby obowiazek jedynie placenia alimentow-wiec zastanow sie, kobito-nie zmienisz go, rozumiem twoje oczekiwania-ale sazntazem, fochem nie spowodujesz, ze maz stanie sie idealnym ojcem i mezem-widac ma inne priorytety. i o to chodzi ROR-ze twoje wymagania mijaja sie z rzeczywistoscia. Twoj maz ma inne priorytety-musisz dojrzec do tego, zeby to zauwazyc. Wiem, ze rozstanie jest najlatwiejszym wyjsciem, ze nalezy walczyc-ty walczysz ale nie przynosi to efektow-niepotrzebnie tracisz nerwy-bo maz powinien byc taki i taki-tak, moze i powinien, ale twoj najwyrazniej taki nie jest i choc bys stanela na glowie, to nie zmienisz tego. Jemu jest tak dobrze.Ma inne priorytety po prostu. Przykro mi, ze ciebie taki los spotkal, rozumiem twoje rozczarowanie i pretencje-jednak na sile go nie zmienisz. Zycze powodzenia, dojrzalej oceny sytuacji i dokonania wlasciwych wyborow:)

Jest ktoś? Sprawa się trochę wyjaśniła. Małżonek mój szanowny rano w niedzielę oznajmił mi, że musi coś załatwić, a miał to zrobić właśnie w sobotę. Powiedziałam mu o tym, więc stwierdził, że no nie zrobił tego i dziś musi. Zeszło mu 2,5 godz. Przyjechał, zaczął przepraszać i mówić, żebym się gniewała. Ja mu wygarnęłam wszystko, o co mi chodzi i spytałam, czemu miałbym się gniewać, skoro mam powód. Na to on, że on mnie o to prosi. Ja: A masz jakiś lepszy argument? On: nie będę już pił. Ja: Na jak długo, miesiąc, dwa? Za moimi plecami będziesz to robił? On: No na długi czas. I tak sobie gadaliśmy. Cały dzień tak mu dogadywałam, że to i tamto. I powiedziałam mu, że nie miał prawa żądać ode mnie szykowania kolacji, bo rączek mu nie urwało, a skoro wraca pijany to niech sobie sam zrobi albo mógł zjeść tam, gdzie pił. Po południu koniecznie chciał jechać ze mną i z dzieckiem do moich rodziców coś załatwić. Ja nie miałam ochoty, więc odmówiłam. Chciał mnie zmusić do tego, ale powiedziałam, że nie i koniec. Skoro on nie robi tego, o co go poproszę, to ja również nie muszę.

*czemu miałabym się nie gniewać

jesteście?

jestes zawiedziona?

Wiesz autorko wytaczasz ciężkie działa i przesadzasz trochę z tym karaniem męża, lecz z drugiej strony Cię rozumiem. Siedzisz cały tydzień z dzieckiem czekając na niego, a on zamiast czas spędzać z Tobą jedzie do siostry. Nie istotne czy pomagać czy pić, wiem na swoim przykładzie ile "dobra" potrafią wyrządzić takie siostrunie, a nie daj Boże gdy facet jest silnie związany z rodzinką i nie potrafi siostrze odmówić. Potem po pijaku urządza awantury, a na drugi dzien przeprasza z miną zbitego psa i dalej trwa sielanka. I tak wkółko. Szanowne Panie "wiem wszystko najlepiej" czsem spójrzcie na problem z innej perspektywy, bo oprócz wolnej woli i prawa wyboru na temat spędzania wolnego czasu mężczyzna ma przede wszystkim obowiązki wobec żony i dziecka, które nie widuje go często. Obronczynie ucisnionych..., a i sióstr "bogu ducha winnych".

Tak, jestem trochę zawiedziona tym podejściem męża.

Autorko, nie mogłaś pojechać razem z mężem do jego siostry?

Nie widziałam sensu, skoro on był na placu budowy, a ona w pracy. Wróciła po południu. Nawet nie miałabym się gdzie podziać. Zresztą nie miałam ochoty. Po co miałabym tam jechać?

a jak ten weekend?