dziwactwo?

Tak się zastanawiam nad sobą czasem i dochodzę do dziwnych wniosków. Czy wszystko ze mną w porządku? Mam męża i syna, czuję się samotna. Ale nie robię z tym nic, bo chyba mi tak dobrze. Nie lubię towarzystwa koleżanek, choć wiele z nich próbowało się ze mną zaprzyjaźnić. Wypiję z jedną czy drugą kawę, ale ich dłuższe towarzystwo męczy mnie. Lubię chyba być sama, chociaż czasem i to mnie męczy. Właściwie to ja już nie wiem jestem chyba samotnikiem, marzycielem, wiem też, że jestem dziwna z tego powodu. Ma ktoś może podobnie? Wolę usiąść sobie i w samotności kawę wypić, pomyśleć niż słuchać czyjegoś gderania.