Ale miałam dziś satysfakcję - prymitywną, ale zawsze

W okresie dojrzewania, pod koniec gimnazjum i w liceum miałam problemy z wagą, zabrnęłam też w zaburzenia odżywiania. Ważyłam więcej niż przeciętna koleżanka z klasy, miałam lekką nadwagę. Jedna dziewczyna, typ sportowy, strasznie mi dogryzała. Dołowało mnie to i wpędzało w jeszcze większe kompleksy. Po maturze znalazłam faceta, samozaparcie by schudnąć i ćwiczyć, a teraz w połowie studiów wyglądam naprawdę dobrze. Jestem z tego dumna. Dziś w Levi'sie spotkałam tę dogryzającą koleżankę. Przytyła lekką ręką z 15 kilo i próbowała wbić się w jakieś spodnie. Udawała, że mnie nie widzi (a może naprawdę mnie nie widziała), ale nie omieszkałam się przywitać. Wiem, jakie straszne są zmagania z nadwagą, ale poczułam autentyczną przyjemność patrząc na jej obecną figurę. I co najlepsze - NIE POWIEDZIAŁAM NICZEGO WREDNEGO :P, choć miała ochotę odezwać się we mnie niezgrabna młoda dziewczyna, która tak głupio się mści...

fajnie :) gratulacje :) nie trzeba nic mówić, i tak wygrałaś w 100%

Kiedyś miałam podobnie. Nie byłam strasznie otyła. Miałam 5 kg nadwagi (sic!) ale koledzy i koleżanki z klasy zrobili mi piekło na ziemi. Dzięki nim straciłam najlepsze lata i przytyłam 20 kg. Jednak nadszedł czas opamiętania. Schudłam ponad 20 kg i spotkałam te osoby, które mi dokuczały. Co najlepsze same są otyłe. Prawie wszyscy rozwodnicy na bezrobociu. A ja pracuję, mam super samochód, dekoruje mieszkanie, jeżdżę na zagraniczne wycieczki, umawiam się co rusz z innym facetem. Robię to co powinnam robić 10 lat temu. Korzystam z życia. I czuję OGROMNĄ satysfakcję :) :) :) A je szlag nadal trafia, a to za karę za moją krzywdę :):)

za 10 lat pogodzicie sie bo obie bedziecie mialy wielkie dupy