lubicie swoich rodzicow?? ale tak szczerze?

?

nie

tak

kocham oboje, lubię tylko jedno

Mamę kocham, z ojcem nie czuję żadnej więzi, jest mi raczej obojętny.

nie pytam o kochanie pytam o lubienie;P

Moich rodziców kocham.... są cudownymi ludźmi. Mimo, że mam już męża i swojego syna, moi rodzice są dla mnie nadal bardzo ważni. To najlepsi ludzie jakich znam, chciałabym i dałabym wszystko, aby moje małżeństwo wyglądało zawsze tak jak ich. Chciałabym, byśmy z mężem byli dla naszego syna tacy jak dla mnie byli moi rodzice. Mieszkamy dom obok domu, bo w życiu nie zostawiłabym ich na starość całkiem samych, jak to zrobiło moje rodzeństwo.... oni wyprowadzili się za granicę, bo zostałam im ja. I ja ich nie opuszczę aż do śmierci. Mój mąż ich uwielbia, oni go też :D Mój syn dziadków odwiedza codziennie i są dla niego super :D Mają już prawie 70 lat, ale oboje, mimo, ze nogi ich bolą cholernie zawsze pobawią się z moim synkiem w berka jak on tego chce.... Zawsze nam pomagają jak się da. Nigdy się sami, nieproszeni nie wtrącają... są dla mnie nie do zastąpienia. Moi rodzice nigdy w życiu, przez 25 lat mnie nie okłamali.... nie oszukali... nie odmówili pomocy... mimo różnych młodzieńczych wyskoków, byli przy mnie. Dla mnie są idealnymi rodzicami. Teściów też mam super, są świetnymi ludźmi, ale rodzice zawsze będą dla mnie najważniejsi.... Mąż, syn i rodzice. To ludzie, bez których moje życie było by już nie takie samo... :( Jeśli kiedyś odejdą, to nie wiem.... Będę żyć tylko dla tego, ze mam jeszcze i kocham męża i syna... ciężko mi myśleć o tych sprawach. Bardzo ciężko.

mnie w mojej matce wkurza ze traktuje mnie jak uposledzona psychicznie najchetniej wyreczalaby mnie we wszystkim, od zawsze starala sie mnie od siebie uzaleznic zebym sobie nie radzila w zyciu przejawy buntu kwitowala stwierdzeniem-lecz sie

bo mnie zostawił nie znam go

Tamiła>>> masz bardzo mądrych rodziców. Taką bym chciała być dla mojego syna. I będę.

Nie mogę powiedzieć, że mamę lubię. Kocham, owszem. Ale zdecydowanie nie jest do lubienia... A ojcem gardzę.

Musztardo- ja też właśnie mam taki wzór i takie życie chcę dać mojemu dziecku, jaki ja otrzymałam od rodziców. Mój tata długo pracował jeszcze zawodowo i w pracy każdy jak była jakaś wątpliwość to go pytał jaka jest prawda, bo on chyba nigdy nikogo nie oszukał.... Jemu wierzy każdy, kto go zna. On uczył zawsze uczciwości i szczerości. Mama natomiast uczyła mnie takiej super opiekuńczości i bezgranicznej miłości. Co bym nie zrobiła ona mi wybaczała i mnie kochała. Ja nie robiłam w dzieciństwie nic złego nie ze strachu, tylko dlatego, że wiedziałam, jak oni mnie kochają i nie chciałam ich zawieźć :D Z perspektywy czasu uważam, że to ogromna sztuka wychować dzieci tak jak oni wychowali swoje. Nie ma takiej możliwości, zebym potrafiła coś złego na nich powiedzieć. Oni są dla mnie i dla męża wzorem do naśladowania.... nie potrafię nawet myśleć, ze kiedyś odejdą. Zaraz oczy mam pełne łez.

matkę lubię, ojca nie, czasami od jego głupoty może rozboleć głowa :o, oczywiście on o tym nie wie, że go nie lubię

Lubie bardzo. :)

carrie... przecież ty jestes znajda z bidula tamila przestan pierdolic glupoty wymyslasz jak kazde dziecko z.patologi