Błagam o cud! Brak słów na wyrażenie bólu.

Kompletnie nie wiem, co robic. Brak jakiejkowlwiek motywacji do jakiegokolwiek działania, nic, zero, po prostu siedze i patrze przed siebie. Może lepiej wyłączyc net i właczyc z powrotem TV, przynajmniej zajme czymś mysli, które bezustannie krążą wokół ciemnych plam i wyszukują najczarniejszych szczegółów dogodnych do analizy. Te myśli dręczą mnie codziennie, dlatego tak bardzo lubie uciekac w sen, który tak niestety ciężko przychodzi. Jak z tym wszystkim zerwac? Czy da sie to uczynic siłą woli? Rzeczywistośc mnie przeraża a świat marzeń doprowadza do euforii. Zderzenie tych dwóch światów prowadzi do szaleństwa i jednocześnie bezsilności, w konsekwencji do bółu i cierpienia, jednym słowem tragedii. Błagam o cud m.

każde cierpienie ma swój sens... wierzę w to... jeśli wierzysz w buddę, allaha czy Jezusa, pomódl się - długo i bez pośpiechu

marzm... bezsens... przeżywam to codziennie:( ale o cud niech się modlą cięzko chorzy, którzy cenią każdą chwilę życia. Oni zasługują na to by sen się ziścił. My, musimy pomóc sobie sami. :)

O, jak dobrze was rozumiem...

Az tak źle? Siła woli , nie da sie . Jedno wyjście trzeba porozmawiać i to szczerze jest to ciezkie trudne ale zdrowsze niz nieustanne zadręczanie sie. Pozdrawiam !

Spierdalaj.

przed chwilą się skompromitowałam, czuje się jeszcze gorzej. Jestem pusta, boję się, żeby ktoś nie odkrył tej pustyni. Przed chwilą to się stało więc teraz chcę sie zaszyc. Jestem 0.