Nie zasługuję na życie

Jestem zbyt beznadziejna, żeby się cieszyć i być szczęśliwa. Nie kocham nikogo, tym bardziej siebie.

mysle identycznie:) a mam juz 26 lat i mysle tak od zawsze

Nie wiem po co mam się starać, uczyć i w ogóle, skoro i tak mam pojebane życie. Siedze tylko w domu, nie znam nikogo i nie chcę.

mam 22 lata , ale juz nie dlugo zamierzam sie go pozbyc mam andzieje ze po smierci odnajde swiety spokoj bez wyrzutow sumienia, oczekiwan itego wszystkiego..

to ze nie lubisz zycia nie znaczy ze masz umierac zyj sobie po swojemu co cie inni obchodza rob co lubisz i tyle

tylko ze mi juz nic nie sprawia przyjemnoci, wszystko mnie meczy nawet jedzenie ,przyrzadzenie go samo spozywanie i sprzatanie po tym ... ale ja to juz jestem beznadziejnym przypadkiem ;)

Ja nie potrafie siebie zaakceptować, świata i ludzi też. Uważam, że wszyscy są przeciwko mnie, krzywdzą mnie, więc się odcinam. Uważam, że świat jest zły. Często myślę o śmierci.