moja historia. romantyczna z dramatem

Może część z Was mi nie uwierzy ale to zdarzyło się na prawdę. i to w moim życiu. Gimnazjum. Ja nie za bardzo wzorowa uczennica bez polotu. On łobuz za którym latały wszystkie dziewczyny.. ja też. ne był super zbudowany, wręcz przeciwnie, był nawet niski ale buzie miał baardzo śliczną. przez pierwsze dwa lata gimn. przechodził obok mnie w ogóle mnie nie zauważając , cóż ja też nie pokazywałam, że mi się podoba. połowa 3kl gim. dostałam sms. jak bardzo mu się podobam i , że chce się spotkać. i tak też się stało. zostaliśmy parą. robił mi niespodzianki, kolację przy świecach w pizzeri, romantyczne wyjazdy, szaleństwa gdzie tylko się dało. jedym słowem: braliśmy życie garściami. nasz pierwszy raz, w parku :) było cudownie i niebezpiecznie. było warto. rodzice go polubili niestety jego rodzina nie za bardzo. poza siostrą... zabierali mnie na wycieczki, biwaki ale sympatią mnie nie darzyli. Mijały miesiące, nasza druga rocznica. spędziliśmy ją na polanie przy dobrym winie i muzyce z samochodu. było pięknie do czasu..zaczął mnie unikać, coraz rzadziej przyjeżzał. co było powodem? narkotyki.. najpierw trawka, białe. spotkaliśmy się. powiedział, że mne kocha ma dla mnie niespodziankę tylko mam dać mu tylko tydzień żeby się ogarnął . Zgodziłam się. zgodziłabym się na wszystko. przecież go kochałam. dwa dni później wleciała do mnie jego siostra , cała roztrzęsiona i zapłakana. pamięta tylko słowa " Krystian zmarł. przedawkował" nie pamiętam co działo się później. niespodzianką było to, że wytatuował sobie moje inicjały na ramieniu. Dzisiaj mijają dwa lata jak go ze mną nie ma. mamy śliczną córeczkę która nigdy nie pozna swojego taty i mimo wszystko nie zobaczy jakim był dobrym człowiekiem. tylko życie go zgubiło. tak bardzo tęsknię, i nadal kocham. z dnia nadzień coraz mocniej i głębiej. Brakuje mi go. Dziękuję , że ktoś to w ogóle przeczytał. nie mam z kim o tym porozmawiać i powiedzieć co czuję . Dziękuję