poznałam faceta idealnego - tacy naprawdę istnieją :)

ale niestety nasza znajomość już się zakończyła... to była powiedzmy znajomość czysto zawodowa... moja duma lub głupota nie pozwoliły mi, w ramach podziękowanie, zaprosić go choćby na kawę... wiedziałam, że będę żałować i nie mogę przestać o tym myśleć...

niestety kardynał Dziwisz jest nie dla mnie :(

masz jego numer? to nie trac czasu tylko pisz, dzwon ! :)

ja tez niedawno poznalam;/ i przez wlasna glupote wszystko zawalilam;(;(buuuu

chyba nie mam na tyle odwagi... cholerne błędne koło..

dfbfdnghm - to ty autorko? nie pierdol, tylko pisz. nic nie tracisz a mozesz duzo zyskac

No raczej nie istnieją!! Każdy by chciał mieć idealnego faceta czy idealną kobietę!! Ale właśnie jaki to jest Idealny partner?? Każdy z nas jest inny i każdy ma inny ideał wojego partnera. Zazwyczaj na swoje podobieństwo szkuka kogoś dla siebie.!!

tak to ja :) cholera jak to się łatwo mówi! a jak ma dziewczynę, a jak go nie interesuję.... nie wiem dlaczego tak paraliżuje mnie możliwość odrzucenia...

w takim razie jest idealnym odzwierciedleniem mnie :))

masz z nim teraz jakikolwiek kontakt? jesli nie, to pisz, nie bedzie ci głupio jesli odmowi bo go prawdopodobnie w zyciu nie zobaczysz

nie ma ideałów jak tak sadzisz znaczy to że nie poznałas go zbyt dobrze :D

może i nie poznałam go zbyt dobrze, ale to wystarczyło żeby mnie zauroczył...

Poznałaś ideał. Nie zaprosiłaś go na kawę, choć wiedziałaś że będziesz żałować. No cóż - widocznie uważasz, że na niego nie zasługujesz. Po drugie - ile czasu z nim spędziłaś? Bo człowieka się nie poznaje w 5 minut. Po drugie prawdziwa natura wychodzi w sytuacjach ekstremalnych - w kłótni, w złości, po wypiciu, w stresie. W pracy nie poznasz człowieka dobrze. Poznasz tylko jego jeden z wizerunków.

heh wygląda na to że mężczyzna mnie rozszyfrował... znajomość trwała pół roku.

Witam wszystkich. Co to znaczy że Cię rozszyfrował? Czemu nie walczyłaś o te znajomość. Jeśli nie wykazywałaś inicjatywy - to dokonałaś wyboru. Czemu teraz żałujesz? Obwinianie się i użalania powoduje depresje ...

znaczy że JacejJ mnie rozszyfrował :) cytuję: No cóż - widocznie uważasz, że na niego nie zasługujesz. gdzieś z tyłu głowy krążyła mi ta myśl... owszem dokonałam wyboru tylko złego, ale nie potrafię się przemóc i wykazać inicjatywy - za bardzo boję się odrzucenia... a z tą depresją to bez przesady :)

Powiedz mi - jaką masz korzyść TERAZ z żałowania tej decyzji. Było minęło. Jedyne co możesz zrobić to (jeśli los Ci da) nie zmarnować kolejnej szansy. Może ta szanso to będzie on, może ktoś inny. Wyciągnij wnioski i już nie obwiniaj się. Wszyscy uczymy się życie. Wszyscy mamy jakieś decyzje które dziś byłyby inne. Ale zdradzę Ci sekret. Wiesz kto jest szczęśliwy? Kto wyciąga wnioski i patrzy w przyszłość BEZ żalu i obwiniania się. To jest marnowanie energii. A jeśli chodzi o depresję, to oczywiście nie sugeruję że ja masz. Tylko piszę, o tym, że to jest kierunek myślenia szkodliwy dla Ciebie (i każdego), więc może zmienić kierunek?

Ok to powiedz mi teraz jak to się robi żeby zmienić tok myślenia, wyciągnąć wnioski jeśli mój cholerny honor i duma nie pozwalają?! jestem praktycznie p[rzekonana, że nastepnym razem zachowam się tak samo...

Honor i duma są fajne. Ale co z rozumem? Piszesz jak zmienić tok myślenia. Jakie myślenie chcesz zmienić? Kompleksy? To że masz poczucie, że nie zasługujesz na niego? Po drugie - co to za ujma na honorze zaprosić kogoś na kawę?