czy to depresja

Mam dosyc siedzenia z dziecmi w domu. Ciagle sprzatanie,gotowanie,pranie,karmienie,przewijanie a w dodatku maly daj popalic bo mu zeby wychodza. Ostatnio nawet M do psychologa chcial mnie umowic,bo strasznie sie denerwuje na wszystko. Moze mam jakas nerwice albo depresje? Kurcze sama niewiem co zrobic.

Wielkie dzieki za wsparcie

:-( :-( :-(

może to początki depresji, zapewne kochasz męża i dzieci, może zacznij od najprostszych czynności, umów się do fryzjera/kosmetyczki, pójdź z koleżanką na kawę do jakieś fajnej kawiarni, zacznij czytać książki (jeśli lubisz kryminały polecam Christie). wiem że przy dzieciach jets mało czasu ale codziennie troszkę czasu chyba wsypłasz?

za mało napisałas, depresja to uczucie doła, ale tez rozdraznienie, apatia, brak siły. Jak sie jest w kółko zawalonym b. upierdliwa robotą, to mozna byc zmęczonym na zasadzie normalnej reakcji organizmu, niekoniecznie depresji, Przy depresji tez często jest lepsze samopoczucie wieczorem niz rano..

Czas by sie znalazl,ale mi sie juz kompletnie nie chce nic organizowac. U fryzjera bylam tydzien temu, z kolezankami raczej na telefonie mamy kontakt,bo mieszkam pod miastem. Chyba poszukam u siebie jakiegos psychologa,tylko nie wiem czym sie sugerowac.

hej, ja też przeszłam depresję tyle że miałam jeszcze stany lękowe o dziecko. Bałam się z małą sama zostawac i niechciało mi się w ogóle nią zajmowac, miałam dosyc pampersów, zupek i tego wszystkiego. Mąż wypchnął mnie do psychiatry, ale ciężko było mnie przekonac, żebym w ogóle tam poszła. No ale jednak pomógł, przepisał mi depralin, brałam go tylko kilka dni i stwierdzilam że odstawie. Teraz kiedy mała mnie rano budzi, to pierwsze co to się do niej uśmiecham, a nie płacze tak jak było wcześniej. Także myśle ze jeśli czujesz taką potrzebę, lub widzisz, że musisz coś z tym zrobic to lepiej idź do psychiatry, bo psycholog nawet Ci leków nie przepisze