Zniszczyłam sobie życie.

Niby cool, ale nasze społeczeństwo jest takie nietolerancyjne, że pewnie znowu będą się wyśmiewać. A jak miałam inaczej sobie poradzić? Gdyby nie to leczenie, to pewnie bym już dawno nie żyła...

usmiechaj sie czesciej :-) zmien swoje nastawienie do zycia nie na takie zeby problemow szukac tylko pozytywow ;-) Wówczas pogoda ducha zagosci w Twoim sercu i duszy :-)

wiesz nie mow o calym spoleczenstwie ze jest zle, w tym spoleczenstwie szukaj zyczliwych Ci ludzi, a tych zlych staraj sie omijac i unikac, chodz jak wiadomo w zyciu trafiamy na takich bardzo czesto, coz trzeba zyc i juz ;-)

a co ci zrobił przyjaciel ze tak sie go boisz????????????

No tak, oczywiście, że ludzie mają gorzej, ale oni nie zawsze są winni dramatom, które przeżywają. Ja z kolei wiele rzeczy (może z wyjątkiem przemocy szkolnej) zafundowałam sobie na własne życzenie. Kontakty z tymi typami, pornografia, zawalone studia, tendencja do odwlekania i uciekania od problemów, kaleczenie... jak ktoś z takimi błędami może sobie kiedykolwiek wybaczyć?

a co ci te typy zrobily??

z tym co przezylas trzeba zyc, grunt to sprawic, aby przyszlosc byla inna, nie zyj tym co bylo tylko tym co moze byc - pamietaj o tym nie zamykaj sie na swiat, bo cos kiedys zle zrobilas, czlowiek mzoe sie zmienic i sprawic aby jego przyszlosc wymazala przeszlosci i pozostawial przeszlosc jako wspomnienie gorszych dni ;-) nie wazne jest to co bylo tylko to co jest teraz i to co moze byc :-) mowisz jak pesymistka, to nie droga do szczescia, masz jeszcze sporo lat zycia przed soba wiec nie marnuj ich jak wczesniej, wiesz zmiany sa ciezkie na poczatku, ale jak maja przyniesc efekty w przyszlosci to warto sie zmienic :-)

co ci zrobily te typy???

musisz na nowo pokochac siebie i ustanowic sobie zasady, ktore Ci pomoga byc lepszym czlowiekiem :-)

Chodzi o to, że trafiłam na gościa, który był ćpunem i schizofrenikiem. Oczywiście byłam naiwna i zaprzyjaźniłam się z nim, bo wydawał mi się wrażliwy i potrzebujący czyjejś opieki. Niestety to był błąd, bo on zaczął mnie sobą zamęczać, wydzwaniać, udawał biednego itp., co nie przeszkadzało mu w zaniżaniu mojego poczucia wartości i wywyższaniu się. Postanowiłam zerwać z nim znajomość, tym bardziej, że ćpał i nie chciał wyjść z nałogu. Boję się zemsty z jego strony. Z facetem z kolei było z lekka inaczej, po prostu zerwaliśmy, bo ja już chorowałam, a on mnie uznał za stukniętą itp.

wiesz czlowiekowi jest zal straconych lat, ale szkoda obciazac sie wspomnieniami, bo to tylko przygnebia czlowieka, trzeba zyc i walczyc i pracowac ,aby kolejne lata sprawialy nam radosc :-) pozdrawiam :-) i milego dnia zycze ;-)

niezly ten twoj przyjaciel:(

napisz cos jeszcze o tym swoim przyjacielu, wiecej szczegolow waszej relacji

A to uzależnienie od pornografi? Oglądałaś filmy czy też kręciłaś własne, domowe pornole komórką?

wlasnie jak to bylo z tymi pornosami??

A może onanizowałaś się bezprzerwy wpychając sobie w pochwe ostre przedmioty.

odpisz!!!!!

Gdzie robisz? A moze zmiana miejsca zamieszkania zebys niemiala stycznosci z tymi ludzmi ale niewiem czy te studia sie da zmienic chyba ze studia a pozniej ucieczka

On pochodził z tzw. trudnej rodziny. Jego rodzice byli po rozwodzie, on zaś mieszkał z babcią. Kiedy się poznaliśmy, wydawał mi się ekscentrycznym, ale sympatycznym i wrażliwym facetem. Był artystą, muzykował, robił zdjęcia. Ujęło mnie to, bo sama się tym zajmuję i cenię w ludziach wyobraźnię. Niestety im bardziej go poznawałam, tym bardziej czułam się rozdarta. Były chwile, kiedy było super, ale z czasem on stał się strasznie wulgarny i wszystkich krytykował, mówił co mają robić, a jak nie poświęcało się mu tyle uwagi, co oczekiwał, robił z siebie ofiarę i twierdził, że nikt nie docenia itp. Razil mnie swoją nachalnością, potrafił dzwonić w godzinach nocnych i zamęczać mnie swoimi pierdołami, nie mówiąc już o ćpaniu i alkoholowych ekscesach. Z czasem znajomość z nim przestała mnie cieszyć i przestałam się do niego odzywać. Teraz jednak wracam na studia i boję się spotkania z K., bo niestety on strasznie się mści na tych, którzy go zawiedli.

A co z pornografią. Oglądaliście razem pewnie pornusy na haju i robiliście świńskie rzeczy?

Oglądałam tylko. Nie podniecajcie się tak ludzie, ja bardzo negatywnie wspominam ten okres, bo przez to obrzydziłam sobie seks. Dlaczego oglądałam? Bo czułam się samotna. Nie miałam wtedy przyjaciół, rodzina się ciągle kłóciła, z facetem (moim pierwszym i jedynym) nie wyszło.

kurcze to kapa, moze powinnas zmienic uczelnie albo cos

Nie mogłabym oglądać tego typu filmów z kimś. Zresztą, nigdy nie uprawiałam seksu i byłam wtedy samotna.

Powiem ci jedno. Zmień dilera!

Chciałam tak zrobić, ale żeby się przenieść, trzeba najpierw zaliczyć semestr zimowy. Potem już się nie opłaca, chyba dopiero na magisterskie wyjadę.

Bardzo śmieszne.

a gdzie robisz?

wszytko przed tobą wszystko jeszcze możesz zmienić mówi Ci to kobieta lat 38, w toksycznym związku, która dla partnera została kurą domową, teraz po latach bycia razem nawet nie wiem od czego zacząć nowe życie chyba jest różnica zaczynać nowe życie w wieku 20 a 40 lat, prawda ? ty masz wiecej siły i szans na pozytywne ułożenie sobie wszystkiego tak jak chcesz możesz wrócić na uczelnię, możesz znaleźć pracę, mozesz wszystko a ja jestem schorowaną i zmęczoną życiem starą babą

Czy to ważne? I tak muszę zostać w moim mieście.

Dzięki za miłe słowa:) Wiem, że jestem młoda, że mogę wyjść na prostą, ale brakuje mi wytrwałości w dążeniu do czegokolwiek. Zbyt wrażliwa, emocjonalna, nieśmiała, słaba psychicznie - to cała ja.