Moje życie jest żałosne

mam 19 lat nie dostałam sie na studia bo zlozylam na jeden kierunek, nie umiem byc dobra dla swoich przyjaciol, nie mam chlopaka, jestem wredna, nie sprzatam w domu, nie umiem nawiazywac nowych znajomosci, nie umiem sobie znalezc zajecia bo jestem leniwa i nic mi sie nie chce. Nie umiem gotowac, mam prawie wszystko w dupie, mam wade wzroku. moje marzenia nigdy sie nie spalnia tak samo jak moje zyciowe cele. Jestem chamska dla braci, nie wychodze z psem na dwor, nie mam wlasnego stylu, a przynajniej jest zalosny. Nie umiem sie zmienic, mimo ze bardzo tego chce, mam strasznie zniszczone wlosy i jestem poniekad egoistka. Chcialam sie tym z wami podzielic, wiem ze znajde tu wielu zyczliwych ludzi, ktorzy obsypia mnie dobrymi wartosciowymi radami i podniosa na duchu. No dobra, teraz mozecie mnie zjechac

Dodam jeszcze, ze moje zycie jest tak zalosne ze nawet nie chcecie mnie blotem obrzucic

Sama już się tak zjechałaś, że bardziej się nie da :D Wzbudzasz współczucie.

w wieku 19 lat też miałam mega dolki na okrąglo, ale w wieku 21 lat poznałam swojego przyszłego męża i życie nabralo barw. Tobie polecam to samo! Ja to w Twoim wieku nawet z nożem chodziłam, bo chciałam się zabic.

19 lat to zwykle taki dolek, od 21 jakos sie zaczyna krecic, przeczekaj :)

depresja.

depresja

raczej od tego czy masz parntera i czy dodatkowo podrywaj cie inni , czy masz prace , szkole i jakiekolwiek zajecie czy czujesz sie kochana ja w wieku 19 lat mialam to wszytsko i czulam sie szczesliwa teraz mam 22 latai nie mam zadnej z tyh rzeczy i jest porazka....:(