urodzenie martwego dziecka

zrozumiecie to, że podjęłam decyzję? jeżeli tylko to możliwe pozostawię ciało w szpitalu. To dla mnie będzie za trudne iść na pogrzeb własnego dziecka i do końca życia chodzić na jego grób. Nie wymażę tego z pamięci, wiem o tytm ale bez grobu, cmentarza będzie mi łatwiej, wiem o tym.

a czemu nie usunelas ciazy? wiem ze niektore choroby na to zezwalaja

ale Ona tak nie chce! to chyba jej sprawa, po co nakłaniać ją do tego, nie czuje się na siłach.

Proponuje zeby autorka posmiernie zostala oddana do zakladu medycyny sadowej zeby studenci mieli radoche rozcinac jej zwloki, a potem spalic lub wyrzucic ;) po co komu godny pochowek.. przynajmniej TWOI rodzice nie beda mieli z toba klopotu ;)

Tak jak piszesz kazdy jest inny i ma inny prog bolu ... zycze Tobie wyboru jak najlepszej decyzji i zgodnej z Twoim sumieniem ... Skoro podjelas decyzje to po co pytasz ludzi co by zrobili albo co zrobili skoro klamka u Ciebie juz zapadla to czemu robisz metlik w glowie i sercu?

będziesz rodzila naturalnie czy cc?

przecież nie pyta ludzi, co by zrobili :O pyta, czy może zostawić, czy formalnie jest taka możliwość

Moim zdanie kazdemu nalezy sie godny pochowek a takim bezbronnym istota to juz w ogole!!!

Przestancie ja oceniac,to jej decyzja i to ze inna nie znaczyvze zla

wada genetyczna, która pozwoliła by na usunięcie ciąży została wykryta w 36tc, nie wiem nawet czy na usunęcie umiałabym się zdecydować, wtedy bym czuła, że ja ją zabiłam a nie, że sama umarła. Mam tylko nadzieję, że ie będzie się męczyć przy porodzie..boję się tego wszystkiego co będzie, nikt nawet ze znajomych nie wie, że ja szykuję się na śmierć dziecka a nie na narodziny..najgorzej, kiedy ktoś przychodzi z ubrankami i razem oglądamy, rozmawiamy o porodzie a ja udaję, że wszystko jest dobrze..nie umiem nawet o tym rozmawiać z rodziną, przyjaciółmi. Wolę nie poruszać tego tematu nawet

smutne jest to ze dusisz wszystko w sobie i robisz dobra mine do zlej gry :( przez tyle miesiecy jestes sama z tym bolem i cierpieniem :(

straszne jest to, co piszesz, nawet nie umiem sobie wyobrazić jak cierpisz. mam nadzieję, że jest ktoś przy Tobie kto wie, co przeżywasz i Cię wspiera na tyle, na ile to jest w ogóle możliwe

mam nadzieję, że wy, którzy mnie oceniacie..katolicy głęboko wierzący NIGDY NIE ZNAJDZIECIE SIĘ W TAKIEJ SYTUACJI, KIEDY W OCZEKIWANIU NA DZIECKO DOWIADUJECIE SIĘ O TO KOLEJNYCH CHOROBACH, WADACH AŻ W KOŃCU, ŻE NIE MA SZANS NA PRZEŻYCIE!!! JEŻELI JEDNAK TAK, TO WIERZCIE SOBIE DLAEJ W SWOJEGO BOGA I DO KOŃCA ŻYCIE LEŻCIE KRZYŻEM NA GROBIE DZIECKA I CHWALCIE DOBREGO PANA!!!!

Może powinnaś powiedzieć ? Potem te lamenty będą jeszcze gorsze :( Ludzie potrafią dopiec.

opiniami niby-katolikow podjelas decyzje najlepsza dla ciebie i juz a pytanie powinnas zadac szpitalowi a nie na kafe gdzie wiadomo, ze wiekszosc cie zjedzie ...

strasznie beznadziejne:O,szkoda słów piszesz,że dziecko już wcześniej miało tylko 10-20% szans na przeżycie więc nie wierzę,że nie można by legalnie dokonać aborcji czy terminacji.

Nie potepiam Cie to Twoja decyzja!!! Ja wierzylam wierze i wierzyc bede!!! Jak stracilam dziecko nie odwrocilam sie od Boga plakalam bolalo mowilam dlaczego ja dlaczego nas to spotkalo ale widocznie tak muisalo byc!!! A jesli stracilabym dziecko wwyzszej ciazy to pochowalabym go tak jak nalezy i jak nakazuje moja wiara i moje sumienia - ale podkreslam tu pisze tylko moje zdanie i odczucia!!! Kazdy jest inny i postapi tak jak podpowiada mu sumienie i serce!!!

chyba w takiej sytuacji nie ma sensu udawać przed znajomymi. podziwiam Cię jesteś twarda, oczywiście nie miałam nic złego na myśli.

Tobie zycze duzo sil!!!

TAK, MIAŁO 10-20% SZANS NA PRZEŻYCIE. Po urodzenia musiała być przeprowadzona poważna operacja, bo mała nie będzie w stanie samodzielnie oddychać. Gdy dochodzą do tego inne schorzenia, w wyniku których dziecko może mieć również niedorozwinięte inne organy szanse spadają do zera. lekarze nie robią już nadziei.

Decyzję można zmienić- i powinnaś bo podjęłaś złą decyzję, mówisz że teraz nie jesteś w stanie nikomu wyjawić prawdy o dziecku- masz słaba psychikę- a będziesz w stanie odpowiadać na pytania KTÓRE NAPEWNO SIĘ POJAWIĄ kiedy był pogrzeb córki-tak CÓRKI bo to Twoja córka do cholery. jak się decydujemy na dziecko to powinniśmy być świadomi że różnie bywa a ty jesteś poprostu niedojrzała. Widać że to twoje pierwsze dziecko, nie wiesz co to macierzyństwo, nie powinnaś mieć wogóle dzieci bo nie jesteś w stanie o nie zadbać, matka tak nie postepuje. Ja czytałam temat 36tc-poród martwego dziecka- czytałam co przeżywały mamy, podziwiam za siły, podziwiam za wszystko. Matka powinna zadbać o dziecko- powinnaś pochować córkę godnie a nie pozwolić aby zbeszczeszczono jej zwłoki. Tyle mam przeszło przez to i żyją a ty mówisz że nie dasz rady, myślisz tylko o sobie a nie o tym dziecku, nie zależy ci na córce skoro pozwolisz aby potraktowano ją jak śmiecia. Decyzję zawsze można zmienić, jak to mówią-tylko krowa nie zmienia poglądów. Dla mnie jako matki 2 córek byłabyś nikim godnym uwagi gdybys tak zrobiła i nie powinnaś mieć więcej dzieci. To moje zdanie.

Nie oceniam autorki,to jej decyzja i jej sprawa,ale w glowie mi sie nie miesci jak mozna godnie nie pochowac wlasnego dziecka...czy ono na to nie zasluguje? Argumenty autorki o swojej decyzji sa dla mnie bardzo plytkie...

Uwarzam ze bedzie tego zalowala do konca zycia no ale to jej sprawa szkoda mi tylko niewinnego dzieciatka :(

Uwarzam ze bedzie tego zalowala do konca zycia no ale to jej sprawa szkoda mi tylko niewinnego dzieciatka :(

Całkiem niedawno też była taka ewentualnośc że nie donoszę ciąży i nie było mowy nawet o 36 tc, przygotowywałam się psychicznie ale szukałam stron z wiadomościami jak walczyć o to aby oddano matce ciało dziecka w celu pochówku, ja wiedziałam wtedy że mimo iż to nie będzie łatwe to chcę zobaczyć to maleństwo i chcę godnie pochować jak człowieka. I wiara nie ma tu nic do znaczenia. Zmień zdanie.

Z tego co wiem to szpital pyta czy chcesz ciało dziecka czy nie.

Do konca trzeba miec nadzieje!!! Dziecko przeciez zyje!!! Matka zawsze do konca wierzy!!! Bedziesz o tym myslala jak stanie sie to najgorsze ale teraz jeszcze zyje!!!

tak, argumenty autorka ma bardzo płytkie..... Mysli tylko o sobie, 36 tc to normalne dziecko,normalnie rozwinięte, każdy nawet nie wierzący dokonuje pochówku bliskich tak jak należy. Skoro jesteś tak słaba psychicznie i twierdzisz że nie dasz rady to jak ty zniesiesz opinię o sobie- bo napewno niektórzy dowiedzą się że zostawiłaś dziecko i nie zrobiłaś pogrzebu itd. Tego nie da się ukryć. Już w szpiatlu potraktują cię inaczej ze względu na twoją decyzję a potem, potem to ty sama ze sobą nie wytrzymasz przez zwoją decyzję.

Bardzo się cieszę, że po kilku moich zdaniach napisanych tutaj jesteście KATOLICY w stanie określić, że nie jestem godna bycia matką, jestem nie dojrzała i widać, ze to moje pierwsze dziecko. Jeszcze do tego każecie mi przejmować się opiniami innych. Co to znaczy godny pochówek? dół w ziemi w drewnianej skrzynce z robakami?

Tez mi sie wydaje ze autorka mysli tylko o sobie!!! Mowi ze nie zniesie pogrzebu grobu itd a tego ze ludzie beda sie pytali co z dzieckiem Ty powiesz umarlo to zapytaja o pogrzeb ... a Ty powiesz zostawilam w szpitalu :O i co myslisz ze ludzie pozwola Tobeie o tym zapomniec beda Tobie p rzypominac tak jakbys widziala grob moze jeszcze bardziej ...