mam wyrzuty sumienia, z nie lubie kuzynki

na odleglosc jest wszystko okej i na przyjazd do niej lub jej do mnie sie ciesze, ale po paru dniach jestem detka. meczy mnie rozmowa z nia, sposob jej mowienia, jak krzyczy, gdy opowiada cos, co ja ekscytuje, jej gadanie jak niedowartosciowana osoba(wiem, ze miala z tym problemy, dlatego wybczam jej to, ale i tak mnie to irytuje), jej podnoszenie glosu, by jej nie zagadac, gdy chce cos wtracic do jej monologu, jej nieumijetnosc prowadzneia dialogu:O zawsze siedze i slucham, jak ja mam gadac, to powiem, a ona nie podjemuje tematu, nawijanie o jej pracy i zlym szefie, naprawde mozna tego posluchac przez 10 minut, ale ile mozna? tak mmie to wkurza, ze po jakims czasie staje sie cicha i wycofana, ona to zauwaza, czuje sie pewnie zle, ja mam wyrzuty sumienia, ze nie potrafie byc wesola i ciekawa, by ja porwac swoim humorem itp do innego sposobu rozmowy itp itd. i mam wyrzuty sumienia, bo to dobra dziewczyna, ale wkurza mnie. nie chce zrywac totalnie kontaktu, z reszta to niemozliwe. Was tez tak mecza niektorzy ludzie? bo mi sie to rzadko kiedy zdarza, wiadmo widze wady innych, ale musza byc na tyle slabe, ze skupima sie na zaletach.